«Ποτέ δεν ήθελαν ανθρώπους σαν εμένα εδώ γύρω. Αλλά όταν πεθάνω, θα βάλουν το άγαλμά μου στην πλατεία. Έλεγαν στα παιδιά τους να μη με κοιτούν. Αλλά όταν πεθάνω, θα βάλουν το άγαλμά μου στην πλατεία. Ναι, αυτοί είναι δεκάδες με το τσουβάλι, αλλά εμείς είμαστε σπάνιοι. Και όταν πεθάνουμε, θα βάλουν τα αγάλματά μας στην πλατεία. Μπορούν να κουνάνε το κεφάλι τους με απόγνωση. Αλλά ήμασταν εδώ απ’ την αρχή και δεν πάμε πουθενά». Ακούγοντας τον Kae Tempest να ραπάρει πάνω σε αυτά τα λόγια, να τα πετάει με χαμογελαστή υπερηφάνεια επάνω στη σκηνή του Glastonbury, κάπως θυμήθηκα κάτι που διάβαζα πρόσφατα στο τέλος του «Κυρίου Αθήναι» του Λεωνίδα Χρηστάκη (1992, εκδ. Δελφίνι). «Αγάλματα καινούργια στην Αθήνα στήνονται σε διάφορα σημεία της. (…)Τον Λεό ενδιαφέρουν οι άνθρωποι. Εκείνο το πλήθος, είτε το ανώνυμο είτε το επώνυμο, που κινείται. Η μάζα που ζητάει τρόπους να συμμετάσχει, να δράσει, να κουβεντιάσει τον πόνο της, να διαλογιστεί…»
O Kae Tempest κουβαλά νεκρά ονόματα κι αποσυρμένες φύσεις. Οι φθόγγοι, οι τονισμοί και η επιμονή του σε ένα νέο, υπό διαμόρφωση αλφάβητο, υποβοηθούνται από κουετιαπίνη, λαμοτριγίνη, φλουοξετίνη, μεθυλφαινιδάτη και τεστοστερόνη, σε ένα κοκτέηλ που κατεβαίνει με λίγο δροσιστικό listerine. H spoken word ποίηση του κοριτσιού του Brand New Ancients, έχει προ πολλού αναμορφωθεί σε δυναμικές hip-hop μπάρες, όπου πρόεχει η ανάδειξη κι η περιγραφή του «είναι» σε σχέση με το φαίνεσθαι. Ο Tempest έχει εσχάτως αφήσει στην άκρη το they/them, ραπάρει ως trans άνδρας, θυμάται τους Wu Tang Clan από την εφηβεία, για να στήσει το δικό του freestyle battle στο βρετανικό προαύλιο, με τρόπο φωναχτό, έντονο, εμφατικό. Μου φαίνεται απολύτως λογικό που το κοινό, στο πρόσφατο Glasto live του, χοροπήδηξε σαν τρελό, μα και βούρκωσε, πλάνταξε, ταυτίστηκε με το life-affirming μήνυμά του, ακόμη κι αν εντός αυτού ενυπάρχει η παραδοχή πως απέχει ακόμη πολύ από το να βρει τη γαλήνη. Αναρωτιέμαι πως και ποιος μπορεί μα περιπαίξει, να εμπαίζει μια τέτοια απελευθερωτική, γνήσια δημιουργική κατάθεση;
Ναι μεν υποχωρεί στο φορμαλιστικό σκέλος, εκεί που κάπως ασύνδετα επικαλείται από τη μια τις παραμορφώσεις του Mike Skinner κι από την άλλη παίρνει σειρά στο νεοβρετανικό συρμό μεταξύ grime και synth ατμόσφαιρας, αλλά φαίνεται πως αυτή ασυνέπεια δικαιολογείται από τον χαρακτήρα του Fraser T. Smith ως αποσπασματικού παράγοντα στα της παραγωγής. Ο οποίος θέλησε να τσιμπολογήσει από εδώ κι από εκεί, έχοντας το βιογραφικό credit μεταξύ Adele, Raye, Kasabian, Sam Smith, Dave κ.ά. Αντίστοιχα, οι συμμετοχές των Neil Tennant, Young Fathers, Connie Constance και Tawiah, περισσότερο λειτουργούν ως αναφορές, παρά ως ουσιώδεις στα της έκβασης, μα επειδή υπάρχει ο κίνδυνος το παραπάνω να λογιστεί ως επιεικής τοποθέτηση λόγω των προθέσεων του Tempest, σας βεβαιώνω πως δεν πρόκειται περί αυτού. Η υστέρηση στα της φόρμας προκύπτει ως εκ νέου επιβεβαίωση στη δισκογραφία του, μια ενδεχόμενη αντανάκλαση ενός σώματος και μιας φωνής σε μετάβαση. Από την άλλη, τούτη τη φορά η “pop” γενικολογία θα ξανοίξει το commercial σκέλος, επομένως ποντάρω πως το κοντέρ θα γράψει χιλιάδες hits και plays για την πέμπτη του δισκογραφική δουλειά, περισσότερα από κάθε άλλη καταγραφή του.
Κάπως ξεκίνησα με την αναφορά στο Χρηστάκη και πιάνοντας ξανά τις σελίδες για να αντιγράψω αυτούσιο το απόσπασμα, διάβασα εκ νέου τι έγραφε στις καταληκτικές δύο σειρές, λίγο πριν το τέλος με το index (ευρετήριο ονομάτων-τίτλων-τόπων): «Και τώρα με τη θηλιά στο λαιμό ας χαρούμε δυο φορές τ’ όνειρο.» Ο Kae έχει πορευτεί, σφίγγοντας και ξεσφίγγοντας τις δικές του θηλιές, όταν ομολογεί πως «Το να είσαι τρανς δεν είναι δύσκολο — είναι απίστευτα, εξαιρετικά όμορφο. Αυτό που είναι δύσκολο, είναι να ζεις μέσα στην "ντουλάπα", να κρύβεσαι από τον εαυτό σου, να του λες ψέματα, να ζεις έναν θάνατο μέσα στην άρνηση του εαυτού σου… Το μίσος που δέχομαι από τους άλλους δεν είναι τίποτα μπροστά στον φόβο, τον πόνο και το μίσος που έδινα εγώ στον ίδιο μου τον εαυτό.» Αφήνοντας σιγά-σιγά τους φόβους στην άκρη, το όνειρο κι οι ευχές του εξελίσσονται πλέον ως πραγματικότητα. Είναι πλέον η ώρα να χαρεί. Κι εμείς, μαζί του.
