Καμία έκπληξη δεν περιμένει τους fans τον JAMC στον όγδοο δίσκο τους, πέρα από την θαλπωρή και την ασφάλεια που προσφέρει το «οικείον».

Δύο πρώην μέλη της πιο επιδραστικής post-hardcore μπάντας που γεννήθηκε στη Washington συμπράττουν με τον Αμερικανό σαξοφωνίστα σε ένα άλμπουμ που -αν μη τι άλλο- θα προσελκύσει όλους εκείνους που «έχουν ακόμα ένα Fugazi T-shirt στην ντουλάπα τους» και «έπαθαν jazz στα γεράματα».

Υπάρχουν όλες οι μεγάλες μουσικές επιστροφές των θρύλων – και υπάρχει και η Kim Gordon.

Ο Βραζιλιάνος πιανίστας ακουμπά το ένα του χέρι στην Αφρική και το άλλο στην Ευρώπη και διά μέσου της τεχνικής του prepared piano, παραδίδει ένα άλμπουμ που, όπως μαρτυρά ο τίτλος του, κυλά σαν νεράκι. 

Norah Jones και Leon Michels προσφέρουν «ραδιοφωνική» θαλπωρή, με όχημα το αβαρές, ανώδυνο και τετριμμένο.

O Paul Mudd Murphy βγάζει ψυχή και επαναπροσδιορίζει τον βραδύκαυστο disco funk ήχο του, στο δεύτερο σόλο album του μετά από 18 χρόνια.

O Ινδοαμερικανός μαθηματικός / φυσικός / βιολιστής που έγινε πιανίστας συμπράττει για δεύτερη φορά με την Linda May Han Oh και τον Tyshawn Sorey, σε έναν αξιοσημείωτο πιανιστικό jazz δίσκο που μεταξύ άλλων αποτίει φόρο τιμής στον Chick Corea.

To ανθυπο-rock-nu jazz-soulful μείγμα στο δεύτερο album της άλλοτε κιθαρίστριας των Alabama Shakes, αντί να την προβιβάσει σε Joan Armatrading του 21^ου αιώνα, την καταδικάζει σε LBGTQ+ Janelle Monae σε σύγχυση.

Ένας δίσκος που σε βγάζει από τους τέσσερις τοίχους και σε τοποθετεί σε ένα αυτοκίνητο με ανοιχτά παράθυρα που διασχίζει τον Route 66.

Το αμερικανικό indie σχήμα που κάποτε καβαλούσε ορμητικά ψυχεδελικά κύματα, σήμερα -δυστυχώς- απλώς επιπλέει.

Νοσταλγικό αμερικάνικο indie με μπόλικη δόση δημιουργικής εσωστρέφειας, κιθαριστικών εξάρσεων και στιχουργικού λυρισμού.

Κυκλοθυμικές ενδοσκοπήσεις σε τέταρτο άλμπουμ Βρετανίδας τραγουδοποιού – τραγουδίστριας που μετεωρίζεται ανάμεσα στην Tori Amos και την Rachel Goswell των Slowdive.

Ποτέ δεν είναι αργά να ανακαλύψει κανείς την ιδιόρυθμη ποπ του Helado Negro από το Εκουαδόρ. Ακόμα και αν χρειάστηκε να φτάσει αισίως τις 8 album κυκλοφορίες για να αποδεχτούμε το μεγαλείο της.

O πολυπαραγωγικός Καλιφορνέζος παραδίδει, αισίως, το 15ο άλμπουμ του -ναι, έχει μεγαλώσει, μα είναι πάλι «αυτός που πρέπει».

Οι Βρετανοί φορτώνονται indie υλικό, μπουκάρουν σε νέο ηχητικό πεδίο δράσης και υπερασπίζονται την αγάπη.

Δημήτρης Λιλής και Άγγελος Κυρούσης αντιπαραθέτουν αυθόρμητα σχόλια, σοβαρούς προβληματισμούς και χιουμοριστικούς αφορισμούς γύρω από το νέο δισκογράφημα του μισητού «βασιλιά» της ραπ.

Ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα για μια μπάντα πέντε γυναικών, που διεκδικεί με περίσσια αυτοπεποίθηση και ταλέντο μια σημαντική θέση στο σύγχρονο μουσικό χάρτη, μέσα από βελούδινες, πνευματώδεις συνθέσεις, ορχηστρική μαεστρία και σκοτεινό ρομαντισμό.

 Free-flow μεταπηδήσεις σε λογής-λογής θεματικές και νωχελικά bpm συνθέτουν το αφαιρετικό αφήγημα του πρώτου καλού rap δίσκου για το 2024.

Το «Σχεδόν Θεϊκό» trip hop concept, που άφησε δεκαετίες πριν ημιτελές ο Tricky, κάνει τον κύκλο του από τα χέρια και την φωνή της ταλαντούχας αρπίστριας Nailah Hunter.

Θετικά vibes και ατόφια κιθαριστική καλοπέραση από την βρετανική μπάντα που εξαρχής μας ζήτησε να μην περιμένουμε και πολλά-πολλά από εκείνη.