ΑΡΘΡΑ

Σκοτεινό, σκονισμένο, υποδόρια έντονο και νομοτελειακά άχρονο, το ντεμπούτο της μπάντας που ξεπήδησε από τα σπλάχνα των Los Lobos είναι κάτι σαν το δικό τους Basement Tapes...

Το «παράξενο φρούτο» της τζαζ μυθολογίας ήταν μια σαρωτική προσωπικότητα, με πονεμένο μα ταυτόχρονα τρυφερό στυλ, το οποίο επηρέασε κάθε αντρική και γυναικεία φωνή που βγήκε μετά το 1950...

Τι παράδοξο, να βρίσκεις ξανά μπροστά σου, σε δίσκους, εκείνα τα έργα που στην εποχή τους είχαν βγει «μόνο σε CD». Όμως αυτή η επαν-επίσκεψη στον Nils Petter Molvaer, στον Jan Garbarek, στον Anouar Brahem, στον Charles Lloyd και στη Γειτονιά του Manu Katché, έχει πολλά να μας δείξει ως προς το πώς αποτιμάμε τα σημερινά μουσικά πράγματα...

Αν και δίσκος προορισμένος για φυτά, μοιάζει να έχει πολλή ανθρώπινη διορατικότητα. Και αυτό που τον κρατά γοητευτικό, είναι ίσως ότι δεν μπορείς να τον αποκωδικοποιήσεις πλήρως: όσο κι αν τον κάνεις κομματάκια, παραμένει ένα απάτητο έδαφος, το οποίο μπορείς να προσεγγίσεις μόνο διαισθητικά...

Την περίσσεια δύναμη τη θέλει και πρέπει να τη βρει αυτός που είναι πρόθυμος να σκάψει σε εκτός των ελληνικών συνόρων αγορές. Γι' αυτό και η τελευταία στήλη πριν το καλοκαιρινό διάλειμμα, κεντράρει στις περιπτώσεις του Europavox και του Μusic Export Greece...

Μισό αιώνα ζωής συμπληρώνει σήμερα το πρώτο αριστούργημα του David Bowie, ο οποίος άφησε την παντομίμα και τον διαλογισμό για να αποτυπώσει κάτι από όσα τον ενθουσίασαν βλέποντας την Οδύσσεια του Διαστήματος του Στάνλεϊ Κιούμπρικ...