Ακόμα και τα αεικίνητα party animals μπορεί να υποκύψουν στο cocooning διαρκείας.

H Jenny Hval παραχωρεί πρόθυμα τον έλεγχο στο απελευθερωμένο alter ego της, σε ένα χορευτικό δίσκο που ακούγεται σαν το Big Bang και την Αποκάλυψη ταυτόχρονα.

Ο ταλαντούχος dance παραγωγός αποδεικνύει πως η διαδρομή Λος Άντζελες–Νέα Υόρκη είναι ένα drum beat δρόμος.

 Ήταν μια φορά σε ένα δωμάτιο ένας σαξοφωνίστας, ένας νευροεπιστήμονας και μια συμφωνική ορχήστρα. Και τα υπόλοιπα, είναι ιστορία...

Το ντεμπούτο της neo-soul τραγουδίστριας δεν είναι κάτι που δεν έχεις ξανακούσει, αλλά όχι και κάτι που μπορείς να προσπεράσεις.

Η Tamara Hope κλείνει το μάτι στο indie κοινό με συμπαγείς συνθέσεις και ιστορίες με βάθος, που νοηματοδοτούν τις επανειλημμένες ακροάσεις.

Η μελαγχολική βασίλισσα της Καλιφόρνια πατάει γκάζι για τις μεσοδυτικές πολιτείες, για να σφυρίξει την παράταση του Norman Fucking Rockwell!. Προσοχή στα αυτογκόλ.

Μια γέφυρα μεταξύ του sui generis θορύβου και της αστρικής ambient τάσης που ακόμα κι αν μοιάζει με teaser οδύσσειου διαστημικού ταξιδιού, αποτελεί τελικά άξιο προορισμό. 

Σκοτεινές παραβολές που αν κάποτε έμοιαζαν πεσιμιστικές, μετά από ένα κενό 16 χρόνων, ακούγονται σαν υπότιτλοι σε μία διαταραγμένη εδώ και καιρό πραγματικότητα.

Ο Simon Raymonde (Cocteau Twins) κι ο Richie Thomas (Jesus and Mary Chain) καλούν 16 μουσικούς σε μια φιλόδοξη αλλά, τελικά, ομοιογενή δουλειά που δίνει χώρο στο νόημα του τίτλου της.

Οι Αυστραλοί ολοκληρώνουν αυτό που ξεκίνησαν με το K.G., με έναν δίσκο πολυαναφορικό μα σφιχτό, που κλείνει μια επιτυχημένη διλογία.

Δυο ερμητικοί συνοδοιπόροι, σε τραγούδια που στροβιλίζονται, λυσσομανούν και ατενίζουν την Αποκάλυψη.

Ένας hip hop concept δίσκος που συνεχίζει επάξια την τέχνη του sampling.

Στον πρώτο πραγματικά σπουδαίο δίσκο που γέννησαν τα Covid χρονικά, οι Mogwai πατούν νέες κορυφές και ευαγγελίζουν εμφατικά την επόμενη μέρα, εκεί που η αγάπη συνεχίζεται. 

Η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Στην προκειμένη, χωρίς πολλά λόγια και απελευθερώνοντας το sludge metal μέσω jazz αυτοσχεδιασμών και giallo ατμόσφαιρας.

Στον πέμπτο τους δίσκο, οι Λονδρέζοι κοιτούν τον καπνισμένο αμερικανικό ορίζοντα και γράφουν τραγούδια που αφήνουν πίσω τους σκόνη.