Κάθε μήνα ο Δημήτρης Τσούπρος επιλέγει και μας παρουσιάζει τους τέσσερις δίσκους που ξεχώρισε από το ευρύ φάσμα του ακραίου metal. Εδώ ο απολογισμός του Νοεμβρίου.

Οι MOb επιστρέφουν λίγο πριν σβήσουμε τα φώτα του 2025 και υπενθυμίζουν, με τον πιο θορυβώδη τρόπο, ότι η εγχώρια σκηνή δεν έχει απολύτως τίποτα να ζηλέψει από τα «ιερά ράφια» του εξωτερικού.

Ο Θανάσης Μήνας ξανακούει σε επανέκδοση το τρίτο και πιο περιπετειώδες άλμπουμ της τελευταίας μεγάλης southern-rock μπάντας.

Ο Danny Brown επιστρέφει με το "Stardust", το πιο παράτολμο και απρόβλεπτο άλμπουμ της καριέρας του: ένα μεθυστικό μείγμα hyperpop, πειραματικού rap και club παραληρήματος που σηματοδοτεί την πλήρη μεταμόρφωσή του μετά την απεξάρτηση.

Πεισματάρικη, ιδιότροπη κι αυθεντική επιστροφή στον δικό τους ρυθμό. Οι De La Soul είναι εκ νέου εδώ.

Ο Θανάσης Μήνας ανατρέχει στο τρίτο και άκρως επιδραστικό άλμπουμ της ιστορικής h/c μπάντας, ενώ πλησιάζουν τα σαράντα χρόνια από την κυκλοφορία του.

Οι Headquake επιστρέφουν με έναν δίσκο που δεν κάνει θόρυβο, αλλά αφήνει βάρος. Το "The Weight of Forever" χτίζει αντοχή: κιθάρες που σκάβουν, φωνές που ραγίζουν και ρυθμοί που σε τραβούν προς τα μέσα. Η πιο ώριμη και ανθρώπινη στιγμή της μπάντας, ένας heavy rock δίσκος που δεν μπορείς να τον αγνοήσεις.

Μετά από ενάμιση χρόνο απουσίας, τόσο από την μουσική σκηνή, όσο και από τα social media, ο ΚΑΝΩΝ επιστρέφει με το νέο του LP "ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ Κ", δίχως πολλούς πειραματισμούς και αποκλίσεις από τον ωμό και straight forward ήχο που τον καθιέρωσε στην ραπ σκηνή.

Εκεί που η περιέργεια συναντά την εξομολόγηση, η εναλλακτική ροκ την country και ο χωρισμός τη δημιουργία, βρίσκεται το άλμπουμ "Bleeds" των Wednesday.

Όταν η folk αγκαλιάζει την ambient και οι ανθρώπινες εύθραυστες φωνές στέκονται πάνω σε drones, ξύλινα πλήκτρα και στοιχειωμένες μελωδίες.

Μαθηματικά ξεσπάσματα, indie υφές, no-wave κοφτές γωνίες και post-rock κορυφώσεις δένουν σε μια αδιάκοπη ροή που ανασαίνει και χτυπά σαν ένα μόνο σώμα. Ένα σύντομο αλλά πυκνό statement για το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μια μπάντα όταν αφήνει τις ιδέες της να συγκρουστούν χωρίς φόβο.

Στο "Tranquilizer", ο Oneohtrix Point Never μετατρέπει ξεχασμένα αρχεία των 90s σε φαντάσματα που τραγουδούν ακόμα. Ένα άλμπουμ-ομίχλη, όπου οι χαμένοι ήχοι του διαδικτύου αποκτούν νέα ζωή και ο χρόνος διαλύεται μέσα σε μια συγκινητική γοητεία.

Από τα στενά του Ντιτρόιτ, εκεί όπου ο Boldy James χτίζει με ωμότητα τη δική του μυθολογία δρόμου, έρχεται ένα άλμπουμ σαν μια ακόμη σκοτεινή βόλτα στα beats του Nicholas Craven, που αποδεικνύει ότι λίγοι καταλαβαίνουν το ηχητικό DNA της πόλης όσο αυτό το δίδυμο.

Ένα electro-punk ξέσπασμα από τον Καναδά που θυμίζει πως το μέλλον μπορεί να είναι σκοτεινό, αλλά τουλάχιστον δεν χρειάζεται να το ζήσουμε αδιαμαρτύρητα.

Ακόμη κι αν δεν έχετε σκοπό να μπείτε στο καράβι των Mountain Goats, αν τελικά βρεθείτε μαζί τους στο ναυάγιο, θα παρασυρθείτε πριν καλά-καλά το καταλάβετε.

Feelgood στερεότυπα, απαιτητικές ακροάσεις και μερικές μικρές cult ανωμαλίες, από τέσσερις  πρόσφατες κυκλοφορίες που κυκλοφορούν εκεί έξω.

Η Holly Golightly, μια βετεράνος της βρετανικής σκηνής που ξέρει να ραγίζει καρδιές, επιστρέφει με έναν δίσκο που μυρίζει μπλουζ, country και νυχτερινές ιστορίες.

Τέσσερις κυκλοφορίες που σου ζητούν να χαμηλώσεις τους παλμούς σου και να βυθιστείς μέσα τους: εκεί όπου η ambient γίνεται χώρος, μνήμη και αργή μετατόπιση του φωτός.

Στις 14 Νοεμβρίου του 1995 κυκλοφορεί το "Slaughter of the Soul" των At the Gates. O Δημήτρης Τσούπρος 30 χρόνια μετά παρουσιάζει ένα εκτενές αφιέρωμα στον δίσκο που όρισε τον ήχο του Gothenburg και έγινε το blueprint για το μοντέρνο metal. 

Στο νέο της άλμπουμ, η Charlotte De Witte αφήνει πίσω κάθε προσποίηση «ευκολίας» και βουτάει μετωπικά στο σκληρό, αμείλικτο μέλλον της techno.