Έχουν περάσει κιόλας 6 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση των Archive στο μουσικό στερέωμα. Εκείνη την χρονιά το ντεμπούτο τους με τίτλο 'Londinium' είχε αποσπάσει τα θετικότερα σχόλια από όλους όσους το ανακάλυψαν μέσα στον ωκεανό των κυκλοφοριών. Σε μια περίοδο που ο Tricky ψαχνόταν για μια καινούργια μουσική ταυτότητα, οι Portishead, Massive Attack ετοίμαζαν την μεγάλη τους επιστροφή και οι Morcheeba ηχούσαν αρκετά soul για να είναι οι ήρωες της trip-hop κοινότητας, το νέο αυτό αίμα έδειχνε αρκετά δυνατό για να αναλάβει τα ανεπίσημα ηνία.
Όμως ο χρόνος αποφάσισε ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να συμβεί. Αφενός γιατί η δεύτερη προσπάθεια των Archive ήταν κάτω του επιθυμητά αναμενόμενου, αφετέρου με την προσθήκη του Ιρλανδού τραγουδιστή Craig Walker (ex-Power Of Dreams) το ιδρυτικό δίδυμο Keller-Griffiths συνειδητοποίησε ότι αγαπάει περισσότερο το 'Dark side of the moon' από το 'Protections' ή το 'Maxiquaye'. Έτσι αποφάσισαν να κόψουν αρκετά bit και τα γυναικεία φωνητικά (αφού η φωνή του Walker είναι εξαιρετικότατη), το rapping του πρώην session-singer τους και να αναβαθμίσουν τις echo κιθάρες.
Το αποτέλεσμα είναι η παρούσα δουλειά, που κάνει όσους πίστευαν ότι το 'Londinium' θα μείνει αξεπέραστο από τους Archive, να κοκκινίζουν από ντροπή. Άρτια δουλεμένο, με πολύ καλή παραγωγή από τους ίδιους, ένα εξώφυλλο που μοιάζει (δια χειρός Jack Dash) με παλιό κολεγιακό λεύκωμα και δέκα τραγούδια που φαντάζουν ικανά να στείλουν τον ανυποψίαστο ακροατή σε group therapy απεξάρτησης από ηχητικά ερεθίσματα.
Τι μπορεί να πει κάποιος για το 'Again'; Οι τέσσερις πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι: μουσικό trip 16 λεπτών. Ή για το 'Numb' με την κυματίζον έκρηξη των ήχων που περιλαμβάνει. Ή για το 'Finding it so hard' όπου οι Archive δίνουν απλά μαθήματα στον Thom Yorke για το πώς έπρεπε να ακούγονταν τα 'Kid A' & 'Amnesiac' (σημ. αρχ.: θα πέσει φωτιά να μας κάψει!). Στο 'Fool' ξεκινάνε λες και μόλις έχουν ακούσει το 'Dummy' για πρώτη φορά και καταλήγουν να παραμορφώνουν τις κιθάρες με τρόπο που θα ζήλευαν οι Sonic Youth αν έπαιζαν ηλεκτρονική μουσική. Τα 'Now and then', 'Seamless' και 'Need', που παρεμπιπτόντως είναι και τα μοναδικά με μικρότερη από 3 λεπτά διάρκεια, φαντάζουν να μην ταιριάζουν με το όλο σύνολο, αλλά με ένα διαβολικό τρόπο αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια του concept.
Αν και δεν μου αρέσει να προεξοφλώ πράγματα, έχω την εντύπωση ότι το 'You all look the same to me' πολύ, μα πάρα πολύ, δύσκολα θα καθαιρεθεί από την κορυφή των φετινών μου προτιμήσεων.
"…god give me the strength, to get off this…" τραγουδάει ο Walker στο 'Finding it so hard'. Θυμηθείτε τον συγκεκριμένο στίχο. Πρόκειται να τον χρησιμοποιήσετε στο 100ο άκουσμα του cd.
