Υπήρχε μια περίοδος που κάναμε συνεντεύξεις με μέλη των Ghost και δεν ξέραμε με ποιον μιλάμε καθώς τα μέλη του συγκροτήματος κρατούσαν με νύχια και με δόντια το μυστήριο σχετικά με τα ονόματα τους. Όταν αποκαλύφθηκε ότι οι Ghost είναι στην ουσία ο Tobias Forge και τα υπόλοιπα μέλη είναι session μουσικοί, ξαναγύρισα πίσω στην συνέντευξη του 2015, και είμαι σίγουρος ότι τελικά είχα μιλήσει με τον Tobias Forge. Μόνο αυτός θα μπορούσε να πει ότι «θέλαμε ν' ανέβουμε επίπεδο, να φτιάξουμε τραγούδια επηρεασμένοι από μεγάλα συγκροτήματα σαν τους Kansas, Yes, Chicago, Boston, Journey και Toto», αλλά πέρα από τα λεγόμενα του, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το όραμα του για τους Ghost, που τότε είχαν κυκλοφορήσει το Meliora και ήταν έτοιμοι για να ανέβουν επίπεδο. Και όντως ανέβηκαν επίπεδο παίζοντας πια σε αρένες της τάξεως των 15.000-20.000 θεατών, κυκλοφόρησαν στην συνέχεια το Prequelle, να προτείνονται και να κατακτούν μουσικά βραβεία φτάνοντας να κερδίσουν το 2016 Grammy Awards για το Cirice και κάθε κυκλοφορία τους πήγαινε στο νούμερο 1 σε αρκετές χώρες.
Το 2025 τους βρίσκει να κυκλοφορούν το 6ο στούντιο άλμπουμ τους, το Skeletá το οποίο κατευθείαν πήγε στο νούμερο 1 στο US Billboard 200 ξεπερνώντας τις κυκλοφορίες των SZA, Kendrick Lamar, Morgan Wallen, Bad Bunny και άλλων, νούμερο 1 φυσικά στην Σουηδία, Γερμανία και μέχρι και στην Ελλάδα έφτασε στο νούμερο 2! Με το πρώτο single to "Satanized" αποκαλύφθηκε και η νέα περσόνα του Tobias Forge ως Papa V Perpetua και είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια που το πρώτο single των Ghost το ακούς και νιώθεις ότι κάτι του λείπει. Να θυμηθούμε ενδεικτικά το "Cirice" από το Meliora ή το "Rats" από το Prequelle τα οποία από την πρώτη ακρόαση σου καρφωνόταν στο μυαλό και τα σιγοτραγουδούσες σε άσχετες στιγμές ή ακόμα και τραγούδια από τα EP τους όπως το "Square Hammer" από το Popestar. Το δεύτερο single το "Lachryma" σου άρεσε περισσότερο το video clip, παρά το ίδιο το τραγούδι, και έπρεπε να κυκλοφορήσει το άλμπουμ για να ακούσεις το "Peacefield" για να τραγουδήσεις ανεπαίσθητα Journey και “Separate Ways” και να πεις τo είχαν πει και το έκαναν, και το έκαναν τόσο καλά που δεν μπορείς φυσικά να τους κατηγορήσεις για αντιγραφή.
Ακούγοντας ολοκληρωμένα το άλμπουμ και πάλι σου είχαν δημιουργηθεί απορίες για την εσωτερικότητα του άλμπουμ οι οποίες λύθηκαν σε μεγάλο βαθμό όταν διάβασα την συνέντευξη του Tobias Forge στο Αγγλικό Metal Hammer. Εκεί με λίγα λόγια λέει ότι μετά από 15 χρόνια που τρέχει τους Ghost, ήρθε το σημείο που απλά έπαθε burnout το 2024. Θα μπορούσε λοιπόν να πάρει το χρόνο του και να μπει σε διαδικασία για νέο άλμπουμ αφήνοντας να περάσει και άλλος καιρός, αλλά θεώρησε ότι γράφοντας σύντομα, θα μπορούσε να επανέλθει. Και όντως επανήλθε με το πιο εσωτερικό άλμπουμ που θα μπορούσε να γράψει.Κοιτώντας τα credit βλέπεις ξανά σε δύο τραγούδια στην σύνθεση το δίδυμο Vargas and Lagola (Avicii, Axwell & Ingrosso, Madonna, Seinabo Sey, Lady Gaga) με τους οποίους έγραψαν μαζί τα "Peacefield" και "Satanized". Την πρώτη φορά που τους είχε χρησιμοποιήσει για να γράψει τραγούδια μαζί τους ίσως να είχε ξενίσει μερικούς, άλλα όταν είχαν γράψει μαζί το "Dance Macabre" ή το "Mary On A Cross" είχαν κλείσει τα στόματα. Επίπροσθετα, μετα από πολλά χρόνια οι Ghost την παραγωγή του άλμπουμ την έκανε o ίδιος ο Tobias Forge χρησιμοποιώντας το όνομα Gene Walke, και όχι κάποιος εξωτερικός παραγωγός όπως ο Klas Åhlund που είχε γίνει γνωστός από τις δουλειές του σε άλμπουμ όπως της Robyn, Katy Perry κτλ ή ακόμα και ο Tom Dalgety (Pixies, Royal Blood ) που μαζί του είχαν κάνει το Prequelle . Οι προυποθέσεις για κάτι καλό υπήρχαν, απλά, στο Skeletá η δοκιμασμένη συνταγή απλά δεν του βγήκε. Ίσως και ηθελημένα αυτή την φορά δεν προσπάθησε να του βγει το μεγάλο hit, και προσανατολίστηκε σε πιο εσωστρεφή τραγούδια όπως το "Excelsis" που το διέπει μια γλυκιά μελαγχολία και είναι ιδανικό για κλείσιμο του άλμπουμ. Όλα είναι γνώριμα, εκτός από το "Excelsis", υπάρχει ακόμα μια μπαλάντα το "Guiding Lights" που την ξεχνάς γρήγορα, υπάρχει όπως είπαμε στοιχεία από AOR των 80ς, υπάρχει ο κιθαρίστας των Opeth Fredrik Åkesson στις lead κιθάρες στα περισσότερα τραγούδια, υπάρχει ορχήστρα και το απότελεσμα τι μένει; Διάσπαρτα γνωστά στοιχεία από εδώ και από εκεί όπως το "Marks of the Evil One" που έχει ένα συναυλιακό ρυθμό που ενδεχόμενως θα μπορούσες να τραγουδήσεις την μελωδία της κιθάρας ή το "Umbra" που μάλλον είναι και το πιο ενδιάφέρον τραγούδι του άλμπουμ που κατά την διάρκεια του solo σου φέρνει στο μυαλό λίγο από Deep Purple- Rainbow.
Μπορώ να φανταστώ λίγους μετά από χρόνια να λένε ότι το Skeletá είναι το αγαπημένο τους άλμπουμ από τους Ghost, αλλά για την ώρα μου θυμίζει τα τελευταία άλμπουμ των Metallica, 72 Seasons (2023) ή των Slipknot, The End, So Far (2022). Από κεκτημένη ταχύτητα πήγαν στο νούμερο 1 σε διάφορες χώρες, τα άκουσες μερικές φορές και μετά τα άφησες στην άκρη. Η ποιότητα υπάρχει, στο επίπεδο που έχουν φτάσει οι Ghost λογικά δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν κάποιο κακό άλμπουμ, και θα του δώσεις μερικές ακροάσεις. Θα γυρίσεις όμως μετά από καιρό σε αυτό; Θα βάλεις σε ένα best of κάποιο από τα τραγούδια του Skeletá; Ίσως, ενδεχομένως, αλλά δεν νομίζω κάποιος να πει κατηγορηματικά ναι.
