Το βίντεο είναι αληθινό. Ο Aμερικάνος πεζοναύτης Ryan B. Cohen είχε σάρκα και οστά, τα πύρινα λόγια του στο intro του “War” όπου συμπράττει ο billy woods δεν είναι προϊόν μοντάζ, chatgpt ρετουσαρίσμαστος ή φαντασίας, αλλά συνάδουν απολύτως με τον τίτλο Speech before deadly push through Afghanistan που κότσαρε στην YouTube ανάρτησή του ο Θωμάς ο Σφαγέας. Λίγο πριν την έφοδο, το έναυσμα του πεζοναύτη είναι και χρησμός. Η ρίμα “The genocide will be televised 'til it's normalized/The quota rised, immortalized in the oil price” βλέπει εκείνους τους θανάτους και γεννιέται, θωρεί τον όλεθρο και το αίμα, τον τρόμο και την απειλή σε καρέ τηλεοπτικό, εκλογικευμένο. Στο βωμό που οι Preservation και Gabe ‘Nandez πετούν τα ξόρκια τους, όπως δηλαδή αποδίδεται στα γαλλικά η λέξη του τίτλου, δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευχές. Μονάχα προμηνύονται σκωπτικά τα μελλούμενα και αναζητώνται οι επιλογές κόντρα στο αμείλικτο.
Το δίδυμο που είχε πρωτοσυναντηθεί στο Aethiopes του woods, βγάζει το δίσκο που δεν έβγαλε ο ίδιος ο woods φέτος. Ένα lp για το οποίο ο πρόωρα χαμένος Ka θα ήταν περήφανος. Δεν είναι ξεκούδουνη η αναφορά στον Ka. Eίχε συνεργαστεί μαζί του ο Preservation, όπως και με τον Mos Def, όπως και με τον woods. Χάρη στον τελευταίο κρίκο, αυτή η σύμπραξη ξεκίνησε να έχει τα πρώτα της πάρε-δώσε. Ο παραγωγός με βάση τη Νέα Ορλεάνη και ο νεοϋορκέζος ράπερ 'Nandez, μοιράζονται ρίζες γαλλόφωνες κι ακούσματα κοινά βγαλμένα από τα 90s όπως το Seven Eyes, Seven Horns του Scaramanga ή το πρώτο του Raekwon. Ο καθένας από το μετερίζι του έχει περπατήσει πίσω από τις σκιές του MF DOOM. Η πένα του ‘Nandez είναι σφιχτή, τα samples του Preservation γερά σκαλοπάτια.
Σπάω το κεφάλι μου για να βρω σε ποια gospel και soul πηγή έσκαψε o παραγωγός για τα σπασμένα μέσα-έξω στο “Ball & Chain”, για τα αγγελάκια και τα διαβολάκια που έβαλε στους ώμους ενός τοξικοεξαρτημένου (ή ενός ευρύτερα εξαρτημένου). Αυτό το «σώμα» που φτιάχνει ο Preservation παίρνοντας από το boom-bap και λουπάροντας θέματα από την Αφρική μέχρι τη Μέση Ανατολή, συναντά τον ατάραχο, ρέοντα τρόπο και τα μοτίβα του ‘Nandez που μπορεί να πηδά από την υπόμνηση του Robert Johnson και να φυτεύει εμβόλιμα αστικά λογοπαίγνια, με κόστος εξομολογημένο: “Crucify myself to find a way to write a song to rap”. Κι όμως, αυτό το avant-rap τελετουργικό, υπό τη διαρκή συνοδεία κρουστών, δεν κλείνεται εντός του όπως το φετινό Golliwog του woods που κυκλοφορεί από την Backwoodz Studioz. Δε σε αφήνει σε απόσταση ως underground «δύσκολο», αν ντε και καλά πρέπει να το κατατάξουμε σε αυτό το tag, χάριν δισκογραφιάδικης ευκολίας. Προϋποθέτει μεν προσοχή στις αναπαραστάσεις του, αλλά είναι στημένο ως εύληπτο με εκείνα τα προωθητικά και βοηθητικά φορμαλιστικά στοιχεία που λύνουν τα χέρια και των αμύητων στα της εν λόγω σκηνής.
Ένας μισός Γάλλος παραγωγός κι ένας ράπερ με μακρινή καταγωγή από το Μάλι, παρέα με τους Armand Hammer, Koncept Jack$on, Ze Nkoma Mpaga Ni Ngoko, Benjamin Booker και billy woods, έφτιαξαν ένα δίσκο που δεν κραυγάζει, παραμένοντας προσηλωμένοι σε ένα άλλοτε αλληγορικό κι άλλοτε απολύτως ρεαλιστικό κόνσεπτ. Αναπλάθουν σχολαστικά την εποχή μας, ακόμη και μέσα από το φίλτρο εκείνων που επινοούν, εκγκιβωτίζοντας μια ξεκάθαρη κοινωνικοπολιτική προβληματική. Ενδεχομένως κάποιος να αντιτείνει πως δεν πρόκειται για περίπτωση που θα αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα, πως παίζει με όρους που πηγάζουν από τη μήτρα μιας ήδη διαμορφωμένης πια σκηνής, χωρίς να κομίζει κάτι νέο. Πως, εν ολίγοις, το παραπάνω κείμενο, λακωνικά, βεβιασμένα και κοφτά, υπερτιμά τη δυναμική του, αφού δε θα λογιστεί μελλοντικά ως μνημειώδες ή οριακό. Δε θα διαφωνήσω πως κάτι τέτοιο πράγματι μπορεί να συμβαίνει, όμως όσο κι αν ακουστεί τετριμμένο, είναι κυρίως επειδή τούτο το lp στέκεται στη «σωστή πλευρά» της ιστορίας.
