Κάτι το κενό μέχρι τη νέα της δουλειά, κάτι η αλλαγή εταιρίας, έφεραν το αναπόφευκτο best of, μία σχεδόν πλήρη ανθολογία με τις καλύτερες στιγμές της Μελίνας Κανά (ε, υπάρχουν και τα ιδιαίτερα γούστα του καθένα), από το 1992 έως το 2001. Κομμάτια όπως το "Μιλώ για σένα", "Μαλαματένια Ζωή", "Βάλε Κρασί", "Αερικό", που στιγμάτισαν το πραγματικά έντεχνο ελληνικό τραγούδι, κι όχι το γιαλαντζί των μιμητών, προερχόμενα από την εθνική Ελλάδος των δημιουργών: Τον Σωκράτη Μάλαμα, το Θανάση Παπακωνσταντίνου, το Νίκο Ξυδάκη, το Στάμο Σέμση και τον Κώστα Καλδάρα, τους οποίους έχουμε αναπόφευκτα τοποθετήσει πολύ υψηλά στην εκτίμησή μας για το έργο τους. Το λαϊκό τραγούδι παντρεύεται με ήχους που μας φέρνουν στο μυαλό ακόμα και την αμερικανική παράδοση και η προσωπική γραφή των προαναφερθέντων δημιουργών ενδύεται με μία φωνή επίσης γνήσια λαϊκή, που δεν στέκεται καθόλου αμήχανα στις μελαγχολικές κιθαριστικές παρεμβολές και δίνει τα ρέστα της στα χαμηλά. Γλυκύτατος συνδυασμός που τη μετέτρεψε σε πραγματική μούσα, γεγονός που αποδεικνύεται τόσο από το υλικό που της παραδόθηκε στους δίσκους της, όσο και στις συνεργασίες: Με τον Πέτρο Δουρδουμπάκη, το Νίκο Ξυδάκη, το Νίκο Πορτοκάλογλου, τον Ορφέα Περίδη, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, ως και το Γιώργο Χριστιανάκη, για να αναφέρουμε στα γρήγορα κάποιους. Από το άλμπουμ "Της μέρας και της νύχτας" που κυκλοφόρησε το 1992 μέχρι το πρόσφατο φερώνυμο του 2001, η πορεία είναι συνεπής και αν στις περισσότερες ξεχωριστές της δουλειές η ανισότητα στο υλικό χαλούσε τη συνολική εικόνα, εδώ έχουμε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ακούσουμε την αφρόκρεμα. Θα μου πείτε, μα πριν από δύο-τρία χρόνια δεν είχαμε ξανακούσει άλλο ένα best, τη συλλογή "Portrait" που κυκλοφόρησε με το label της γερμανικής εταιρίας Network; Βεβαίως, και η Λύρα απ'ότι φαίνεται δικαιούται να έχει το δικό της -πάμε πάσο, αλλά περιμένουμε το νέο υλικό της ίδιας να διακόψει το λήθαργο των flashback.
