Το όνομα των SPRINTS δεν μπορεί να είναι μόνο μια υπόσχεση από το Δουβλίνο. Το όνομα των SPRINTS δεν μπορεί να είναι μόνο μια υπόσχεση για το μέλλον. Δεν είναι πια αρκετό να μιλάμε για τους SPRINTS ως ένα ανερχόμενο όνομα. Οι SPRINTS δεν είναι πια μια ιστορία που γράφεται, είναι ήδη κεφάλαιο. Και επίσης, το όνομα των SPRINTS δεν μπορεί να περιορίζεται πια σε ένα hype, είναι κραυγή και επίθεση.
Μια από τις πιο επιδραστικές φωνές του σύγχρονου garage-punk και του ωμού post-punk revival. Μετά το εξαιρετικό Letter to Self του 2024 και την αποχώρηση του κιθαρίστα Colm O’Reilly, πολλοί φοβήθηκαν πως η μπάντα θα χάσει την ταυτότητά της. Όμως με τον Zac Stephenson να αναλαμβάνει τη θέση του, οι SPRINTS αποδεικνύουν πως η ουσία τους παραμένει άθικτη και, ίσως, πιο εκρηκτική από ποτέ.
Το All That Is Over ανοίγει με το "Abandon", μια σχεδόν αργόσυρτη drone εισαγωγή που προοικονομεί το χάος και χωρίς να μου το θυμίζει ακριβώς, κάπως φέρνει στο νου μου το "Double Dare" και το άνοιγμα του καταπληκτικού πρώτου άλμπουμ των Bauhaus. Στο "To The Bone" η μπάντα συνεχίζει με ένταση χωρίς να κορυφώνει, αφήνοντας όμως το single "Descartes" να ξεσπάσει με την Karla Chubb να φτύνει φιλοσοφικούς στίχους: «Vanity is the curse of culture / Ignorance becomes the death of us». Εδώ η μπάντα μπαίνει κατευθείαν στο σκληρό πυρήνα του σήμερα, με το βλέμμα στραμμένο στη ματαιότητα και την παρακμή.
Και όλοι ξέρουμε (όσοι είμαστε αυτοί οι όλοι) η Chubb δεν μασάει τα λόγια της: γνωρίζει πως ο κόσμος είναι δυστοπικός, και η ίδια έχει βιώσει τη βία κατά μέτωπο. Οι επιθέσεις που δέχθηκε σε δύο συναυλίες της άφησαν το αποτύπωμά τους στη γραφή της· το "Rage" είναι το πιο ωμό ξέσπασμα, μια κατά μέτωπο καταγγελία της κοινωνικής υποκρισίας. Το "Better" δείχνει ένα πιο αισιόδοξο πρόσωπο, χωρίς να χάνει την οργή του. Κι αν το άλμπουμ σε κάποια σημεία (όπως τα "Need" και "Something’s Gonna Happen") πιθανόν κουράζει από τη μόνιμη "μαύρη" αισθητική του, η φλόγα ξαναφουντώνει με το "Beg" και το "Pieces", που επαναφέρουν την ωμή ενέργεια.
Η κορύφωση έρχεται με το "Desire", ένα εξάλεπτο κομμάτι που φλερτάρει απροσδόκητα με country/folk εισαγωγικές κιθάρες και ηχοχρώματα χωρίς να χάνει την ταυτότητα των SPRINTS. Μέχρι να μπει το μπάσο... Μετά, μεταμορφώνεται σταδιακά σε μια στιγμή σπάνιας έντασης, από εκείνες που δικαιώνουν την επιλογή της μπάντας να παραμένει αλύγιστη μπροστά σε μια εποχή συναισθηματικής αναταραχής.
Το All That Is Over είναι σφιχτό, διάρκειας 38 λεπτών, και αποπνέει αυτοπεποίθηση. Οι SPRINTS δεν παριστάνουν ότι ανακαλύπτουν τον τροχό, αλλά τον κρατούν να καίει στα χέρια τους. Μην ανησυχείτε, η οργή τους δεν έχει ξεθυμάνει, αντίθετα έχει πολλαπλασιαστεί. Και όσοι τους είδαν φέτος το καλοκαίρι στο Release ξέρουν ότι αυτή η οργή μεταφράζεται σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες live εμπειρίες της χρονιάς.
