Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα tribute album μιας εκ των πιο επιδραστικών μπαντων στην ιστορία του rock & roll, με μοναδικά κομμάτια αγνού punk rock, διαποτισμένα με στοιχεία reggae, ska, funk και dub (Rancid και Sugar Ray έχουν πάρει πολλά από αυτούς), ζωντανούς στίχους και ακτιβιστική στάση.

Κάθε τέτοια προσπάθεια είναι ευνόητο ότι έχει πολλά περιθώρια για να σκοντάψει. Οτι καλύτερο μπορεί να ευχηθεί κανείς από ένα τέτοιο album είναι η διατήρηση της αύρας του αυθεντικού, ή έστω το εξαιρετικά ενδιαφέρον παιχνίδι της αναδόμησης των κομματιών στο πιο σημερινό τους (ή καλύτερα "πως θα έπαιζαν οι Clash στα late 90s").

Στο παρόν album δεν έχουμε και πολλές περιπτώσεις που να ανήκουν στη μια ή στην άλλη κατηγορία.

Από τη μια ντουζίνα "διασκευών", μόνο το δίδυμο Moby και Heather Nova προσφέρει εναλλακτικές εικόνες με την ευγενική αναβίωση του "Straight to Hell". Ισως και οι Cracker με την honky-tonk άποψη του "White Riot".

Από κει και πέρα έχουμε λιγότερο ή περισσότερο ανιαρές εκδοχές των αυθεντικών, οι οποίες όταν προσπαθούν να ηχήσουν διαφορετικά, το μόνο που καταφέρνουν είναι δείξουν την παντελή έλλειψη σεβασμού στο πρωτότυπο άκουσμα. Τι να πει κανείς για την έκδοση των Ice Cube & Mack 10 στο "Should I Stay or Should I Go": Δανειζόμενοι μόνο ένα κιθαριστικό απόκομμα από το original, rapάρουν για τις δολοπλόκες, αναποφάσιστες σκύλες όλου του κόσμου. Ουτε και οι Third Eye Blind με την μέτρια αντιγραφή του "Train in Vain, ούτε οι No Dount με την εκδοχή τους στο "Hateful" καταφέρνουν να προσθέσουν κάτι ουσιαστικό. Για την πομπώδη έκδοση του "This Is Radio Clash" από τους Urge και την εκδοχή των Silverchair στο "London's Burning" ούτε λόγος να γίνεται... Aποφύγετε...

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured