.jpg)
Αυτό είναι ένα άξιο πανέμορφο ντεμπούτο παιδιών που πέρασαν την προηγούμενη δεκαετία βουτηγμένοι στην alternative rock, τη θερινή ραστώνη και τη σωτήρια ευφορία των Tame Impala και των Beach House, και ήρθε η ώρα να αποτυπώσουν το δικό τους θερινό όνειρο στα αυλάκια ενός κίτρινου βινυλίου.
Το Introspective των Green Was Greener, δηλαδή του πολυπράγμονα μουσικού Θωμά Στρατάκη και της μπάντας του από το Ηράκλειο της Κρήτης, ήρθε για να δείξει ότι η ελληνική “indie” σκηνή έχει ακόμα πολλά να πει –κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Εννιά κομμάτια το ένα καλύτερο από τ’ άλλο που ξεκινούν από τη μεγάλη και παρεξηγημένη παράδοση του ρυθμικού rock και χύνονται στο διάστημα των zeros, πετυχαίνοντας μια εξαιρετική ισορροπία μεταξύ shoegaze και synth pop, art rock και ambient, αναφορών και δημιουργίας.
Οι πλούσιες επιρροές των Green Was Greener σκάνε από κάθε γωνιά της ακρόασης, σαρωτικά, πολύχρωμα θυμίζοντας με κάθε ευκαιρία στον μέσο millennial ακροατή τη συγκίνηση των μουσικών βιωμάτων της δικής του νεότητας. Ακούς ξεκάθαρα τους Doves στο “Desert King”, τους Tame Impala στο “Stargazing”, τους Pink Floyd να συνομιλούν με τον Moby στο “Cause Everytime You Go You Know” και τους Deep Purple να προβάρουν ριφάκια με τους Pearl Jam στο “Train of Thoughts” – το εντυπωσιακό όμως είναι ότι όλη αυτή η πεντακάθαρη ηχώ αναδύεται αυτόνομη, χωρίς δεκανίκια, γεμάτη αυτοπεποίθηση και πλήρως απολαυστική. Αρετές που γίνονται ακόμα εμφανέστερες σε τραγούδια όπως το “Another Chance” -την καλύτερη ίσως στιγμή του δίσκου και ένα από εκείνα τα κομμάτια που δεν μπορείς να κατατάξεις στο χρόνο, είναι σαν υπήρχαν από πάντα.
To Introspective αξίζει να ακουστεί από την αρχή μέχρι το τέλος όχι για να το καταλάβεις βαθύτερα. Δεν κρύβει, άλλωστε, τα μυστικά του, σερβίρει τον συναισθηματικό και μουσικό του κόσμο στο πιάτο σε ένα τραπέζι, κάπου μεταξύ των μεγάλων συναυλιών που μας έχουν λείψει και της ονειροπόλησης με ακουστικά και μεγάλα σχέδια στο ταβάνι. Αλλά αξίζει να το ακούσεις για να το ευχαριστηθείς γνήσια και χωρίς πολλές σκέψεις.
-3.jpg)
