O Damien Jurado είναι ένας από τους μουσικούς που περισσότερο σέβομαι για την αξιοθαύμαστα σταθερή ποιότητα του υλικού του, παρά θαυμάζω για την επινοητικότητα των συνθέσεων του. Η 19η προσωπική, κατάθεση του αμερικανού τροβαδούρου δεν συγκαταλέγεται στις πιο δυνατές στιγμές της 20ετους και βάλε καριέρας του, όπως λ.χ η Maraqopa τριλογία (πιθανώς η κορύφωση της καριέρας του), αλλά δεν απογοητεύει κιόλας τον ακροατή που έχει βρει στο παρελθόν ζεστή συντροφιά στην φιλοξενία των folk/americana τραγουδιών του. Σε αντίθεση με τις περισσότερες κυκλοφορίες του κατά την δεκαετία που μας άφησε, ο Damien Jurado επιλέγει στο What’s New, Tomboy? μία πιο προσγειωμένη και unplugged προσέγγιση, τόσο στην υφή όσο και στη δομή των συνθέσεων, ενώ αφήνει στην άκρη και το γνώριμο του φαλτσέτο, προκειμένου να αφηγηθεί τις ιστορίες τους. Αυτές, όπως και μεγάλο μέρος του καταλόγου του τραγουδοποιού, αποτελούν μίνι ανατομίες φανταστικών χαρακτήρων, μέσα από τις οποίες o Jurado απλώνει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του για αληθινά πρόσωπα. Εδώ ξεχωρίζουν αυτές του “Fool Maria”, ένα τραγούδι που συνοψίζει όλη τη συνθετική σχολή που εκπροσωπεί ο Jurado, καθώς και το “Ochoa” γραμμένο για τον χαμένο φίλο, μουσικό και στενό του συνεργάτη Richard Swift, με τους στίχους “Far from me / But not for long” να αποτυπώνουν τη θλίψη του. Η νέα δεκαετία υποδέχεται, λοιπόν, τον πολυγραφότατο μουσικό με μία σύντομη (δεν διαρκεί πάνω από 30 λεπτά), ικανοποιητική και (αυτό)συγκρατημένη δουλειά που λειτουργεί ως μία καλή εισαγωγή στον ηχητικό του κόσμο. Το αν θα υπάρξει, πλέον, μεγαλύτερη καταξίωση ή από εδώ και πέρα ξεκινάει η καθίζηση, θα φανεί στη πορεία.
Άκου κι αυτό: Smog - The Doctor Came At Dawn (1996), Doug Paisley - (2009), Sun Kil Moon - Benji (2014)
