Φαίνεται απίθανο να μαθαίνουμε εν έτει 2007 για κυκλοφορία του 'πρώτου άλμπουμ των R.E.M.', μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες παρουσίας στο χώρο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ θα σκεφτεί κανείς. Το ίδιο προφανώς σκέφτηκε και η εταιρία τους που μετά το πολύ καλό "Reveal" του 2001, προσπαθεί να συντηρήσει τις πωλήσεις με best of και κόντρα best of (έστω κι αν αυτό που κυκλοφόρησε πέρσι αφορά τα χρόνια τους στην I.R.S.), μιας και το "Around the Sun" που κυκλοφόρησε στη μέση δεν άφησε και τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Οι R.E.M. δεν τα έχουν παρατήσει προφανώς (πώς να γίνει αυτό από μια τόσο μεγάλη μπάντα, μία από τις τελευταίες τρεις-τέσσερις που έχουν απομείνει να παλεύουν σε τεράστιες ανοιχτές... αρένες με τις ορδές fans των), ετοιμάζουν νέο άλμπουμ με τον Jacknife Lee (Bloc Party, Snow Patrol) και στο μεταξύ προσπαθούν να μας κάνουν να επανεκτιμήσουμε τα κομμάτια του "Around the Sun", με ένα live cd/dvd που ηχογραφήθηκε/κινηματογραφήθηκε στην περιοδεία για την προώθησή του. Μάταια, βέβαια, καθώς οι συγκρίσεις και αναπόφευκτες είναι και αποκαλυπτικές τις δυο βραδιές των συναυλιών, στο Δουβλίνο -τα τελευταία κομμάτια λειτουργούν περισσότερο ως διαλείμματα.
Μια δεύτερη διαπίστωση (και εξίσου ίσως, απλοϊκή) έχει να κάνει με το πόσο όμορφα κομμάτια έχουν γράψει οι R.E.M., ακόμα και στην τελευταία -περισσότερο αμφισβητούμενη- περίοδό τους. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι τόσο το "Reveal", όσο και το "Up" είναι εξίσου σημαντικά για τη δισκογραφία τους, όσο και άλμπουμ της πρώτης περιόδου. Ακούγοντας το "Walk Unafraid" ως αντιπροσωπευτικό δείγμα του δεύτερου μισού άλμπουμ του "Up" (βλ. και "At My Most Beautiful", "Why Not Smile", "Diminished", "Parakeet"), έστω και ως track ενός "Monster" με ξεζουμισμένη την ηλεκτρονική, μελαγχολική, μυστηριώδη υφή του, ή ακόμα την έκδοση -λες και έχει αυξημένο pitch- του "Imitation of Life" ως εκπρόσωπο ενός "Reveal" (που περιείχε στιγμές όπως τα "She Just Wants to Be", "I'll Take the Rain"), η πληθώρα των κομματιών από το τελευταίο άλμπουμ μοιάζει περιττή πολυτέλεια.
Όπως και να 'χει πάντως, το group φαίνεται να βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα τις δυο βραδιές αυτές -και δε μιλάμε για αμιγώς στουντιακό προϊόν επιλογής κομματών από διάσπαρτα live. Ο Michael Stipe μπορεί να έχει χάσει μέρος των φωνητικών δυνατοτήτων του, αλλά το αναπληρώνει με περισσή ενέργεια τόσο φωνητικά, όσο και στη σκηνή. Χορεύει, χοροπηδάει, σκίζει εικονικά το πρόσωπό του και ξεσηκώνει το κοινό με περίσσεια αποθέματα συναισθήματος για χιλιοπαιγμένα κομμάτια, ενώ οι Buck και Mills δεν ακούγονταν ποτέ πιο δεμένοι. Παίζουν τα "What's the Frequency, Kenneth?", "The One I Love" και "Bad Day" με χαρακτηριστική ενέργεια και απολαμβάνουν τα sing-alongs των παλιών fans στα "Cuyahoga" και "(Don't Go Back To) Rockville", ενώ τα "Losing My Religion", "Man On The Moon" δίνουν τον απαραίτητο διονυσιακό τόνο στη γιορτή τους.
Συνολικά το πρώτο άλμπουμ περιέχει δεκαεπτά κομμάτια, ενώ το δεύτερο μόνο πέντε, λειτουργώντας (πρωτότυπα) ως το cd του encore... To δε dvd είναι γυρισμένο από τον Blue Leach (Depeche Mode) και στρατευμένο στη λογική ενός long play video-clip, δηλαδή πολλαπλές κάμερες που εναλλάσσονται σε σημείο ζαλάδας. Εστιάζει αρκετά και στους εκστασιασμένους fans, ενώ περιλαμβάνει τα ίδια κομμάτια, με την ίδια σειρά, χωρίς bonus tracks ή συνεντεύξεις, όπως συνήθως γίνεται. Μάλιστα, το μοναδικό audio format στο οποίο η συναυλία είναι διαθέσιμη είναι το παλιό καλό stereo. Μικρό το κακό, όμως, σε ένα τόσο πλούσιο πακέτο...
Διαβάστε επίσης:
R.E.M.: Around The Sun (1)
R.E.M.: Around The Sun (2)
R.E.M.: I Feel Fine…The Best Of The I.R.S. Years 1982-1987
R.E.M.: In Time: The Best of R.E.M. 1988-2003
R.E.M.: Reveal.
