Δεν διαφοροποιούνται οι Transglobal Underground από τις μέχρι τώρα κεκτημένες θέσεις τους. Τουτέστιν εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τη μουσική του κόσμου ως έμπνευση χωρίς ταμπού και κολλήματα, αποτελώντας μια δια-πολιτισμική κολλεκτίβα που χρησιμοποιεί τις τοπικές παραδόσεις σε ένα πιο σύγχρονο περοτύλιγμα.
Ηχητικά δε (και όχι πλέον ως αντίληψη μουσικής δημιουργίας), δεν βρίσκουμε επίσης ουδεμία διαφορά με ότι μας δώσει μέχρι τώρα, εκτός βέβαια από την έλλειψη ενός βασικού άξονα: Των υπέροχων φωνητικών της Natacha Atlas, που πλέον αντικαθιστώνται.
Είναι γεμάτη εκπλήξεις η μουσική των Transglobal Underground. Ίσως λιγότερες πλέον και μετά από επαναλαμβανόμενες εξασκήσεις από τους ίδιους. Εξακολουθούν όμως να αρέσουν, και στους μυημένους και στους ανυποψίαστους.
Με μοναδική μαεστρία μπλέκουν ότι μπορεί να καταχωρηθεί στο λήμμα "world music": Βρίσκουμε ινδικούς ρυθμούς, νοτιοαμερικάνικα κρουστά με την κυριαρχία του percussion, ολίγο από dub και reggae, hip-hop, ανατολίτικα φωνητικά και dance ρυθμοούς, αλλά και funky περάσματα, με ενδιάμεσες εκπλήξεις που συνιστούν όλη τη μαγεία. Και μπορεί μεν η τελευταία να μην υπάρχει στο βαθμό της πρώτης κυκλοφορίας και των επόμενων, αλλά το "Yes Boss Food Corner" δεν πάυει να είναι ένα ακόμα όμορφο στολίδι για τη δισκοθήκη μας...
