Σε μια εποχή που καταπίνει τη μνήμη, αποστειρώνει την πολιτική και καταναλώνει την τέχνη σαν γρήγορο φαγητό, οι Social Waste (πειρατές της σκέψης και αντάρτες των ιδεών) ρίχνουν άγκυρα στο σήμερα με το Rebelde. Ένα άλμπουμ που φέρνει πίσω τη φωνή των δρόμων, των αγώνων και των αυθεντικών ιστοριών, μια φλόγα αντίστασης και μνήμης που καίει μέσα στη σιωπή των καιρών.
Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κομμάτι, στίχοι και νότες φωτίζουν το σκοτάδι της λήθης και ταράζουν τα νερά της απάθειας.
Το Rebelde ανοίγει μ’ έναν παλμό πολυφωνικό, σχεδόν τελετουργικό. Η "Εισαγωγή" του Πολυφωνικού Συνόλου "Χαονία" μοιάζει με αρχέγονο οιωνό. Σε αυτόν τον ατμοσφαιρικό απόηχο μπαίνει δυναμικά "O Διάολος Μέσα Μου", ένα κομμάτι-καταπέλτης απέναντι σε κάθε μορφή "καλοραμμένης" εξουσίας.
Κι «έρχεται από παντού κι από παντού χτυπά» το ομώνυμο κομμάτι "Rebelde" (Αντάρτης), το οποίο καμαρώνει σαν μανιφέστο του άλμπουμ. Με μεσογειακό ταμπεραμέντο, η φωνή της Ναταλίας Κωτσάνη (Encardia) ντύνει το κομμάτι, ενώ τα ιδιαίτερα cuts του DJ Booker αναζωπυρώνουν το ρυθμό. Η ρυθμική του ραχοκοκαλιά χτυπά κάτω-ιταλιάνικα, με ρίμες-πειρατικά σινιάλα και flow που ξεσηκώνει κύματα. Κι εκεί, ανάμεσα στα τζιβαέρια των στίχων, αιωρούνται και οι σκιές του Καββαδία.
Μετά μας βυθίζουν στο "Αίμα", μια βουτιά στα σκοτεινά νερά της σύγχρονης πραγματικότητας με φωνές που δεν παρακαλάνε, αλλά απαιτούν δικαιοσύνη. Η DeeFlexTwice και ο Ziad Rajab δίνουν βάθος στο κομμάτι που συγκλονίζει, ξυπνώντας συνειδήσεις. Ο "Καπνός" με τη μοναδική χροιά του Γιώργου Μιχαήλ, προσθέτει νοσταλγική δυναμική σε ένα ταξίδι αναμνήσεων.
Οι Social Waste δε διστάζουν να τραβήξουν την κουρτίνα δείχνοντας τι κρύβεται πίσω από "Τα Ιερατεία της Ορθοδοξίας", ενώ το "Όνειρο του Σκλάβου" ξεσκεπάζει την ψευδαίσθηση της ελευθερίας .
Στα "Ταξίδια που δεν έκανα ποτέ μου" ονειρικές μετενσαρκώσεις πετούν πέρα από τα όρια του χρόνου, σε φεγγαρόδρομους που φωτίζουν την αθέατη πλευρά της ψυχής . Στα "Παλιά Σοκάκια", η μελαγχολία μιας γειτονιάς που αλλάζει, μας θυμίζει πως οι πόλεις κουβαλούν τις ιστορίες των ανθρώπων τους. Τέλος, στο "Άλλη μια γύρα ακόμα", οι ασυμβίβαστοι περιπατητές του κόσμου συνεχίζουν να παλεύουν και να ελπίζουν, ψάχνοντας μια αλλιώτικη Ανατολή.
Οι Social Waste καταφέρνουν ξανά να μπλέξουν αριστοτεχνικά, την παράδοση με το χιπ χοπ. Ραπ με ρίζες και ρίμες που δένουν παρελθόν και μέλλον, με τιμόνι στραμμένο σε δύσβατα μονοπατια. Με στίχους αιχμηρούς, πολιτικούς και ήχο που πατά γερά στη Μεσόγειο, το "Rebelde" μπολιάζεται με περισσότερα όργανα και ηχοχρώματα από διαφορετικές όχθες, αποκτώντας έτσι μια νέα, πολυφωνική ταυτότητα.
Ταυτόχρονα, η ανεξάρτητη κυκλοφορία του άλμπουμ ενσαρκώνει το ίδιο του το μήνυμα. Οι Social Waste στήνουν χιπ χοπ αυτόνομο κι αντάρτικο πάνω στην ιδία πειρατική γαλέρα του 2015, μόνο που τώρα έμαθαν να διαβάζουν τον άνεμο αλλιώς.
Το Rebelde δεν προσπαθεί να είναι «εύπεπτο». Είναι από μόνο του μια πράξη ανυπακοής. Θέλει χρόνο. Θέλει προσοχή και τη συναίνεσή σου να μη σε χαϊδέψει στ’ αυτιά, αλλά να ταρακουνήσει τον πυρήνα σου. Σε μια εποχή γεμάτη πολέμους, βία, προσφυγιά, κοινωνική αδικία και την άνοδο της ακροδεξιάς σε Ευρώπη και Ελλάδα, αυτό το άλμπουμ δεν είναι απλώς επίκαιρο, είναι αναγκαίο. Για τους απανταχού περιπατητές που δεν βολεύονται. Που ακόμα ψάχνουν, παλεύουν και θυμούνται. Μπορεί όμως να γίνει κι ενοχλητικό για όσους επιλέγουν τη βολή της σιωπής και της απάθειας, υπενθυμίζοντας τους πως η αδράνεια δεν είναι ουδετερότητα, αλλά συνενοχή.
Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη του αξία. Ανοίγει πανιά και σε καλεί να διαλέξεις πλευρά, για τον κόσμο που ονειρεύεσαι. Εσύ τι θα κάνεις; Θα ανέβεις στο καράβι ή θα μείνεις στην προκυμαία;
Γιατί, αυτό το άλμπουμ δεν σε θέλει απλώς ακροατή, αλλά συμμέτοχο. Πάρε ανάσα. Άναψε τη φλόγα σου. Ετοιμάσου να το ζήσεις. Κι αν, φτάνοντας στο τέλος της ακρόασης νιώσεις πως ακούς ξανά την "Εισαγωγή", μην απορρήσεις. Είναι το Rebelde, που έχει αρχίσει ν’αντηχεί μέσα σου.
