Αρκετοί από εκείνους που μεγάλωσαν στα 80s και τα 90s με τα riffs του Hetfield, τις τσιρίδες του Halford, τα έπη των Iron Maiden, το έρεβος των Venom και το απόμακρο μεγαλείο των Celtic Frost, είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχουν πει ή τουλάχιστον σκεφτεί τη φράση: «Τώρα πια δεν βγαίνουν καλές μπάντες όπως τότε».

5 νέες κυκλοφορίες από το πολύμορφο σώμα της ελληνικής δισκογραφίας. Από τον Άγγελο Κυρούση.

Από το Όσλο μέχρι την Αθήνα, το ελληνικό metal έχει κερδίσει τον σεβασμό των πιο σκληροπυρηνικών ακροατών. Κι όμως, πέρα από τη θρυλική black σκηνή, υπάρχει ένας υπόγειος πλούτος από heavy, power και progressive συγκροτήματα που παραμένουν αδίκως στο περιθώριο.

Η πρωτεύουσα είναι ταυτισμένη με ένα μοναδικό μουσικό είδος που αναπτύχθηκε στο λιμάνι της και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Οι λάτρεις του Ρεμπέτικου, μουσικοί και ακροατές, έχουν ακόμα τα δικά τους στέκια, όπου μπορούν να παίξουν και να ακούσουν αυθεντικές εκτελέσεις, με τρόπους και σε τόπους που παραπέμπουν σε άλλες εποχές.

Από το ωμό, garage–ψυχεδελικό νεύρο των ΗΞΧ μέχρι τη σκοτεινή, shoegaze–post punk κομψότητα των Royal Arch, η κιθάρα παραμένει το κοινό σημείο αναφοράς. Δύο διαφορετικές μπάντες, δύο κυκλοφορίες αυτής της χρονιάς που δείχνουν πώς το ελληνικό indie συνεχίζει να πειραματίζεται με τον ήχο των χορδών, άλλοτε άγρια και αυθόρμητα, άλλοτε μεθοδικά και ατμοσφαιρικά, μα πάντοτε με στόχο να ανανεώσει την κιθαριστική γλώσσα του σήμερα.

Από τα σπιτικά beats και το παλιακό rock & roll, μέχρι το ζωντανό groove, τη μελοποίηση ποιημάτων και την άχρονη τελετουργία, 5 νέες εγχώριες κυκλοφορίες που αξίζει να ακουστούν. Από τον Άγγελο Κυρούση.

Βιμ Βέντερς, Γιώργος Λάνθιμος, Τίλντα Σουίντον, Γιάννης Αγγελάκας, The Boy, Γιάννης Πετρίδης, Γιάννης Οικονομίδης, λίγα μόνο από τα λαμπρά ονόματα που θα απολαύσουμε.

Πριν τέσσερα χρόνια έφυγε ο άνθρωπος που απέδειξε πως ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός μπορεί να μιλήσει οικουμενικά. Τα τραγούδια του αγαπήθηκαν πέρα από την Ελλάδα, διασκευάστηκαν από Beatles, Piaf, Baez και δεκάδες άλλους, μεταφράστηκαν σε δεκάδες γλώσσες και πούλησαν εκατομμύρια δίσκους. Ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτές τις διασκευές.

Φέτος το καλοκαίρι δεν είχαμε ούτε μια "Ανισόπεδη Ντίσκο", ούτε ένα "Ταξίδι", ούτε καν ένα "Ζάρι".

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Νικόλας Άσιμος, ο «Διογένης των Εξαρχείων» που αντί για φανάρι κρατούσε κιθάρα και πουλούσε τις «παράνομες κασέτες» του. Με τα τραγούδια και τη ζωή του σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή. Ένα μικρό αφιέρωμα κι ένας φανταστικός διάλογος μαζί του, μέσα από τα λόγια του.