Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος

Τα blues, είναι αναμφισβήτητα ένα από τα ανθεκτικότερα μουσικά είδη. Παρά τη μέχρι σήμερα πληθώρα παραλλαγών της βασικής τους φόρμας και τα αντίστοιχα προσωνύμια που φορτώθηκαν στην πορεία τους, η ταυτότητά τους παραμένει αναγνωρίσιμη από το πρώτο ακόρντο. Αν κάτι τους έλειψε με το πέρασμα του χρόνου, ήταν η ανανέωση των κυττάρων τους, μιας και οι κήρυκές τους προτίμησαν τη σιγουριά της επανάληψης από το ρίσκο της πρωτοτυπίας. Έτσι τα blues έγιναν σταδιακά όλο και λιγότερο επικίνδυνα –δηλαδή λιγότερο γοητευτικά.

Για όποιον αντιλαμβάνεται αυτήν την πορεία των πραγμάτων, δίσκοι σαν το επίσημο ντεμπούτο των Αθηναίων Bag Οf Nails αφήνουν την αίσθηση ότι κάποιος άνοιξε επιτέλους το παράθυρο για να ανανεωθεί ο αέρας σε ένα δωμάτιο που είχε αρχίσει επικίνδυνα να μυρίζει μούχλα. Πιστό μεν στα νάματα των θρύλων του είδους, μα ταυτόχρονα φρέσκο και επίκαιρο, το The Wolf Inside Me δικαιώνει τις προσδοκίες που η ίδια η μπάντα είχε δημιουργήσει με τη νίκη της στο Battle of the Bands της ΕΡΤ και με τις πολύ πετυχημένες live εμφανίσεις της, όπως λ.χ. αυτήν στο πλάι του μυθικού Martin Turner των Wishbone Ash, πριν από έναν χρόνο (δείτε εδώ).

Ο ήχος των Bag Οf Nails είναι ένα συναπάντημα διαφόρων λαμπρών εκφάνσεων των blues, οι οποίες, αν και διακριτές, ενοποιούνται μαεστρικά σε ένα συνεκτικό και σαγηνευτικό αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που ενισχύουν αποφασιστικά ο δυναμισμός που αποπνέει η live διαδικασία ηχογράφησης στο στούντιο, η πανέξυπνη χρήση των δεύτερων φωνητικών –τα οποία δίνουν βάθος στις συνθέσεις– τα έξοχα τζαμαρίσματα που σκάνε απροόπτως τραβώντας την προσοχή από τα πιο τετριμμένα στοιχεία των blues, καθώς και ο αφηγηματικός χαρακτήρας της στιχουργίας, που δημιουργεί αυτοτελείς ιστορίες. Έτσι, παραδίδουν τραγούδια σαν το “Dangerous Love”, το “There’s a Devil Αfter Μe” ή το “In the Shadows” τα οποία ακούς και γουστάρεις, χωρίς να σου μένει η αίσθηση ότι πρόκειται για άλλο ένα αναμάσημα του κλασικού ήχου.

Σήμα κατατεθέν της μπάντας είναι η «μαύρη» φωνή του Πάνου Κατσικογιάννη, ο οποίος ταυτόχρονα είναι κι ένας ξεχωριστός κιθαρίστας. Ο τρόπος που χρησιμοποιεί τα πετάλια προσδίδει εκφραστικότητα στον ήχο, ενώ τα σολαρίσματά του, αν και περίτεχνα, δεν αφήνουν καμία υποψία φλυαρίας. Εξίσου σημαντικό μερίδιο ανήκει όμως στη ρυθμική βάση που χτίζουν ο Γιώργος Αντωνιάδης και ο Άγης Γκρίτζιος. Ο πρώτος με το χορευτικό παίξιμο του μπάσου δίνει μια αίσθηση κίνησης ακόμα και στις πιο βαριές συνθέσεις, ενώ ο συνδυασμός τεχνικής και δύναμης στα τύμπανα του δεύτερου προσθέτει fusion jazz πινελιές· στοιχείο ασυνήθιστο, μα τόσο ταιριαστό στην κλασική blues τεχνοτροπία.

Με το The Wolf Inside Me, οι Bag Of Nails βγάζουν τα blues τσάρκα στα μέρη που ανήκουν, για να αφηγηθούν τις ιστορίες του σήμερα από τη σκοτεινή πλευρά της πόλης και των ανθρώπων της. Μπείτε λοιπόν στην παρέα τους και αφήστε τον (Howlin’) Wolf της ψυχής σας να ...ουρλιάξει!

{youtube}y9vTFmxRuhk{/youtube}

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured