BLML - Maze

Μετά από ένα πιο προσωπικό εξαιρετικό άλμπουμ (ως Ω Ray) ο Γιώργος Καρανικόλας επαναδραστηριοποιεί τους (αραιά και που...) BLML (ex-Blackmail) με το 3ο τους άλμπουμ μέσα σε μία δεκαετία. Το Maze επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο το "Ιt's only rock 'n' roll but i like it".

Ούτε ρηξικέλευθο, ούτε «εναλλακτικό», ούτε «μοντέρνο», ούτε πρωτότυπο αλλά καθαρό, ατόφιο, πιστικό και καλοπαιγμένο rock που επιβεβαιώνει με σαφήνεια πως αυτό το μουσικό είδος για το οποίο -κάθε τόσο- πολλοί χαίρονται να γράφουν πως έχει πεθάνει πια, είναι ζωντανό και παλλόμενο, έστω και στο χώρο του αοράτου.

Απόλαυση... Σε ένα καθαρό από άλατα σκεύος ζεσταίνεις γάργαρο νερό, ρίχνεις μέσα ένα εξαιρετικό τσάϊ κι όταν είναι έτοιμο το μεταφέρεις σε μια καθαρή, ζεσταμένη και ποτισμένη απ' τη γεύση του τσαγιού πορσελάνινη κούπα και κάθε φορά η απόλαυση της πρώτης γουλιάς είναι πάντα ίδια. Καμία έκπληξη δεν μπορεί να υπάρξει σε αυτή την επαναλαμβανόμενη διαδικασία, όμως η φροντίδα, η ιεροτελεστία, τα καλά υλικά και η επιθυμία, έχουν πάντα τα ίδια αποτελέσματα: απόλαυση και ευχαρίστηση.

Ένα άλμπουμ με καλές ιδέες, ωραία παιξίματα, γνώση και εμπειρία, σεβασμό και αγάπη προς το rock σύμπαν δεν μπορεί παρά να προσφέρει μία απολαυστική ακρόαση, παρ' ότι δεν κρύβει ούτε μία έκπληξη. Είναι μία επαναλαμβανόμενη διαδικασία που όταν γίνεται με φροντίδα, ιεροτελεστία και καλά υλικά, μπορεί να έχει πάντα τα ίδια αποτελέσματα.

Ο Καρανικόλας γνωρίζει απ' έξω και ανακατωτά ολόκληρο το φάσμα του rock 'n' roll και το χρησιμοποιεί αναλόγως και σε δόσεις που δεν αφήνουν τον δίσκο να μπατάρει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Με καλά υλικά από stoner, ψυχεδέλεια, classic rock (η διασκευή T. Rex το επιβεβαιώνει), post punk και progressive, το Maze ηχεί εν τέλει σαν ένα καλό rock άλμπουμ που κάθε φορά που το βάζεις να παίζει, παίρνεις την ίδια ευχαρίστηση της πρώτης γουλιάς.