Τα τελευταία χρόνια το μουσικό ρεύμα της λεγόμενης world μουσικής – ατυχής όρος σίγουρα – αποτελεί ένα από τα αγαπημένα «παιδιά» κοινού και βιομηχανίας. Όλο και πιο συχνά γινόμαστε αποδέκτες προϊόντων που στηρίζονται στην εύληπτη ανάμειξη ήχων, στυλ και διασκευών με αυτό το «εξωτικό» στοιχείο. Είναι μόδα; Είναι άποψη; Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν Έλληνα δημιουργό ο οποίος απέχει από τις σειρήνες της εμπορικότητας και τις κάθε λογής μόδες. Ο Βασίλης Τζωρτζίνης διαγράφει την προσωπική του, μοναχική τροχιά έχοντας ως λιμάνι την αρχαία πόλη της Κρήτης, τον Ίτανο – ξακουστό ναυτικό εμπορικό σταυροδρόμι. Συλλέγει αρώματα Μεσογείου, Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής και πορεύεται έχοντας ως κύρια ανάγκη το ταξίδι και όχι τον προορισμό. Ο Itanos γίνεται εδώ, μέσα από δέκα οργανικές συνθέσεις, το όχημα για να ανατροφοδοτηθεί η μουσική παράδοση με τον παλμό του σήμερα. Οι βασικοί συντελεστές του εγχειρήματος είναι το λαούτι-ούτι του Τζωρτζίνη, τα κρουστά του Μανούσου Κλαπάκη και το κοντραμπάσο της αείμνηστης Μελίνας Καρακώστα. Η ενδιαφέρουσα περίπτωση του δίσκου αυτού είναι ότι, εντρυφώντας στην παράδοση και με σαφείς αναφορές στις ρίζες, η μουσική ακολουθεί τον δικό της δρόμο και «ξαναδιαβάζει» με σύγχρονο τρόπο τις συνθήκες του παρελθόντος. Χαρακτηριστικά κομμάτια αυτού που εννοώ είναι τα “Agora” και “Summer”, πυροδοτώντας ενέργεια με τη συμβολή κι άλλων οργάνων όπως κανονάκι (Άλκης Ζοπόγλου), νέι (Χάρης Λαμπράκης), γκάιντα-καβάλ (Γιώργος Μακρής) και τσέλο (Γιώργος Καλούδης). Το “Lativo” θα μπορούσε άνετα να συμπορευτεί με τις μουσικές ενός άλλου μάστορα του Omar Faruk Tekbilek και να στήσουν μία όμορφη ιστορία (στ’ αλήθεια μία τέτοια σύμπραξη θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα). Από την άλλη, οι μελωδίες των “Vertigo” και “Dialogues” θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ιδανική συνοδεία μεσαιωνικού παραμυθιού για πρίγκιπες και πριγκίπισσες. Η μουσική του Βασίλη Τζωρτζίνη και η συμβολή της αξιόλογης παρέας του ενώνουν διαφορετικές κουλτούρες και δημιουργούν νέα μονοπάτια, μακριά από τουριστικές επιταγές. Ο Itanos πληρεί συναισθημάτων και διαθέσεων αναζήτησης και πειραματισμού. Η βαθύτατη αγάπη και γνώση της «παλαιάς» μουσικής αποτελεί το εφαλτήριο για να αξιολογήσουμε πιο εύγλωττα το σήμερα. Η παράδοση γίνεται, με άλλα λόγια, η αφορμή αλλά και ο φυσικός χώρος, από τον οποίον εμπνέεται όχι μόνο ο καλλιτέχνης αλλά και ο ακροατής.
