Το Karate Kid του John G. Avildsen αποτελεί ενοχικά νοσταλγικό κομμάτι της συλλογικής παιδικής-εφηβικής μνήμης της γενιάς του 1980. Ποιoς ο λόγος όμως για ένα remake; Κανένας. Ακόμα και ο τίτλος είναι λάθος! Αν κάποιος μπει στον κόπο να δει την ταινία, θα εννοήσει. Αυτά συμβαίνουν όμως όταν οι μεγαλοπαραγωγοί του Χόλιγουντ μπαίνουν στον αυτόματο πιλότο. Τυποποιημένοι συντελεστές, ηθοποιοί –και το προϊόν είναι έτοιμο προς κατανάλωση. Αλλά ο έμπειρος James Horner, που αποστασιοποιήθηκε δυόμιση χρόνια για να αφοσιωθεί στο Avatar, γιατί μπήκε στον κόπο;
Και μάλιστα τζάμπα κόπο.
Ο Horner την τελευταία δεκαετία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, καταθέτει παρτιτούρες με σημάδια βαθιάς κόπωσης. Οι συνθέσεις του εξαντλούνται σε μια αυτοαναφορικότητα υπερβατικού βαθμού που στην αρχή φάνταζε ως αυτοσχεδιαστικό πείραμα, αλλά κατέληξε σε αδιάφορο μουσικό χαλί. Ακούστε το “Jacket On, Jacket Off” ή το “Hard Training” και θα ταξιδέψετε στην Πανδώρα. Δυστυχώς, εδώ, η κριτική δεν αφορά στο Avatar. Η συνθετική τεχνική του συρρικνώθηκε σε ελάχιστα μοτίβα, τα οποία εκμεταλλεύτηκε στο πέρασμα του χρόνου ανηλεώς. Τα πιανιστικά σόλο στο “Mei Ying’s Kiss” και η αναφορά στον Ralph Vaughn Williams (“Kung Fu Heaven”) δεν δικαιολογούν τη θεματική ανακύκλωση και τις ψευδο-έθνικ ενορχηστρώσεις. Τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα από το score 64 λεπτών που υπογράφει ο James Horner για το The Karate Kid του Harald Zwart. Score το οποίο βρίθει ξαναζεσταμένων ιδεών, αφού πέρασαν άλλο ένα ξεπάγωμα από τα συμφωνικά μικροκύματα.
Για την προώθηση επίσης της ταινίας, το στούντιο χρησιμοποίησε στο trailer –ως επίσημο τραγούδι– το hip hop single "Never Say Never" του Justin Bieber, το οποίο έκανε και μια επιτυχημένη εμφάνιση στο top-40 του αμερικάνικου Billboard. Το εν λόγω τραγούδι όμως απουσιάζει από το soundtrack! Επιπλέον, ως συνθέτης του The Karate Kid είχε ανακοινωθεί αρχικά ο Atli Orvarsson, από την ομάδα Remote Control, με παράδοση στη βροντόφωνη μουσική συνοδεία των αμερικάνικων περιπετειών. Και ίσως έπρεπε να παραμείνει, μιας και ο Horner αποδείχθηκε μια λάθος επιλογή και δυστυχώς πρόσθεσε άλλη μια μουσική απογοήτευση στο ενεργητικό του. Ο συνθέτης του καλύτερου soundtrack της σειράς Star Trek, των Aliens, Glory και Braveheart, αδυνατεί πια να γράψει ένα αξιοσημείωτο μουσικό θέμα και να προσδώσει μουσική ταυτότητα σε μια ταινία.
Τα χρόνια περνούν και απόδειξη δεν είναι μόνο ο καθρέφτης. Οι ταινίες της γενιάς μας γίνονται remakes και καταξιωμένοι συνθέτες συγκαλύπτουν την αλλοτινή τους έμπνευση με συνθετική ομογενοποίηση.
