H new age από τα 80s συναντά την ambient από τα 90s σε αυτό το «πειραγμένο» soundtrack μιας παράστασης χορού που υμνεί την μαγεία του βυθού.

Ρετροφουτουριστικές συνθέσεις, αυτοσχεδιαστικές λούπες και ρυθμικά μοτίβα βρίσκουν όλα τη θέση τους στον πρώτο δίσκο ενός νέου καλλιτέχνη που δεν κρύβει την λαχτάρα του να εκφραστεί.

Πιστός στον χαρακτηριστικό του ηλεκτρονικό ήχο, ο Κ.Β. ενσωματώνει νέα στοιχεία στον νέο του δίσκο και βάζει τα τραγούδια στη σειρά με τέτοιον τρόπο, ώστε να συνομιλούν μεταξύ τους.

Στο νέο της άλμπουμ, η «πνευματική μητέρα» μιας ολόκληρης γενιάς εγχώριων καλλιτεχνών καταφέρει να εκφράσει το συλλογικό βίωμα της Αθήνας των αλεπάλληλων κρίσεων.

Στο δεύτερο άλμπουμ της η ολοένα ανερχόμενη avant-pop καλλιτέχνιδα δημιουργεί έναν ασφαλή τόπο έκφρασης και αυτοπροσδιορισμού, για όλες τις θηλυκότητες.

Ένα ντεμπούτο άλμπουμ ιδανικό για τα ραδιοκύματα, ενδεικτικό της καλλιτεχνικής στόφας και του δουλεμένου αισθητήριου του Amalia.

Για τον Ζώη Χαλκιόπουλο, αυτός είναι ο δίσκος της χρονιάς.

Α αθηναϊκή μπάντα αποτίει φόρο τιμής στο grunge μέσα από ένα άλμπουμ που πραγματεύεται τη σύγχυση στην οποία οδηγούν το άτομο οι ανολοκλήρωτες ανθρώπινες σχέσεις.

Ελληνόφωνο mini super group στο ντεμπούτο του προσαρμόζει αφομοιωμένη power pop και ακούσματα από μυθικό post punk παρελθόν σε δεμένη pop πρόταση που γλυτώνει οριακά την μέγγενη της νοσταλγικής βύθισης.

Tο ντεμπούτο του Aki Rei -με τον αυτοσαρκαστικό τίτλο- χτίζει ένα σύμπαν οικείο, μπλέκοντας την ρετρό ψυχεδέλεια α λα Tame Impala με την bedroom pop, την jazz και την funk.

Ένα άλμπουμ που αποπνέει ερωτισμό και συναίσθημα, ντυμένο με φλογερές κιθάρες, το οποίο όμως χρειάζεται μερικά ψήγματα αυθεντικότητας για να ξεχωρίσει ανάμεσα στις σύγχρονες εγχώριες κυκλοφορίες.

Το indie pop ντεμπούτο του αθηναϊκού ντουέτου θα μπορούσε να ντύνει με τις μελωδίες του κάποιο ρομαντικό φιλμ των 80s ή 90s.

Η πιο συνεκτική δουλειά του Βαγγέλη Ορφανίδη και της παρέας του σε ένα αθηναϊκό storytelling που προχωράει πίσω από τη μαρκίζα σε αυτό το χρήσιμο δημιουργικό παραπέρα. 

Το ντεμπούτο του νεοσύστατου διδύμου είναι ένα κολάζ μουσικών ασκήσεων πάνω στις σύγχρονες σχέσεις.

Έπειτα από ένα εντυπωσιακό μπαράζ συναυλιακών κρεσέντο, ένα από τα πιο  καυτά ονόματα του εγχώριου κιθαριστικού τοπίου παρουσιάζει νέο ολοκληρωμένο δισκογραφικό εγχείρημα.

Ρετροφουτουρισμός και νοσταλγία για το μέλλον από τα δύο τρίτα των Echo Tides που πραγματοποιούν επανδρωμένη απόδραση στον Άρη όπου βρίσκουν λύκους. Καθόλου άσχημα.

Η λέξη «Πετριχώρ» περιγράφει την οσμή που αναδύεται από το έδαφος όταν πέφτουν πάνω του οι σταγόνες της βροχής. Να που η μυρωδιά αυτή πλέον έχει και soundtrack.

Το jazz vocal album που ηχογράφησε η Νεφέλη Φασούλη στις ΗΠΑ, συνοδεία ενος κουαρτέτου επιφανών μουσικών, επιβεβαιώνει τη δυνατότητα της μουσικού όχι μόνο να δοκιμάζεται σε διαφορετικά είδη, αλλά και να διαπρέπει.

Ο βραχνός προφήτης επιστρέφει με έναν «απερίγραπτο» τρόπο, πλήρως αντάξιο του ειδικού βάρους του προσωπικού και καλλιτεχνικού κεφαλαίου του – και πολλά παραπάνω.

Το ντεμπούτο του ανερχόμενου ελληνικού σχήματος είναι αποτέλεσμα μιας δημιουργικής διαδικασίας χωρίς κανόνες που δοκιμάζει τα όρια των μουσικών ειδών.