Ο ΚΑΝΩΝ αποτελεί εδώ και σχεδόν 15 χρόνια έναν από τους πρεσβευτές του άγριου boom bap 90s ήχου στον ελληνικό hip-hop χώρο, από την προσωπικότητα και τον τρόπο που χειρίζεται την φωνή του, μέχρι τις παραγωγές και τους στίχους του. Μετά το, προσωπικό μου αγαπημένο, Μια Φυσιολογική Ζωή, έδειξε διάθεση να πειραματιστεί και με άλλους ήχους, πατώντας και σε παραγωγές εκτός των νερών του (συνεργασίες με DJ Silence) με το τελευταίο του LP REALNESS να προσπαθεί να αναμείξει αυτό το νέο στυλ με το παλιό του, δίχως ιδιαίτερη, κατ’ εμέ, επιτυχία. Ωστόσο, στο ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ Κ, από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο δείχνει μια διάθεση επιστροφής στις ρίζες, με ένα spooky πιάνο sample, βγαλμένο από την δισκοθήκη του DJ Premier, και ένα drum loop, να ντύνεται από το ευθύ delivery του ΚΑΝΩΝ, γεμάτο έπαρση, αλητεία και αμετανόητη διάθεση, ύφος που διατηρεί στη πλειοψηφία του δίσκου.
Στο "Ι5" αφηγείται ιστορίες από την πορεία του στους δρόμους και την μουσική του, κουνώντας το δάχτυλο σε "γονείς που τον κατηγορούν για το περιεχόμενο της μουσικής του", το κράτος και την κυβέρνηση, θεματικές που συναντάμε και στο "TO PROTO MOU KILO", όπου ανοιχτά παραδέχεται πως το ραπ δεν τον γεμίζει, όσο το άστατο lifestyle του δρόμου και των ναρκωτικών. Το highlight του δίσκου για μένα είναι το "NARCOS", το πιο "GRISELDA" κομμάτι του δίσκου, όπου λίγο τα χαμηλά bpm, λίγο το "βρώμικο" beat που θα ζήλευε και ο Daringer, λίγο τα ad-libs, λίγο οι μπάρες και το laid-back flow του ΚΑΝΩΝ, όλα βάζουν το λιθαράκι τους για το πιο arrogant, στιλάτο και αλήτικο checkpoint του LP, γεμάτο αναφορές σε Walter White, Γιάννη Μάγκο, Suge Knight, Zapatistas και λοιπές αντισυμβατικές/αλήτικες φιγούρες.
Παράλληλα όμως με την επιθετική και γεμάτη έπαρση persona του, στο LP αυτό εξωτερικεύει και την πιο ευάλωτη μεριά του, τις ανασφάλειες και φόβους του, γεγονός που προμηνύεται και από τον τίτλο ακόμα κομματιών, όπως "PTSD" και "AYTOANOSO". Στο πρώτο, υπό τον ήχο ενός μελαγχολικού πιάνου, εξωτερικεύει βιώματα, σκέψεις και εικόνες που τον τραυμάτισαν και τον ταλαιπωρούν ακόμα, ενώ στο δεύτερο, ίσως το πληρέστερο στιχουργικά κομμάτι του δίσκου με τη συνοδεία ίσως της αγαπημένης μου παραγωγής στο δίσκο, αναρωτιέται ποιος πραγματικά νοιάζεται για το πως νιώθει ο ίδιος, αποκαλύπτοντας στιγμές στη ζωή του που πάλεψε με αρρώστιες, ψυχική υγεία και καταχρήσεις, κλείνοντας την αφήγησή του με μια, άκρως ταιριαστή, συνέντευξη του Mike Tyson.
Οι αναφορές του ΚΑΝΩΝ αποτελούσαν πάντα ένα από τα στοιχεία που με εντυπωσίαζαν και με τραβούσαν στη μουσική του, ιδιαίτερα σε φιγούρες από γκανγκστερικά και αλήτικα σύμπαντα, κάτι το οποίο μου έλειψε κάπως σε αυτό το LP. Πέρα από το προαναφερθέν "NARCOS" και το "MARLO" (Marlo Stanfield, drug-dealer χαρακτήρας του The Wire), τραγούδι στο οποίο κάνει αναφορές σε Tony Montana, Sosa, Bonnie & Clyde, ο ΚΑΝΩΝ είναι πιο straight σε αυτό το LP, δίχως πολυεπίπεδες αναφορές και παραλληλισμούς, είτε μέσω των στίχων είτε μέσω skit, αφήνοντας τον ακροατή με μία μικρή λαχτάρα. Το highlight ωστόσο των αναφορών του αποτελεί ο φόρος τιμής που αποδίδει στον Mad Clip στο outro του δίσκου, "CALI" (ίσως το αγαπημένο μου hook), όπου ένα παλιό clip, στο οποίο ο Mad εκφράζει την αρέσκειά του προς την μουσική του ΚΑΝΩΝ, διαδέχεται ο πρώτος στίχος του κομματιού "Ακούω Mad Clip, παίζει "Συνθήκες"...", αποκαλύπτοντας μια σχέση χρόνιας εκτίμησης μεταξύ των δύο, την οποία έχει εκφράσει και παλιότερα ο ΚΑΝΩΝ στο ΜΑΥΡΟ ΠΟΙΝΙΚΟ.
Πέρα από το κομμάτι των αναφορών, ο ΚΑΝΩΝ δείχνει να υστερεί λίγο και στα hooks σε αυτό τον δίσκο. Με μοναδική εξαίρεση το άκρως πιασάρικο "CALI" και το grimey "MARLO", δυσκολεύτηκα να βρω ρεφρέν αντάξια των "Φαγητό", "Προσευχή", "Rule #4080" κ.ο.κ. που θα με κάνουν να τα σιγοτραγουδάω μες στη μέρα μου.
Καταληκτικά, το ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ Κ είναι μία αφήγηση ιστοριών αλητείας, δρόμου, έπαρσης τραυμάτων, άγχους και αστάθειας. Πέρα από την καθιερωμένη πολεμοχαρή και αλήτικη μεριά του, δείχνει και μια αρκετά ευάλωτη και ευαίσθητη πλευρά, με μια μικρή "λειψυδρία" σε στιχουργική ευρηματικότητα, ελκυστικά ρεφρέν και ηχητική ποικιλία, δίχως αυτό βέβαια να καθιστά τον, 31 λεπτών σε διάρκεια, δίσκο βαρετό ή αδιάφορο. Το γεγονός πως ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ Κ δεν φτάνει τα επίπεδα των Βίος και Αλητεία και Μια Φυσιολογική Ζωή, επιβεβαιώνει απλά το πόσο ψηλά έθεσε ο ίδιος τον πήχη τα προηγούμενα χρόνια, καταφέρνοντας και σήμερα να ξεχωρίσει μες στο πλήθος χωρίς καν να φτάσει το ταβάνι του.
