Οι East δεν δυσκολεύονται να κερδίσουν τις πρώτες εντυπώσεις. Το 10ιντσο μέγεθος αυτού του single, το εξώφυλλo που μαγνητίζει το μάτι σαν καρτ-ποστάλ περασμένης εποχής, αλλά και ο αραβικά γραμμένος τίτλος του (άτυπου) b-side, αποδεικνύονται αρκετά για να εξάψουν την περιέργεια. Χώρια δηλαδή ότι είναι και το νούμερο 001 στη Markos series της νεοσύστατης δισκογραφικής εταιρείας του Six d.o.g.s., οπότε θες να δεις και τι ψάρια έπιασε το όλο εγχείρημα με το «καλημέρα» του.
Όμως το αθηναϊκό κουαρτέτο δεν μένει στις εντυπώσεις. Δεκτό, ένα single 2 τραγουδιών δεν είναι τόπος για να βγάλεις πολλά ή ασφαλή συμπεράσματα· μπορείς ωστόσο να δεις πού το πάει η μπάντα και (κυρίως) με τι τρόπους θέλει να το πάει. Ως προς αυτά, λοιπόν, οι East κερδίζουν ένα στοίχημα που πολλά εγχώρια αγγλόφωνα σχήματα χάνουν, και μάλιστα νωρίς στη δισκογραφία: ούτε αναβιωτές είναι, ούτε ξεπατικώνουν τα διεθνή είδωλά τους κρυμμένοι πίσω από άρτια παιξίματα και ωραίες παραγωγές.
Ναι, πράγματι σκέφτεσαι τους Primal Scream καθώς ξεκινά το "Slo Mo", αλλά στη συνέχεια το κομμάτι διαχέεται σε ένα σύμπαν καλά χωνεμένων αναφορών. Μοιάζει δε με τοπίο όπου κάθε ένας από τους East ήρθε να ρίξει όσα κατέχει από τη μέχρι τώρα διαδρομή του. Οι πρωταγωνιστικές λ.χ. σκληρές κιθαριές παραπέμπουν στους Absent Mindead (όπου μετείχαν ο Γιώργος Χατζηιωαννίδης με τον Αντώνη Γεώργου), ενώ στο «υπέδαφος» δουλεύει η εμπειρία του Στράτου Μπιχάκη από τους Exposed By Observers και τους .message. Μόνο για το ακριβές στίγμα της Μανάλ Σαγιαντί έμεινα κάπως μετέωρος, νομίζω ότι έγινε πιο διακριτό έπειτα, στο όλο «σναπ!» που διακατέχει το طرابلس.
Το οποίο –μην τρελαίνεστε τώρα με τα αραβικά– σημαίνει Τρίπολη και είναι μια (αγνώστων προθέσεων) παραπομπή των East στην πρωτεύουσα της Λιβύης. Γύρω της χτίζεται ένα αρκετά ενδιαφέρον κομμάτι, με ντραμς εκκωφαντικά ακόμα και για μένα που μ' αρέσουν τέτοιοι ήχοι· θέλω να πω δηλαδή ότι ναι μεν επιβάλλονται σε ηχεία και ακουστικά, μα τελικά καταπλακώνουν και λίγο τον αχό της Ανατολής και τον τρόπο με τον οποίον τον μεταποιεί/διαφθείρει το σχήμα, καθώς τον οδηγεί προς ροκ κανάλια.
Ίσως βέβαια λείπει το «εν ρολ» από το ροκ των East· και ίσως το στυλ να ανακατώνεται περισσότερο από όσο έπρεπε με τις ατόφιες ιδέες τους. Αυτά ωστόσο τα δύο κομμάτια δείχνουν πως πρόκειται για συγκρότημα με άποψη πάνω στις κιθάρες του. Μέχρι λοιπόν να ακούσουμε κάτι πιο ολοκληρωμένο από μεριάς τους, μας φτάνει νομίζω και μας περισσεύει μια τέτοια διαπίστωση –καθώς, επί του παρόντος, έχουμε πάρα πολλά συγκροτήματα με κάτοψη, αλλά λίγα με άποψη.
{youtube}17Wl8WQk_sw{/youtube}
