Ελαφριά pop που δεν απευθύνεται στην ελίτ.
…γιατί εδώ έχουμε μια σειρά εύληπτων pop τραγουδιών με τον -ομολογουμένως δυνατό- τενόρο Josh Groban να τα συνοδεύει. Εκτός από κάτι ‘80s αντιλήψεις στη χρήση των ηλεκτρονικών οργάνων («Machine»), που ο Phil Collins θα τα απέδιδε καλύτερα, η πλειοψηφία αποτελείται από κομμάτια που θα τα ξεχάσετε πριν καν τελειώσουν.
