Ο πέμπτος δίσκος του Κυριάκου Μουστάκα χωράει μέσα του κινηματογραφικές συνθέσεις, ιαπωνικά, γαλλικά, spoken word, synths, ηλεκτρονικά εφέ, αστερόσκονη, μυστήριο και ατόφια ποπ. 

Ο δίσκος του Πέτρου Κλαμπάνη, υποψήφιος για τρία Grammy -στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας του θεσμού-, μπλέκει την Ήπειρο με τον Coltrane και την παράδοση με το "Tora", καταλήγοντας σε ένα jazz κράμα που μοιάζει ταυτόχρονα οικείο και ακαταμάχητα εξωτικό.

Ρυθμολογικό intelligence από ένα τρίο που την ψάχνει επίμονα. File under: ο David Byrne συναντάει απρόσμενα τον Andrew Weatherall.

Ο Στράτος Κύρης των Monovine κυκλοφορεί τον πρώτο του solo δίσκο ως 33 Lovers και αποδεικνύει πως μια απλή σύλληψη μπορεί να οδηγήσει σε ένα πανέμορφο αποτέλεσμα.

Όπου το b-side σώζει την παρτίδα μιας αμήχανης επιστροφής.

Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του μπασίστα και τραγουδιστή των Naxatras Γιάννη Βαγενά ενδείκνυται για ονειροπολήσεις.

Το Παιδί Τραύμα διεκδικεί το δικό του crossover, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά την ταυτότητά του και, μεταξύ άλλων, συνθέτει ένα σύγχρονο λαϊκό, με την Νεφέλη Φασούλη στα φωνητικά.

Ένα διαστημικό ταξίδι στα στρώματα του μικρού, καθημερινού χρόνου με το φως να δείχνει, όπως πάντα, τον  δρόμο. 

Με τον πιο smooth δίσκο του έως σήμερα ο Sigmataf συνεχίζει να σπικάρει αλήθειες σε ροή, εξερευνώντας λιγότερο γνωστές πλευρές του που όμως ήταν πάντα εκεί. 

Μόνη με το πιάνο της, η Τάνια Γιαννούλη καταθέτει έναν ρωμαλαίο δίσκο και πλάθει ένα jazz σύμπαν με μεγάλο μουσικό ορίζοντα.

Αλκυονίδες μέρες στο εγχώριο indie μουσικό τοπίο με έναν από εκείνους τους δίσκους που προκύπτουν μια φορά στα δέκα χρόνια. 

Πέντε αγόρια με αγκάθια στα πλευρά τους οργώνουν στο ντεμπούτο album τους το τοπίο του shoegaze και πρώτα οι ίδιοι απολαμβάνουν τη στιλιστική διαχρονικότητά του. Γράφει ο Μάρκος Φράγκος.

Ο Τζίμης Πολιούδης, για άλλη μια φορά, βρίσκει τις λέξεις και τις μελωδίες για να περιγράψει το άτομο και την κοινωνία, το προσωπικό και το συλλογικό, τον έρωτα και την καταστροφή και -μέσα από όλα αυτά- να μας σύρει στον χορό.

Το αθηναϊκό electro δίδυμο, που έχτισε τη φήμη του μέσα από το ασυνήθιστο θέαμα που προσφέρουν οι live εμφανίσεις του, παίζει παιχνίδια του μυαλού στον πρώτο ολοκληρωμένο του δίσκο, όπου το upbeat κοντράρει το downtempo.

Η παραδοσιακή κρητική μουσική συναντά το post rock σε αυτό το συνεργατικό άλμπουμ που κατατάσσεται από την πρώτη ακρόαση στα καλύτερα της χρονιάς.

Το νέο wonder kid της εγχώριας house παραδίδει επιτέλους το ντεμπούτο που θα τον βάλει στον παγκόσμιο χάρτη.

Μπερδεύντας art pop με ηλεκτρονικά στοιχεία, ο βαρύτονος crooner καταφέρνει να πλάσει έναν ρομαντικό και πολύχρωμο κόσμο, όπου όλα τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.

Χορευτικό post punk εκτονώνει καθημερινές αστικές νευρώσεις στο DIY ντεμπούτο της νεοσύστατης ελληνικής μπάντας, που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.

Όταν η παράδοση συναντά τη jazz και τα big beats, κι όταν τα τύμπανα είναι φωτιά και το βιολί κοφτερό.

Σοβαρότατη υποψηφιότητα και για «καλύτερο ντεμπούτο» αλλά και για «άλμπουμ της χρονιάς». Του Μάκη Μηλάτου.