Μια δισκάρα που σε αρπάζει από τον λαιμό και σε ρίχνει σε έναν κόσμο όπου το post-punk στάζει αίμα και το techno αναπνέει οξυγόνο απ’ τα ερείπια. Είναι η στιγμή που ο ήχος ξαναγίνεται σώμα, κραυγή, προσευχή, κι ένας από τους πιο γ#μάτους, πιο ζωντανούς, πιο αληθινούς δίσκους της χρονιάς.

Η λονδρέζικη μπάντα με το ευφάνταστο όνομα επιστρέφει μέσα από τη φωτιά στο δεύτερο άλμπουμ της, "From the Pyre". 

Κάποτε οι Ghost ήταν το μεγαλύτερο μυστήριο της metal σκηνής, σήμερα είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Με το Skeletá, ο Tobias Forge αφήνει για λίγο τις αρένες και στρέφεται προς τα μέσα, γράφοντας το πιο προσωπικό, κουρασμένο (και ίσως πιο ανθρώπινο) άλμπουμ της καριέρας του.

Το "Inner Day" του Jim White είναι ένα καθηλωτικό σόλο άλμπουμ κρουστών: 13 κομμάτια σε 44 λεπτά που αποκαλύπτουν νέες εκφραστικές δυνατότητες, με πειραματικό ήχο, υπνωτικές ατμόσφαιρες και ρυθμούς που ξεπηδούν από τα βάθη του υποσυνείδητου. Ένα από τα πιο τολμηρά και ξεχωριστά jazz/drums releases της χρονιάς.

Ο Θανάσης Μήνας περιπλανάται στις δαιδαλώδεις πλευρές της νέας δουλειάς του αρχηγού των Wilco.  

Ο Greg Jamie δημιουργεί ένα ατμοσφαιρικό άλμπουμ που ενώνει την americana με το όνειρο, την αναλογική φθορά με την πνευματική γαλήνη, ένα folk ταξίδι γεμάτο φως, σιωπή και μυστήριο.

Από το ψυχεδελικό όνειρο στο rave ξύπνημα: Το "Deadbeat" είναι το νέο πρόσωπο του Kevin "Tame Impala" Parker.

Ο Θανάσης Μήνας χαιρετίζει την επιστροφή της alt-country-rock τραγουδοποιού.

Μια περίπου αντικειμενική κριτική για ένα σουηδικό death metal LP που θυμίζει πολύ… υβρίδιο αμερικάνικης και σουηδικής σκηνής.

Ο Θανάσης Μήνας γράφει για το "We Insist 2025!": Η ντράμερ Terri Lyne Carrington και η τραγουδίστρια Christie Dashiell επισκέπτονται εκ νέου ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της jazz της εποχής του Black Power.

Περί παρηγορητικών βεβαιοτήτων.

Στο "Blight", οι Antlers στέκονται μπροστά στα ερείπια του σύγχρονου κόσμου με τον τρόπο που μόνο αυτοί ξέρουν: ήσυχα, τρυφερά, σχεδόν ενοχικά.

Με το "R is for Rocket", η πιο συναρπαστική νέα μπάντα του Λος Άντζελες ανατινάζει το indie rock των ‘90s, το ξανακολλά με θόρυβο και φως, και μας πετάει κατευθείαν σε μια τροχιά όπου η νοσταλγία συγκρούεται με το παρόν.

4 νέες κυκλοφορίες δείχνουν πως το post-punk έχει ακόμα τη διάθεση να μας δείχνει νέους τρόπους να βρίσκουμε τον ρυθμό μέσα στην αστάθεια.

Η Taylor Swift ξαναγεννιέται στο "The Life of a Showgirl", κάπου ανάμεσα σε μια θεότητα του Spotify και μια μασκότ της Sephora. Είναι ο δίσκος που αποδεικνύει πως μπορείς να πουλήσεις την ψυχή σου στο αλγόριθμο και να το παρουσιάσεις σαν την pop εκδοχή μιας εξομολόγησης στο TikTok. Γιατί αν ο Ιησούς ανέστησε τον Λάζαρο, η Taylor ανασταίνει το hashtag.

Από τον σκοτεινό drone-εξομολόγο Stephen O’Malley μέχρι το τελετουργικό σπίτι των Hand To Earth, τον αφηρημένο λαβύρινθο των What We Do When In Silence και το θολό μυστικισμό των Dwarfs of East Agouza, τέσσερις νέες κυκλοφορίες αποδεικνύουν ότι η μουσική μπορεί να είναι μια συνταρακτική υπαρξιακή εμπειρία.

Τους Hidden Cameras τους άκουσα πρώτη φορά σε ένα μπαρ στο Kreauzberg κι από εκεί βρέθηκα στον τότε ναό της indie μουσικής, το δισκάδικο "Mr Dead and Mrs Free" στο κέντρο του Βερολίνου για να βρω ό,τι δικό τους και ό,τι έμοιαζε με αυτούς.

Ένας δίσκος-κραυγή, γεννημένος μέσα από απώλειες, αλλαγές και χαοτικές περιοδείες, που τους βρίσκει πιο ώριμους, πιο σκληρούς και πιο αφοπλιστικά αληθινούς.

Τέσσερα φθινοπωρινά άλμπουμ που αξίζει να ανακαλύψεις: από τις νυχτερινές κιθάρες της Gwenifer Raymond και τα σκοτεινά τραγούδια του Jens Kuross, μέχρι τη φυσιολατρική Sally Anne Morgan και την ποιητική νοσταλγία της Allison Preisinger.

Ο Robert Plant κι η Saving Grace παρέα ξαναφτιάχνουν τα τραγούδια των άλλων.