Υπάρχουν όλες οι μεγάλες μουσικές επιστροφές των θρύλων – και υπάρχει και η Kim Gordon.

Ένα άλμπουμ που αποπνέει ερωτισμό και συναίσθημα, ντυμένο με φλογερές κιθάρες, το οποίο όμως χρειάζεται μερικά ψήγματα αυθεντικότητας για να ξεχωρίσει ανάμεσα στις σύγχρονες εγχώριες κυκλοφορίες.

Ο Βραζιλιάνος πιανίστας ακουμπά το ένα του χέρι στην Αφρική και το άλλο στην Ευρώπη και διά μέσου της τεχνικής του prepared piano, παραδίδει ένα άλμπουμ που, όπως μαρτυρά ο τίτλος του, κυλά σαν νεράκι. 

Norah Jones και Leon Michels προσφέρουν «ραδιοφωνική» θαλπωρή, με όχημα το αβαρές, ανώδυνο και τετριμμένο.

O Paul Mudd Murphy βγάζει ψυχή και επαναπροσδιορίζει τον βραδύκαυστο disco funk ήχο του, στο δεύτερο σόλο album του μετά από 18 χρόνια.

Το indie pop ντεμπούτο του αθηναϊκού ντουέτου θα μπορούσε να ντύνει με τις μελωδίες του κάποιο ρομαντικό φιλμ των 80s ή 90s.

Η πιο συνεκτική δουλειά του Βαγγέλη Ορφανίδη και της παρέας του σε ένα αθηναϊκό storytelling που προχωράει πίσω από τη μαρκίζα σε αυτό το χρήσιμο δημιουργικό παραπέρα. 

O Ινδοαμερικανός μαθηματικός / φυσικός / βιολιστής που έγινε πιανίστας συμπράττει για δεύτερη φορά με την Linda May Han Oh και τον Tyshawn Sorey, σε έναν αξιοσημείωτο πιανιστικό jazz δίσκο που μεταξύ άλλων αποτίει φόρο τιμής στον Chick Corea.

To ανθυπο-rock-nu jazz-soulful μείγμα στο δεύτερο album της άλλοτε κιθαρίστριας των Alabama Shakes, αντί να την προβιβάσει σε Joan Armatrading του 21^ου αιώνα, την καταδικάζει σε LBGTQ+ Janelle Monae σε σύγχυση.

Ένας δίσκος που σε βγάζει από τους τέσσερις τοίχους και σε τοποθετεί σε ένα αυτοκίνητο με ανοιχτά παράθυρα που διασχίζει τον Route 66.

Το αμερικανικό indie σχήμα που κάποτε καβαλούσε ορμητικά ψυχεδελικά κύματα, σήμερα -δυστυχώς- απλώς επιπλέει.

Νοσταλγικό αμερικάνικο indie με μπόλικη δόση δημιουργικής εσωστρέφειας, κιθαριστικών εξάρσεων και στιχουργικού λυρισμού.

Κυκλοθυμικές ενδοσκοπήσεις σε τέταρτο άλμπουμ Βρετανίδας τραγουδοποιού – τραγουδίστριας που μετεωρίζεται ανάμεσα στην Tori Amos και την Rachel Goswell των Slowdive.

Το ντεμπούτο του νεοσύστατου διδύμου είναι ένα κολάζ μουσικών ασκήσεων πάνω στις σύγχρονες σχέσεις.

Ποτέ δεν είναι αργά να ανακαλύψει κανείς την ιδιόρυθμη ποπ του Helado Negro από το Εκουαδόρ. Ακόμα και αν χρειάστηκε να φτάσει αισίως τις 8 album κυκλοφορίες για να αποδεχτούμε το μεγαλείο της.

O πολυπαραγωγικός Καλιφορνέζος παραδίδει, αισίως, το 15ο άλμπουμ του -ναι, έχει μεγαλώσει, μα είναι πάλι «αυτός που πρέπει».

Οι Βρετανοί φορτώνονται indie υλικό, μπουκάρουν σε νέο ηχητικό πεδίο δράσης και υπερασπίζονται την αγάπη.

Δημήτρης Λιλής και Άγγελος Κυρούσης αντιπαραθέτουν αυθόρμητα σχόλια, σοβαρούς προβληματισμούς και χιουμοριστικούς αφορισμούς γύρω από το νέο δισκογράφημα του μισητού «βασιλιά» της ραπ.

Ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα για μια μπάντα πέντε γυναικών, που διεκδικεί με περίσσια αυτοπεποίθηση και ταλέντο μια σημαντική θέση στο σύγχρονο μουσικό χάρτη, μέσα από βελούδινες, πνευματώδεις συνθέσεις, ορχηστρική μαεστρία και σκοτεινό ρομαντισμό.

 Free-flow μεταπηδήσεις σε λογής-λογής θεματικές και νωχελικά bpm συνθέτουν το αφαιρετικό αφήγημα του πρώτου καλού rap δίσκου για το 2024.