Horace Silver - Silver In Seattle: Live at the Penthouse
Ο σπουδαίος πιανίστας και συνθέτης Horace Silver(1928 – 2014), δημιουργός του περίφημου “Song For My Father” (1964), κυκλοφόρησε μόνο ένα ζωντανό άλμπουμ κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Ωστόσο, τα κουιντέτα του ήταν πάντα από τα πιο αξιόπιστα και συναρπαστικά συγκροτήματα της jazz στις ζωντανές τους εμφανίσεις, προσφέροντας στους θαυμαστές τους σε όλο τον κόσμο δυναμικές επανερμηνείες των ανεξίτηλων συνθέσεων του Silver. Τον Αύγουστο του 1965, ο Silver έφερε μια δυναμική παραλλαγή του τότε κουιντέτου του στο The Penthouse στο Σιάτλ: Woody Shaw στην τρομπέτα, Joe Henderson στο τενόρο σαξόφωνο, Teddy Smith στο μπάσο, Roger Humphries στα ντραμς. Μια πρόσφατα ανακαλυφθείσα ηχογράφηση αυτών των ερμηνειών κυκλοφορεί για πρώτη φορά με το Silver In Seattle: Live at the Penthouse, με το συγκρότημα να ερμηνεύει αδιάκοπα κλασικά κομμάτια του Silver, όπως τα "Song For My Father", " The Cape Verdean Blues", "The Kicker" και άλλα. Όλοι τους είναι βεβαίως άφταστοι στον πειθαρχημένο αυτοσχεδιασμό που επιβάλει το μουσικό ύφος που υπηρετούν (hard-bop), είναι όμως ο ίδιος ο Horace Silver που κλέβει την παράσταση με το ακαταπόνητο groove του: δεν τον έχουν αποκαλέσει τυχαία «το πιο funky clavier της jazz».
Tracklist:
Side A:
1. The Kicker
2. Song For My Father
3. The Cape Verdean Blues
Side B:
1. Sayonara Blues
2. Introductions
3. No Smokin'
McCoy Tyner and Joe Henderson - Forces of Nature: Live at Slugs
Tο Forces of Nature: Live at Slugs' αποτελεί μια μέχρι πρότινος ακυκλοφόρητη ζωντανή ηχογράφηση των θρύλων της jazz McCoy Tyner και Joe Henderson, οι οποίοι ηγήθηκαν ενός εξαιρετικού κουαρτέτου με τον μπασίστα Henry Grimes και τον ντράμερ Jack DeJohnette. Η σύμπραξη έλαβε χώρα στο χαμένο ιερό της τζαζ της Νέας Υόρκης, Slugs' Saloon, την άνοιξη του 19966. Την κυκλοφορία επιμελήθηκαν ο Zev Feldman και οι Jack και Lydia DeJohnette.
Ο Tyner και ο Henderson είχαν σφυρηλατήσει έναν ισχυρό μουσικό δεσμό στο Blue Note μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60, με τον Tyner να εμφανίζεται στο ντεμπούτο του Henderson, Page One, το 1963, καθώς και στα άλμπουμ του, In 'N Out και Inner Urge, το 1964∙ ενώ ο Henderson με τη σειρά του θα εμφανιζόταν στο ντεμπούτο του Tyner στην Blue Note, το φοβερό The Real McCoy (1967).
Το Forces Of Nature περιλαμβάνει ένα περίτεχνο φυλλάδιο με σπάνιες φωτογραφίες των Francis Wolff (de facto φωτογράφου της Blue Note), Raymond Ross και Robert Polillo, σημειώσεις του καταξιωμένου συγγραφέα και κριτικού Nate Chinen, καθώς και συνεντεύξεις με τους DeJohnette, Jason Moran, Joe Lovano, Joshua Redman , Christian McBride, Nasheet Waits και Terri Lyne Carrington . Αρχικά ηχογραφημένη από τον μηχανικό ήχου Orville O'Brien -οποίος ηχογράφησε κλασικά τζαζ άλμπουμ της δεκαετίας του 1960 όπως το The Night of the Cookers του Freddie Hubbard και το Journey to Satchidananda της Alice Coltrane -η κασέτα βρισκόταν στο προσωπικό αρχείο του DeJohnette για σχεδόν 60 χρόνια.
Θυμάται ο Jack DeJohnette: « [...] Έτυχε να δοθεί η ευκαιρία να παίξω στο Slugs' με αυτόν τον συνδυασμό. Υπήρχε κάποια προσμονή ότι αυτό θα ήταν πραγματικά υπέροχο. Και όπως ήταν αναμενόμενο, όλοι έπαιξαν πραγματικά σαν να μην υπήρχε αύριο. Ευτυχώς, έχουμε αυτό το ντοκουμέντο από εκείνη την εβδομάδα με αυτό το απίστευτο προσωπικό να δημιουργεί αυτή την απίστευτη μουσική με αυτή την ένταση και αφοσίωση. Αυτό είναι σπάνιο... Αυτή η ηχογράφηση αντιπροσωπεύει μια εποχή και μια εποχή όπου οι μουσικοί έπαιζαν πραγματικά, αναζητώντας και πειραματιζόμενοι έντονα με νέα πράγματα. Ήταν μια εξαιρετικά δημιουργική εποχή τότε. Οι μουσικοί δοκίμαζαν πράγματα και φυσικά, υπήρχαν χώροι όπως το Slugs' όπου οι άνθρωποι μπορούσαν πραγματικά να παίξουν και να αναπτύξουν την τέχνη τους. Υπήρχαν συγκροτήματα στα οποία οι άνθρωποι μπορούσαν να παίξουν και να εξελιχθούν. Εκείνη την εποχή, τα πράγματα άλλαζαν στη μουσική. Μετατοπίζονταν σε μια πιο, ας πούμε, εξερευνητική μουσική. Και έτσι αυτό το περιβάλλον ενθάρρυνε αυτές τις εξερευνήσεις»
Αυτή η διάθεση εξερεύνησης νέων ήχων και ρυθμών διαπνέει τα κομμάτια του άλμπουμ, ειδικά τις δύο δαιδαλώδεις συνθέσεις του Henderson, "In 'N Out" και "Isotope". Όσο για το παίξιμο των μουσικών, ο Tyner υπενθυμίζει κάθε φορά που αγγίζει τα πλήκτρα ότι ήταν ένας από τους πέντε μουσικούς που έβαλαν την υπογραφή τους στο A Love Supreme.
Tracklist:
Side A:
In ‘N Out (26:44)
Side B:
We’ll Be Together Again (14:15)
Side C:
Taking Off (28:18)
Side D:
4. The Believer
5. Isotope
Elvin Jones - Revival: Live at Pookie's Pub
Το Revival: Live at Pookie's Pub αποτελεί μια συναρπαστική, ακυκλοφόρητη, ζωντανή ηχογράφηση του κουαρτέτου του Elvin Jones , που αποτυπώνει την ανάδειξη του θρυλικού ντράμερ ως αρχηγού μπάντας σε ένα άγνωστο κλαμπ στη Νέα Υόρκη, όπου έκανε εβδομαδιαίες εμφανίσεις μετά την αποχώρησή του από το συγκρότημα του John Coltrane στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Με τους Joe Farrell στο τενόρο σαξόφωνο, Billy Greene στο πιάνο και Wilbur Little στο μπάσο, το Revival ηχογραφήθηκε μεταξύ 28-30 Ιουλίου 1967.
Στις 17 Ιουλίου 1967, ο Coltrane πέθανε λίγες μέρες πριν από αυτή την ηχογράφηση. Ήταν μια καθοριστική δέσμευση για τον Elvin Jones. Ένα σετ αφιερωμένο στη μνήμη του μέντορά του. Το πρώτο κομμάτι του σετ, ωστόσο, το “Keiko's Birthday March”, είναι αφιερωμένο στη σύζυγο του Jones∙ ο Joe Farrell δείχνει ότι δεν υπάρχει ένας μοναδικός τρόπος να παίζεις τενόρο. Είναι μια εισαγωγή στη βραδιά με έντονα σόλο τόσο από τον Farrell όσο και από τον Jones. Ο Farrell εμφανίζεται έντονα σε όλη τη διάρκεια και είναι τόσο δικός του δίσκος όσο και δικός του.
Ο Billy Green παίρνει με το πιάνο του τη σκυτάλη στο “Gingerbread Boy” και τα καταφέρνει στα σόλο σχεδόν τόσο καλά όσο και ο σπουδαίος Larry Young που επίσης έπαιζε συχνά το κομμάτι εκείνη την εποχή. Ο Wilbur Little είχε ένα ευρύ φάσμα επιρροών και το να παίζεις με τον Jones δεν ήταν ποτέ απλό, από πολλές απόψεις αναμενόταν να κρατάει σταθερά το σκελετό των κομματιών. Ο Little ανοίγει το "On The Trail”. Το συγκρότημα, ειδικά ο Jones, το κάνει να ακούγεται σαν κάτι από το "Way Out West" του Sonny Rollins. Η αλλαγή από τον ρυθμό των αλόγων στο swinging πίσω από τον Farrell είναι αναζωογονητική.
Ο Joe Farrell σολάρει στο “13 Avenue B”. Το παίξιμό του δείχνει την ευκολία του με τις καινοτομίες και τη δομή των μεγάλων σόλο, υποστηριζόμενων από τα κυλιόμενα κρουστά του Jones. Ο Farrell, ο φλαουτίστας, παίζει στα “My Funny Valentine” και “Softly as in A Morning Sunrise”. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το γεμάτο τενόρο παίξιμό του, αλλά αποτυπώνει την ομορφιά και των δύο κομματιών και αποφεύγει τον συναισθηματισμό.
Το “Oleo” είναι χαρακτηριστικό των πιο γρήγορων κομματιών. Ο Farrell είναι στην καλύτερη δυνατή του απόδοση, με το παίξιμό του να είναι διανθισμένο με χάρη και ευφυΐα. Το σόλο στο πιάνο δίνει την ευκαιρία να ακούσουμε τον γεμάτο ρυθμό Jones καθώς οδηγεί και συνοδεύει το πιάνο. Το μπάσο τύμπανο πάλλεται και παρασύρει. Η ένταση τόσο του Farrell όσο και του Jones αυξάνεται, καθώς ο ντράμερ ερμηνεύει ένα ακόμη σόλο με ωκεάνιες βουές τυλιγμένες στο τραγούδι των κυμβάλων. Πώς πρέπει να ήταν για τον Farrell να έχει πίσω του αυτό το χείμαρρο κρουστών να προκαλεί, να πάλλεται, να εξωραΐζει, να παρακινεί; Πολλά λόγια έχουν δαπανηθεί προσπαθώντας να αναλυθεί το μυστικό του χαλαρού, πολυρυθμικού στυλ του Elvin Jones. Στο συνοδευτικό βιβλιαράκι, ο μεγάλος ντράμερ εξηγεί εξηγεί: «Όταν ξεκινάω, κρατάω τη δομή, τη μελωδία και το περιεχόμενο της μελωδίας στο μυαλό μου και επεξεργάζομαι αφαιρέσεις ή υποχρεωτικά στοιχεία πάνω σε αυτήν. Μερικές φορές είμαι σε θέση να αποφασίσω εκ των προτέρων ποιο θα είναι ολόκληρο το μοτίβο μιας σύνθεσης, αλλά πιο συχνά πέντε ή έξι μοτίβα έρχονται ταυτόχρονα στο μυαλό μου... Μπορώ να δω μορφές και σχήματα στο μυαλό μου όταν κάνω σόλο... τα κύμβαλά μου θα έχουν ένα χρώμα και το ταμπούρο μου άλλο χρώμα και τα τομ-τομ μου το καθένα διαφορετικού χρώματος. Ανακατεύω αυτά τα χρώματα, κάνοντας συνεχή κίνηση. Τα τύμπανα υποδηλώνουν κίνηση... Το τύμπανό μου μπορεί να μετατραπεί από ψίθυρο σε βροντή...»
Tracklist:
1. Keiko's Birthday March
2. Ginger Bread Boy
3. 13 Avenue B
4. My Funny Valentine
5. ME
6. On The Trail
7. Softly as In The Morning Sunrise
8. Raunchy Rita
9. Olea
Art Blakey & The Jazz Messengers – First Flight to Tokyo: The Lost 1961 Recordings
Το First Flight to Tokyo: The Lost 1961 Recordings ηχογραφήθηκε στο Hibiya Public Hall στο Τόκιο στις 14 Ιανουαρίου 1961, κατά τη διάρκεια της πρώτης περιοδείας του συγκροτήματος στην Ιαπωνία. Οι Jazz Messengers ήταν από τα πρώτα συγκροτήματα μοντέρνας jazz που περιόδευσαν στη χώρα, και το φανατικό ιαπωνικό κοινό μαγεύτηκε από ένα από τα σπουδαιότερα line-up του συγκροτήματος, με τον θρυλικό ντράμερ-leader Art Blakey, τον Lee Morgan στην τρομπέτα, τον Wayne Shorter στο τενόρο σαξόφωνο, τον Bobby Timmons στο πιάνο και τον Jymie Merritt στο μπάσο. Η συναυλία περιλάμβανε εκπληκτικές ερμηνείες γνωστών κομματιών, όπως το "Now's the Time" του Charlie Parker, το "'Round About Midnight" του Thelonious Monk, καθώς και επιτυχίες των Jazz Messenger, όπως τα "Blues March", "Dat Dere" και " Moanin'".
Οι πολυτελείς εκδόσεις βινυλίου συνοδεύονται από περίτεχνα φυλλάδια με σπάνιες φωτογραφίες των Ιαπώνων φωτογράφων Shunji Okura και Hozumi Nakadaira, ένα δοκίμιο του καταξιωμένου κριτικού της τζαζ Bob Blumenthal, καθώς και νέες συνεντεύξεις με τον Wayne Shorter σε συνομιλία με τον πρόεδρο της Blue Note, Don Was, τον διάσημο σαξοφωνίστα Lou Donaldson, τη διάσημη Ιάπωνα κριτικό μουσικής Reiko Yukawa, τον γιο του Blakey, Takashi Blakey, και τρεις σπουδαίους ντράμερ: Louis Hayes , Billy Hart και Cindy Blackman Santana.
Σημειώνει ο Waune Shorter: «Έμεινα έκπληκτος από την υποδοχή […] Όταν τελειώσαμε, συνειδητοποίησα ότι το κοινό απόλαυσε πραγματικά ολόκληρη τη συναυλία, κομμάτι προς κομμάτι, κάθε αυτοσχεδιασμό, κάθε πράγμα που παίξαμε. Έκτοτε, κάθε φορά που πηγαίναμε, ξέραμε ότι μας εκτιμούσαν με τρόπους που δεν είχαμε ξαναγνωρίσει στην Αμερική».
Tracklist:
Now's the Time
Moanin'
Blues March
The Theme
Dat Dere
'Round About Midnight
Now's the Time (Version 2)
A Night in Tunisia
The Theme (Version 2)
