Ποπ Όνειρο Θερινής Νυκτός. Του Θανάση Μήνα.

Ό,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει η εμβληματική shoegaze μπάντα μετά την επανένωση των μελών της.

 O γνωστός DJ και ραδιοφωνικός παραγωγός κυκλοφορεί μπλέκει uk bass, spiritual jazz και ambient στο πρώτο του άλμπουμ, που κυκλοφορεί στο label του Gilles Peterson: η επιρροή είναι εμφανής (και καλοδεχούμενη).

 Η Beyoncé μπουκάρει στα country χωράφια με ορμή, τσαγανό, πείρα, γνώση και κοιτάει αφ'υψηλού καβάλα στο άτι της, όλους από κάτω να της βγάζουν το καπέλο.

Η frontwoman των Big Thief επιμένει αναλογικά, folk, lo-fi και μας καλεί να σταματήσουμε ό,τι κάνουμε και να προσηλωθούμε στα κομμάτια για να αφουγκραστούμε τις πιο μύχιες σκέψεις της.

Ο Høyem και οι συνεργάτες του σκέφτηκαν να δημιουργήσουν κάτι «απλό και απογυμνωμένο», κάτι πιο κοντά σε live ή σε demo, και όχι σε «κανονικό» περιβάλλον ηχογράφησης. Το πέτυχαν; Μάλλον ναι.

Ελαφριά ποπ που ευχαριστεί και σοκάρει, από την φωνή και ιδρύτρια των Stereolab.

Καμία έκπληξη δεν περιμένει τους fans τον JAMC στον όγδοο δίσκο τους, πέρα από την θαλπωρή και την ασφάλεια που προσφέρει το «οικείον».

Δύο πρώην μέλη της πιο επιδραστικής post-hardcore μπάντας που γεννήθηκε στη Washington συμπράττουν με τον Αμερικανό σαξοφωνίστα σε ένα άλμπουμ που -αν μη τι άλλο- θα προσελκύσει όλους εκείνους που «έχουν ακόμα ένα Fugazi T-shirt στην ντουλάπα τους» και «έπαθαν jazz στα γεράματα».

Tο ντεμπούτο του Aki Rei -με τον αυτοσαρκαστικό τίτλο- χτίζει ένα σύμπαν οικείο, μπλέκοντας την ρετρό ψυχεδέλεια α λα Tame Impala με την bedroom pop, την jazz και την funk.

Υπάρχουν όλες οι μεγάλες μουσικές επιστροφές των θρύλων – και υπάρχει και η Kim Gordon.

Ένα άλμπουμ που αποπνέει ερωτισμό και συναίσθημα, ντυμένο με φλογερές κιθάρες, το οποίο όμως χρειάζεται μερικά ψήγματα αυθεντικότητας για να ξεχωρίσει ανάμεσα στις σύγχρονες εγχώριες κυκλοφορίες.

Ο Βραζιλιάνος πιανίστας ακουμπά το ένα του χέρι στην Αφρική και το άλλο στην Ευρώπη και διά μέσου της τεχνικής του prepared piano, παραδίδει ένα άλμπουμ που, όπως μαρτυρά ο τίτλος του, κυλά σαν νεράκι. 

Norah Jones και Leon Michels προσφέρουν «ραδιοφωνική» θαλπωρή, με όχημα το αβαρές, ανώδυνο και τετριμμένο.

O Paul Mudd Murphy βγάζει ψυχή και επαναπροσδιορίζει τον βραδύκαυστο disco funk ήχο του, στο δεύτερο σόλο album του μετά από 18 χρόνια.

Το indie pop ντεμπούτο του αθηναϊκού ντουέτου θα μπορούσε να ντύνει με τις μελωδίες του κάποιο ρομαντικό φιλμ των 80s ή 90s.

Η πιο συνεκτική δουλειά του Βαγγέλη Ορφανίδη και της παρέας του σε ένα αθηναϊκό storytelling που προχωράει πίσω από τη μαρκίζα σε αυτό το χρήσιμο δημιουργικό παραπέρα. 

O Ινδοαμερικανός μαθηματικός / φυσικός / βιολιστής που έγινε πιανίστας συμπράττει για δεύτερη φορά με την Linda May Han Oh και τον Tyshawn Sorey, σε έναν αξιοσημείωτο πιανιστικό jazz δίσκο που μεταξύ άλλων αποτίει φόρο τιμής στον Chick Corea.

To ανθυπο-rock-nu jazz-soulful μείγμα στο δεύτερο album της άλλοτε κιθαρίστριας των Alabama Shakes, αντί να την προβιβάσει σε Joan Armatrading του 21^ου αιώνα, την καταδικάζει σε LBGTQ+ Janelle Monae σε σύγχυση.

Ένας δίσκος που σε βγάζει από τους τέσσερις τοίχους και σε τοποθετεί σε ένα αυτοκίνητο με ανοιχτά παράθυρα που διασχίζει τον Route 66.