Αν και η Ουγγαρία δεν έχει μεγάλη παράδοση στο metal, με τον Attila Csihar των Mayhem να θεωρείται από τις αρχές των 90s μέχρι και σήμερα, ο πιο σημαντικός ούγγρος καλλιτέχνης στον χώρο, εσχάτως μπορούμε να πούμε ότι ο Tamás Kátai, με το προσωπικό σχήμα Thy Catafalque, μπορεί ισότιμα να σπάσει αυτή την μοναξιά. H one man band του Kátai, με συνεχόμενες αξιόλογες κυκλοφορίες, που εκκίνησαν από το black metal και πλέον περιλαμβάνουν πολλά περισσότερα πράγματα, έχει καταφέρει να αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις του ευρωπαϊκού metal. Στο Vadak, οι ενορχηστρώσεις ενισχύονται σε τεράστιο βαθμό, η ποικιλία ήχων είναι μοναδική και παρότι το άλμπουμ στερείται αρκετά μιας ενιαίας οπτικής, οι folk μελωδίες και τα ουγγρικά φωνητικά, καταφέρνουν να δώσουν έναν χαρακτήρα στον δίσκο. Περίπου δηλαδή όπως έγινε και στο Naiv αλλά με μεγαλοπρέπεια αυτή την φορά. Οι κρίσιμες συνθέσεις είναι το δεκάλεπτο "Móló" και το δωδεκάλεπτο ομώνυμο του δίσκου, τα οποία γεμίζουν τους χρόνους τους με brutal φωνητικά, death metal κιθάρες και πολλά layers από πλήκτρα, που είτε ακούγονται κοντά στο 80s synthwave είτε επιλέγουν μια βαλκανική kraut/prog προσέγγιση. Αυτή η τελευταία είναι παρούσα και σε άλλες συνθέσεις του δίσκου όπως τo 'Kiscsikó (Irénke dala)" και μάλιστα όταν συνδυάζεται με την «παραδοσιακή» ερμηνεία της Martina Veronika Horváth, έχουμε σχεδόν τρία στοιχεία στην μουσική, με ισότιμη παρουσία, που ευτυχώς λειτουργούν. Αυτό που θα μπορούσε να λείπει από το άλμπουμ είναι κάποιες πιο άτσαλες συνθέσεις, στις οποίες οι αλλαγές γίνονται τόσο βίαια και μάλιστα σε instrumental περιβάλλον, με συνέπεια να χάνεται η συνοχή και απλά να ακούς εδώ και εκεί καλές ιδέες μεν αλλά όχι κάτι ενιαίο. Γενικά όμως, το Vadak είναι μια ακόμα επιτυχία στην πλούσια δισκογραφία των Thy Catafalque, που αποδεικνύει ότι όσο αυξάνει την φιλοδοξία του ο καλλιτέχνης, επιτυγχάνει και ακόμα περισσότερα.
Άκου κι αυτό: Hail Spirit Noir - Mayhem in Blue (2016), Mother Turtle - Three Sides To Every Story (2019), Igorrr - Spirituality and Distortion (2020)
