Την τελευταία εβδομάδα του 2002 κυκλοφόρησε το νέο project του αγαπητού πολυπράγμονα μουσικού Αντώνη Λιβιεράτου, αλλά προβλέπω από τώρα ότι θα κοσμεί τις λίστες με τα αγαπημένα μας δισκάκια ελληνικής παραγωγής του 2003. Και αυτό διότι ο Λιβιεράτος, ύστερα από τις παλαιότερες, στο πρόσφατο παρελθόν, εντυπωσιακές δουλειές του είτε solo, (θυμηθείτε ιδιαίτερα “To Τεράστιο Κίτρινο Πράγμα”) είτε βέβαια με τους Illegal Operation, καταφέρνει για άλλη μία φορά να αποδείξει ότι είναι από εκείνους τους Έλληνες καλλιτέχνες, λίγοι είναι άλλωστε, που συνεχώς ψάχνονται και πειραματίζονται.Το “Mother Tongue” αποτελεί το πρώτο μέρος της σειράς δισκογραφικών δουλειών με τον τίτλο “Tronix”, με την οποία θα μας απασχολεί στο μέλλον ο Λιβιεράτος. Στο νέο αυτό album, όπως και στα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν σε αυτή την σειρά, τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν τα ηλεκτρονικά στοιχεία, τα synths, τα παιχνίδια στον υπολογιστή, και τα αλλοπρόσαλλα samples, χωρίς βέβαια να ξεχνά να προσθέτει παραμορφωμένες κιθαριστικές πινελιές στον πολύ ενδιαφέροντα καλλιτεχνικό καμβά του.Το ομότιτλο track είναι και το μοναδικό που περιέχει αυθεντικά φωνητικά στο «παραδοσιακό» μοτίβο ενός τραγουδιού από τον Λιβιεράτο, ενώ όλες οι υπόλοιπες 11 συνθέσεις συνθέτουν ένα παζλ από instrumentals, που το κάθε ένα από αυτά κρύβει πολλά μικρά άλλα κομματάκια που δένουν με τις μελωδικές ιδέες του Λιβιεράτου και δημιουργούν το πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα που είναι το “Mother Tongue” στο σύνολο του.Σαμπλάροντας από Τόνι Μαρούδα, Γιώργο Μουζάκη, και Αντιγόνη «Θεία Λένα» Μεταξά, έως Marian Faithful, Henri Mancini και Billy Fury, o Αντώνης Λιβιεράτος μοιάζει σαν ένα παιδί - μουσική ιδιοφυΐα που αρέσκεται, τι άλλο, να παίζει και να συνταιριάζει τα αταίριαστα. Άλλοτε σοφιστικέ και άλλοτε παιχνιδιάρικος, πάντα όμως με αισθητική και χιούμορ, ο Λιβιεράτος μοιάζει να παίρνει ένα μαγικό ραβδάκι και να μας ταξιδεύει πάνω σε ένα ιπτάμενο μουσικό χαλί, με αποκορύφωμα αυτή την ονειρική φυσαρμόνικα που συνοδεύει το φωνή από το παρελθόν, από το 1952 πιο συγκεκριμένα, της Κούλας Νικολαϊδου στο “Muchacha”.Μου άνοιξε η όρεξη....
