Ο πέμπτος δίσκος του Κυριάκου Μουστάκα χωράει μέσα του κινηματογραφικές συνθέσεις, ιαπωνικά, γαλλικά, spoken word, synths, ηλεκτρονικά εφέ, αστερόσκονη, μυστήριο και ατόφια ποπ. 

Ο δίσκος του Πέτρου Κλαμπάνη, υποψήφιος για τρία Grammy -στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας του θεσμού-, μπλέκει την Ήπειρο με τον Coltrane και την παράδοση με το "Tora", καταλήγοντας σε ένα jazz κράμα που μοιάζει ταυτόχρονα οικείο και ακαταμάχητα εξωτικό.

Ρυθμολογικό intelligence από ένα τρίο που την ψάχνει επίμονα. File under: ο David Byrne συναντάει απρόσμενα τον Andrew Weatherall.

Μια σπουδαία επιστροφή ενός σπουδαίου indie darling στη φόρμα που θριαμβεύει, μέσα από την πίκρα της απώλειας και τη γλύκα των αναμνήσεων.

Η Anohni επιλέγει τους κατάλληλους συνεργούς και κάνει την έκπληξη -μια υποδειγματικά εύστροφη δισκογραφική έκπληξη. 

Ο Στράτος Κύρης των Monovine κυκλοφορεί τον πρώτο του solo δίσκο ως 33 Lovers και αποδεικνύει πως μια απλή σύλληψη μπορεί να οδηγήσει σε ένα πανέμορφο αποτέλεσμα.

Με το τρίτο τους άλμπουμ, οι νεοϋορκέζοι ξεπερνούν την post-punk nostalgia, διαχωρίζονται από τις επιρροές τους και γίνονται η καλύτερη εκδοχή τους μέχρι στιγμής.

Αναπόφευκτα, η αυθάδικη κόκκινη γλώσσα θα «παίζει» παντού, για λίγο. Πόσο μυθικό είναι όντως, όμως, το φετινό comeback των Rolling Stones;

Οι National φτάνουν στα δέκα άλμπουμ και στοχεύουν διάνα στην εντεχνοποίηση του soft rock των America. Δηλαδή, πόσο middle of the road να αντέξεις;

16^ο άλμπουμ λαμπρής, γυαλιστερής neo-disco από την αειθαλή brand ντίβα. Θα μπορούσε να είναι και πετυχημένο προϊόν AI και κανείς να μην πάρει χαμπάρι.

Παρά τις μεγαλεπήβολες βλέψεις που μπορεί να μαρτυρά ο τίτλος, το solo debut LP του δεξιοτέχνη Βρετανού jazz drummer δεν συναρπάζει.

Η πιο υπερτιμημένη indie μπάντα των τελευταίων δεκαετιών προκαλεί πλήξη με το δωδέκατο άλμπουμ της, που κατά τα άλλα είναι ό,τι πιο προσβάσιμο έχει κυκλοφορήσει.

Business as usual για τους πιονέρους της Βρετανικής dance που στην καλύτερη στιγμή τους επαναφέρουν τον Big Beat ήχο.

Όπου το b-side σώζει την παρτίδα μιας αμήχανης επιστροφής.

Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του μπασίστα και τραγουδιστή των Naxatras Γιάννη Βαγενά ενδείκνυται για ονειροπολήσεις.

Η αλματώδης εξέλιξη της 20χρονης pop star στον δεύτερο δίσκο της τη φέρνει σε απόσταση αναπνοής από τη σπουδαιότητα.

Μία ντουζίνα άλμπουμ αργότερα και με σαράντα πέντε χρόνια στο κουρμπέτι είναι να απορείς πώς η Chrissie Hynde δεν έχει πάθει αποπληξία από την ασφυκτική κορεκτίλα της.

Ο James Blake χορεύει στο meta-dancefloor του μυαλού του παίρνοντας μια αφηρημένη αλλά καθόλου αδιάφορη στροφή προς τις προσωπικές, ηλεκτρονικές ρίζες του. 

Δύο ομόψυχα σχήματα από φαινομενικά παράταιρους κόσμους επανασχεδιάζουν τρία προϋπάρχοντα κομμάτια και παραδίδουν ένα άκρως αναζωογονητικό ηχητικά EP.

Τρυφερές λεσβιακές εξομολογήσεις στη χαρμολύπη της πίστας σε προσωπικό ντεμπούτο εκκολαπτόμενου disco darling από την παρέα των XX.