Στο "Tranquilizer", ο Oneohtrix Point Never μετατρέπει ξεχασμένα αρχεία των 90s σε φαντάσματα που τραγουδούν ακόμα. Ένα άλμπουμ-ομίχλη, όπου οι χαμένοι ήχοι του διαδικτύου αποκτούν νέα ζωή και ο χρόνος διαλύεται μέσα σε μια συγκινητική γοητεία.

Από τα στενά του Ντιτρόιτ, εκεί όπου ο Boldy James χτίζει με ωμότητα τη δική του μυθολογία δρόμου, έρχεται ένα άλμπουμ σαν μια ακόμη σκοτεινή βόλτα στα beats του Nicholas Craven, που αποδεικνύει ότι λίγοι καταλαβαίνουν το ηχητικό DNA της πόλης όσο αυτό το δίδυμο.

Ένα electro-punk ξέσπασμα από τον Καναδά που θυμίζει πως το μέλλον μπορεί να είναι σκοτεινό, αλλά τουλάχιστον δεν χρειάζεται να το ζήσουμε αδιαμαρτύρητα.

Ακόμη κι αν δεν έχετε σκοπό να μπείτε στο καράβι των Mountain Goats, αν τελικά βρεθείτε μαζί τους στο ναυάγιο, θα παρασυρθείτε πριν καλά-καλά το καταλάβετε.

Feelgood στερεότυπα, απαιτητικές ακροάσεις και μερικές μικρές cult ανωμαλίες, από τέσσερις  πρόσφατες κυκλοφορίες που κυκλοφορούν εκεί έξω.

Η Holly Golightly, μια βετεράνος της βρετανικής σκηνής που ξέρει να ραγίζει καρδιές, επιστρέφει με έναν δίσκο που μυρίζει μπλουζ, country και νυχτερινές ιστορίες.

Τέσσερις κυκλοφορίες που σου ζητούν να χαμηλώσεις τους παλμούς σου και να βυθιστείς μέσα τους: εκεί όπου η ambient γίνεται χώρος, μνήμη και αργή μετατόπιση του φωτός.

Στις 14 Νοεμβρίου του 1995 κυκλοφορεί το "Slaughter of the Soul" των At the Gates. O Δημήτρης Τσούπρος 30 χρόνια μετά παρουσιάζει ένα εκτενές αφιέρωμα στον δίσκο που όρισε τον ήχο του Gothenburg και έγινε το blueprint για το μοντέρνο metal. 

Στο νέο της άλμπουμ, η Charlotte De Witte αφήνει πίσω κάθε προσποίηση «ευκολίας» και βουτάει μετωπικά στο σκληρό, αμείλικτο μέλλον της techno.

O Θανάσης Μήνας γράφει για το δεύτερο άλμπουμ της πολυτάλαντης, βραβευμένης με Γκράμι, Μεξικανής τραγουδοποιού.

Ο Alchemist αποδομεί, οι ELUCID και billy woods χτίζουν, κι εσύ απλώς προσπαθείς να προλάβεις τις ρίμες πριν σε καταπιούν.

Οι Dreamline επιστρέφουν με το "Evening Storms", ένα άλμπουμ αποκλειστικά σε βινύλιο, που συνδυάζει post-punk μελαγχολία και dream pop ατμόσφαιρα, μακριά από αλγορίθμους και streaming. Ένας κόσμος που πρέπει να τον πλησιάσεις, όχι να τον προσπεράσεις.

Στην εποχή του μεταφασισμού της διακυβέρνησης Ντόναλντ Τραμπ και του ICE, η μεγάλη Mavis Staples ξαναπαίρνει πάνω της το τραγούδι διαμαρτυρίας στο νέο της άλμπουμ.

Το "LUX" της Rosalía δεν είναι ούτε επιστροφή στις ρίζες ούτε άλμα στο μέλλον. Είναι η στιγμή που η pop κοιτάζει τον καθρέφτη της κλασικής μουσικής και δεν τρομάζει.

Δεν χρειάζεται να έχεις βρεθεί στο Ντιτρόιτ για να νιώσεις τον παλμό του. Αρκεί να ακούσεις τους Ritual Howls να σέρνουν αλλιώτικα τον ρυθμό μέσα από σκουριασμένα εργοστάσια και υγρές υπόγειες σκηνές, και να μεταμορφώνουν την μελαγχολία σε τρόπο επιβίωσης.

Στο "Night CRIÚ", η Hilary Woods ξαναβρίσκει τη φωνή της ανάμεσα σε χορωδίες παιδιών, πνευστά που αναπνέουν σαν φαντάσματα και ένα φως που τρεμοπαίζει μέσα απ’ το σκοτάδι, και φτιάχνει έναν ηχητικό κόσμο εύθραυστο, όπου η ανθρωπιά ακούγεται ξανά σαν ανάσα πριν το ξημέρωμα.

Ο Θανάσης Μήνας ξαναβάζει στο πλατό, τριάντα χρόνια μετά, ένα κλασικό νουάρ άλμπουμ της δεκαετίας του ’90.

Κάθε μήνα ο Δημήτρης Τσούπρος επιλέγει και μας παρουσιάζει τους τρεις δίσκους που ξεχώρισε από το ευρύ φάσμα του ακραίου metal. Εδώ ο απολογισμός του Οκτωβρίου.

Μια δισκάρα που σε αρπάζει από τον λαιμό και σε ρίχνει σε έναν κόσμο όπου το post-punk στάζει αίμα και το techno αναπνέει οξυγόνο απ’ τα ερείπια. Είναι η στιγμή που ο ήχος ξαναγίνεται σώμα, κραυγή, προσευχή, κι ένας από τους πιο γ#μάτους, πιο ζωντανούς, πιο αληθινούς δίσκους της χρονιάς.

Η λονδρέζικη μπάντα με το ευφάνταστο όνομα επιστρέφει μέσα από τη φωτιά στο δεύτερο άλμπουμ της, "From the Pyre".