Ο Οκτώβριος γίνεται σάουντρακ και ημερολόγιο μαζί: πέντε άλμπουμ για να ακούσεις χωρίς διακοπή, να χαθείς στα εξώφυλλά τους και να σημειώσεις λέξεις στο περιθώριο μιας εποχής που τρέχει.
Η Universal και η Sony βρήκαν ξαφνικά τη σωτηρία της μουσικής στο «neural fingerprinting». Όχι γιατί συγκινήθηκαν από την τέχνη, αλλά γιατί θέλουν να βάλουν λουκέτο στο χάος του AI και το κλειδί στην τσέπη τους.
O Θανάσης Μήνας θυμάται έναν από τους κορυφαίους συνθέτες και ερμηνευτές της δεκαετίας του ’70.
Η πρωτεύουσα είναι ταυτισμένη με ένα μοναδικό μουσικό είδος που αναπτύχθηκε στο λιμάνι της και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Οι λάτρεις του Ρεμπέτικου, μουσικοί και ακροατές, έχουν ακόμα τα δικά τους στέκια, όπου μπορούν να παίξουν και να ακούσουν αυθεντικές εκτελέσεις, με τρόπους και σε τόπους που παραπέμπουν σε άλλες εποχές.
Αν το Coachella ή το Glastonbury είχαν λιγότερη λάσπη και περισσότερα pitch decks, θα λέγονταν Web Summit. Για τέσσερις μέρες, η Λισαβόνα γεμίζει με CEOs, επενδυτές που προσποιούνται ότι χαλαρώνουν και startups που υπόσχονται «να αλλάξουν τον κόσμο» (ή, αν δεν το κάνουν, να βρουν τους ως άνω επενδυτές). Το (όχι μόνο τεχνολογικό) μέλλον είναι εδώ, φοράει κονκάρδα, κρατάει smoothie και λέει “let’s connect”.
Ο Οκτώβριος γίνεται σάουντρακ και ημερολόγιο μαζί: πέντε άλμπουμ για να ακούσεις χωρίς διακοπή, να χαθείς στα εξώφυλλά τους και να σημειώσεις λέξεις στο περιθώριο μιας εποχής που τρέχει.
Στην Κολωνία, μέσα σε δύο μέρες τον Σεπτέμβριο, 40.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να μιλήσουν για το μέλλον. Ή, πιο σωστά, για να μιλήσουν για το πώς οι μηχανές θα τους βοηθήσουν να το καταλάβουν.
Η μουσική βιομηχανία του 2025 μοιάζει με ανέκδοτο χωρίς γέλιο: το streaming καταρρέει από την ίδια του την υπερβολή, οι συναυλίες κοστολογούνται σαν πολυτελή γεύματα και η Τεχνητή Νοημοσύνη βαφτίζεται «καλλιτέχνης» μόνο και μόνο επειδή ξέρει να κάνει "copy/paste" στα δεδομένα μας.
Ανάμεσα σε φώτα, logos και keynote υποσχέσεις, η Κολωνία έγινε για λίγο τον καθρέφτη του μέλλοντός μας. Και δεν ήταν τόσο τρομακτικός όσο φανταζόμαστε.
Ένα ξεχασμένο άλμπουμ από την πορτοκαλί ετικέτα της Minos, το "Friends" των New Energy, επιστρέφει σαν ηλιοφάνεια μέσα στη μουντάδα: pop, disco, synth rock και ένα άρωμα που μοιάζει απίστευτο για ελληνική κυκλοφορία.
Στις 27 Σεπτεμβρίου 2005 κυκλοφόρησε το "From Mars To Sirius" των Gojira, ένας δίσκος που όχι μόνο έβαλε τη γαλλική μπάντα στον παγκόσμιο χάρτη του ακραίου ήχου, αλλά και αναδιαμόρφωσε τις ισορροπίες στο σύγχρονο death metal.
Σελίδα 5 από 428