Carmina Graeca ονομάτισε ο Σαράντης Κασσάρας τη συνθετική του προσπάθεια πάνω σε αποσπάσματα από το Πρωινό Άστρο του Γιάννη Ρίτσου. Το συγκεκριμένο ποίημα έχει γνωρίσει αρκετές μελοποιήσεις, κάθε φορά όμως η προσέγγισή του αποτελεί μια τολμηρή και δύσκολη αναμέτρηση. Κι αυτό γιατί ο εκάστοτε συνθέτης καλείται να βρει αποτελεσματικούς τρόπους απόδοσης στίχων με τους οποίους ο Ρίτσος θέλησε να εκφράσει τόσο τα συναισθήματα στοργής και τρυφερότητας που του προκάλεσε η γέννηση της κόρης του, όσο και το όραμα, την αγωνία μα και την αισιοδοξία του για ένα καλύτερο μέλλον που του ενέπνευσε, σε ένα δεύτερο επίπεδο, το γεγονός.
O Κασσάρας διάλεξε να αποτυπώσει το νόημα των στίχων του ποιητή μέσω συνθέσεων που πατούν ενίοτε σε ανατολίτικες και Δυτικές φόρμες και ενίοτε στην έντεχνη μορφή που πήρε το ελληνικό λαϊκό τραγούδι κατά τη δεκαετία του 1960. Πρόκειται για μια συνθετική άποψη πιο πλούσια και ολοκληρωμένη συγκριτικά με ό,τι επικρατεί στις μελοποιήσεις Ελλήνων ποιητών τα τελευταία χρόνια, οι οποίες βασίζονται κυρίως σε λαϊκούς δρόμους. Επιπλέον, ο Κασσάρας παρουσιάζει πλούσιες ενορχηστρώσεις, υποστηριζόμενες από μια πλειάδα εξαιρετικών μουσικών.
Κύρια αιτία όμως της επιτυχίας του Carmina Graeca είναι ότι οι συνθέσεις αποπνέουν τα ίδια συναισθήματα, τον ίδιο λυρισμό και την ίδια ένταση που περικλείεται στους στίχους του Πρωινού Άστρου. Σε αυτό συνεισφέρουν και οι ικανοί ερμηνευτές που συμμετέχουν στο άλμπουμ: αν και προέρχονται από διαφορετικά είδη μουσικής, καταφέρνουν –στην πλειονότητά τους– να υποστηρίξουν ικανοποιητικά και τα λόγια του Ρίτσου και τις απαιτήσεις των συνθέσεων του Κασσάρα. Προσωπικά ξεχωρίζω τον Μανώλη Μητσιά στο “Θα Βγω Στο Δρόμο” και τον Μπάμπη Τσέρτο στο “Τραγούδι Του Πατέρα” –στιγμές σε γνώριμους για τους δύο τραγουδιστές δρόμους– αλλά και την υποβλητική ερμηνεία του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη στην “Παραίνεση”. Άξια λόγου είναι, τέλος, η προσθήκη των Χορωδιών Γιάννης Ρίτσος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ρίζες Μονεμβασιάς, του ΟΤΕ Θεσσαλονίκης και της Παιδικής του Δημήτρη Τυπάλδου.
Το Carmina Graeca του Σαράντη Κασσάρα αποπνέει έτσι μια αίσθηση πληρότητας. Προσεγγίζει τον λόγο του Ρίτσου μέσα από μουσικούς δρόμους διαφορετικούς από τους συνήθεις, ενώ το αποτέλεσμα διακρίνεται εξίσου για την ποιότητα των συνθέσεων και για τα συναισθήματα που δημιουργεί. Κατατάσσεται έτσι στις σημαντικότερες δισκογραφικές δουλειές των τελευταίων χρόνων πάνω στον ποιητικό λόγο.
{youtube}kA6roOgaMT{/youtube}
