Οι Maruja με το "Pain to Power" δηλώνουν επιθετικά παρόντες. Με ένα άλμπουμ σωματικό, ελεύθερο, χαοτικό, παραδίδουν ένα πολυαναμένο ντεμπούτο που επιδιώκει να μετουσιώσει τον πόνο σε δύναμη.

Με το "It’s a Beautiful Place", οι Water From Your Eyes παραδίδουν έναν από τους πιο τολμηρούς indie δίσκους της χρονιάς: ένα experimental pop άλμπουμ στη Matador Records που δοκιμάζει τα όρια της ανεξάρτητης ροκ, συνδυάζοντας DIY αισθητική, glitch παραγωγή και κοινωνικό σχόλιο.

Στο "Year Of The Goat", οι Fucked Up παίρνουν το punk, το ξεριζώνουν από τον μύθο του και το ρίχνουν σε μια άγρια τελετουργία διάρκειας, πειραματισμού και φιλοσοφικού χάους.

Τα φαντάσματα των Buckley στη συναισθηματική χιονοθύελλα του πρωτοεμφανιζόμενου Dove Ellis.

Νέα ιταλικά συγκροτήματα όπως οι Discomostro, Bee Bee Sea, Teo Wise και Jacket Burner επαναπροσδιορίζουν τον ήχο της σύγχρονης ιταλικής σκηνής μέσα από garage, punk και lo-fi αισθητική, αποδεικνύοντας ότι οι πιο καίριες μουσικές φωνές γεννιούνται συχνά μακριά από τις μεγάλες πόλεις.

Mετά από εκείνο το υπέροχο πυρηνικό ξέσπασμα του "Continuum" (Subtext, 2016), ο Paul Jebanasam μετατρέπει το χάος της ύλης σε μια μυστική λειτουργία όπου η τεχνολογία παραμερίζει και αφήνει χώρο στη σιωπή να μιλήσει.

Κάθε μήνα ο Δημήτρης Τσούπρος επιλέγει και μας παρουσιάζει τους τέσσερις δίσκους που ξεχώρισε από το ευρύ φάσμα του ακραίου metal. Εδώ ο απολογισμός του Νοεμβρίου.

Ο Θανάσης Μήνας ξανακούει σε επανέκδοση το τρίτο και πιο περιπετειώδες άλμπουμ της τελευταίας μεγάλης southern-rock μπάντας.

Ο Danny Brown επιστρέφει με το "Stardust", το πιο παράτολμο και απρόβλεπτο άλμπουμ της καριέρας του: ένα μεθυστικό μείγμα hyperpop, πειραματικού rap και club παραληρήματος που σηματοδοτεί την πλήρη μεταμόρφωσή του μετά την απεξάρτηση.

Πεισματάρικη, ιδιότροπη κι αυθεντική επιστροφή στον δικό τους ρυθμό. Οι De La Soul είναι εκ νέου εδώ.

Ο Θανάσης Μήνας ανατρέχει στο τρίτο και άκρως επιδραστικό άλμπουμ της ιστορικής h/c μπάντας, ενώ πλησιάζουν τα σαράντα χρόνια από την κυκλοφορία του.

Εκεί που η περιέργεια συναντά την εξομολόγηση, η εναλλακτική ροκ την country και ο χωρισμός τη δημιουργία, βρίσκεται το άλμπουμ "Bleeds" των Wednesday.

Όταν η folk αγκαλιάζει την ambient και οι ανθρώπινες εύθραυστες φωνές στέκονται πάνω σε drones, ξύλινα πλήκτρα και στοιχειωμένες μελωδίες.

Μαθηματικά ξεσπάσματα, indie υφές, no-wave κοφτές γωνίες και post-rock κορυφώσεις δένουν σε μια αδιάκοπη ροή που ανασαίνει και χτυπά σαν ένα μόνο σώμα. Ένα σύντομο αλλά πυκνό statement για το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μια μπάντα όταν αφήνει τις ιδέες της να συγκρουστούν χωρίς φόβο.

Στο "Tranquilizer", ο Oneohtrix Point Never μετατρέπει ξεχασμένα αρχεία των 90s σε φαντάσματα που τραγουδούν ακόμα. Ένα άλμπουμ-ομίχλη, όπου οι χαμένοι ήχοι του διαδικτύου αποκτούν νέα ζωή και ο χρόνος διαλύεται μέσα σε μια συγκινητική γοητεία.

Από τα στενά του Ντιτρόιτ, εκεί όπου ο Boldy James χτίζει με ωμότητα τη δική του μυθολογία δρόμου, έρχεται ένα άλμπουμ σαν μια ακόμη σκοτεινή βόλτα στα beats του Nicholas Craven, που αποδεικνύει ότι λίγοι καταλαβαίνουν το ηχητικό DNA της πόλης όσο αυτό το δίδυμο.

Ένα electro-punk ξέσπασμα από τον Καναδά που θυμίζει πως το μέλλον μπορεί να είναι σκοτεινό, αλλά τουλάχιστον δεν χρειάζεται να το ζήσουμε αδιαμαρτύρητα.

Ακόμη κι αν δεν έχετε σκοπό να μπείτε στο καράβι των Mountain Goats, αν τελικά βρεθείτε μαζί τους στο ναυάγιο, θα παρασυρθείτε πριν καλά-καλά το καταλάβετε.

Feelgood στερεότυπα, απαιτητικές ακροάσεις και μερικές μικρές cult ανωμαλίες, από τέσσερις  πρόσφατες κυκλοφορίες που κυκλοφορούν εκεί έξω.

Η Holly Golightly, μια βετεράνος της βρετανικής σκηνής που ξέρει να ραγίζει καρδιές, επιστρέφει με έναν δίσκο που μυρίζει μπλουζ, country και νυχτερινές ιστορίες.