Φίλες και φίλοι, το tour de force των Geese.

Το "Aurora" των Lathe of Heaven είναι μια σύγχρονη ανάγνωση της post-punk προφητείας των 80s. Σαν χαμένο soundtrack μιας δυστοπικής ταινίας, αναπνέει το σκοτάδι των Bauhaus και την μελαγχολία των Cure, αλλά το μεταφράζει σε φουτουριστικά τοπία γεμάτα ένταση, ρυθμό και ερωτήματα για το παρόν μας.

Λίγες μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του νέου τους lp, ακούμε το ατίθασο electro/rap κάλεσμα των Turboflow3000.

Αν νομίζεις ότι η indie έχει ξεμείνει από ιστορίες, οι Racing Mount Pleasant έρχονται να σε διαψεύσουν: το νέο τους άλμπουμ δεν ψάχνει λύσεις, αλλά ανοίγει πληγές, και σε αφήνει να τις κοιτάξεις κατάματα.

Σίσσυ Δουτσίου και Σεμέλη Ταγαρά εκφράζουν την τολμηρή πλευρά της πόλης μέσα από δύο τόσο διαφορετικούς, μα εξίσου ανήσυχους δίσκους.

Ένας αναπάντεχος Middle East-ern συντονισμός, που άργησε αλλά ευτυχώς επέστρεψε.

Το "Under a Familiar Sun" του The Vernon Spring είναι ένας ατμοσφαιρικός δίσκος με πιάνο, ηλεκτρονικά και απρόσμενες φωνές. Κινείται ανάμεσα στη χαλάρωση και την ένταση, δημιουργώντας μικρές ιστορίες γεμάτες μνήμη, απώλεια αλλά και ελπίδα.

Ο Θανάσης Μήνας αποκρυπτογραφεί το tribute του σπουδαίου πιανίστα της jazz στα τραγούδια του αξέχαστου Elliott Smith.

Στο "I Believe in You, My Honeydew" ο Josh Ritter αναζητά τη δύναμη της πίστης. Με δέκα τραγούδια που κινούνται ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, την επιστήμη και τους ψαλμούς, παραδίδει έναν δίσκο-ύμνο στο θάρρος της αμφιβολίας.

Ακούσαμε τον νέο δίσκο των Helloween και τα συναισθήματα είναι… ανάμεικτα.

Μια ώριμη, δεμένη μουσική και στιχουργική πρόταση, η οποία εξελίσσει τον ήχο του Dev Hynes προς τη σωστή κατεύθυνση.

Wolf Alice σε major label mode: Από το indie τσίτωμα σε καλογυαλισμένα soft rock hooks.

Με το "No One Was Driving the Car", οι La Dispute επιστρέφουν με έναν δίσκο-κραυγή, ωμό, σκληρό και γεμάτο αληθινή ενέργεια, που μετατρέπει την ποίηση σε θόρυβο και τον θόρυβο σε λύτρωση.

Ο Θανάσης Μήνας υποδέχεται τον πρώην frontman των Talking Heads, που μετά από επτά χρόνια επιστρέφει με νέο άλμπουμ και πολλά κέφια.

Η Lucrecia Dalt παραδίδει έναν από τους πιο συναρπαστικούς δίσκους του 2025: μια τελετουργία που ενώνει την avant-garde με την pop, ένα ηχητικό ξόρκι που μοιάζει με παιδικό εφιάλτη και σε αφήνει να αιωρείσαι ανάμεσα στη γοητεία και τον τρόμο.

Ποιος να αρνηθεί την εφήμερη αντικαταθλιπτική δοσολογία της Suede συνταγής;

 Ένα από τα πιο συναρπαστικά άλμπουμ του φθινοπώρου, ένας δίσκος-όνειρο που μετατρέπει τις αναμνήσεις και τις αντιφάσεις σε ήχους πέρα από τον χρόνο, αποδεικνύοντας ξανά πως η μπάντα μπορεί να ξαναγράψει την ιστορία της πάλι από την αρχή.

Ο Σεπτέμβρης μάς δίνει την αφορμή να ανακαλύψουμε (ή να ξανακούσουμε) δύο από τις πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές κυκλοφορίες του 2025.

Με το "International", οι Saint Etienne αποχαιρετούν μια πορεία 35 χρόνων, κλείνοντας τον κύκλο τους με έναν δίσκο που μοιάζει με επιστολή αγάπης προς την pop: γεμάτη νοσταλγία, φαντασία και τη σιωπηλή βεβαιότητα ότι η μουσική τους θα συνεχίσει να μας συνοδεύει, ακόμη κι όταν οι ίδιοι έχουν κατεβάσει την αυλαία.

Μετά από 26 χρόνια σιωπής, οι Prolapse επιστρέφουν όχι σαν φάντασμα μιας παλιάς δόξας – που άλλωστε ποτέ δεν είχαν – αλλά σαν κραυγή από τα υπόγεια του Λέστερ, για να μας θυμίσουν ότι το rock μπορεί ακόμα να είναι επικίνδυνο, άναρχο και απρόβλεπτο.