Mercury Rev - Deserter's Songs

Τα δύο πρώτα albums Yerself Is Steam (1991) και Boces (1993) αποτελούσαν ψυχεδελικές αναζητήσεις στα όρια της pop, ενώ η τρίτη τους προσπάθεια "See You On The Other Side", η οποία σημαδεύτηκε από την αποχώρηση του leader David Baker (που σχημάτισε τους Shady, στην ουσία όμως ακολούθησε solo καριέρα, μιας και εκείνος ήταν ο απόλυτος κύριος του νέου group), άφησε τον κιθαρίστα Jonathan Donahue να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά με τις συννεφιασμένες του μελωδικοσυμφωνικές συνθέσεις. Οι Mercury Rev στο μεταξύ, έκαναν κάποιες σημαντικές περιοδείες - κυριολεκτικά μαθήματα, δίπλα σε ονόματα όπως οι Bob Dylan, My Bloody Valentine, Porno for Pyros, Pavement, και High Llamas.

Δύσκολο να πιστέψει κανείς, κοιτάζοντας προς τα πίσω την πορεία του συγκροτήματος, ότι έχουμε να κάνουμε με την ίδια μπάντα που κάποτε (έξι χρόνια πριν δηλαδή) έσπαγε τα πάντα στο Lollapalooza, εξαιτίας του υψηλού και ανεξέλεγχτου volume της.

Τα κομμάτια του "Deserter's Songs", ακόμα μακρύτερα από αυτά του "See You On The Other Side", ουσιαστικά αποτελούν τις προτάσεις διαφυγής του Jonathan Donahue, μέσα από ήχους με αναίσχυντη μεγαλοπρέπεια στη σύλληψη και την απόδοσή τους. Οι θολές ψυχεδελικές αναζητήσεις των προηγούμενων album, δίνουν τη θέση τους σε περισσότερο καθαρές και σχηματοποιημένες ιδέες, που αναζητούν τις ρίζες τους στους The Band (ειδικά στο "Opus 40"), αρνούνται να κόψουν το ομφάλιο λώρο με τους Flaming Lips και καταλήγουν να συγκρίνονται ακόμα και με τους Spiritualized.

Οι Mercury Rev χρησιμοποιούν δραματικές ενορχηστρώσεις με φλάουτα, mellotrons, harpsichords, woodwinds, και το standard bass/guitar/drums set up. Το album αναπτύσσεται σπειροειδώς, υπάρχει μια αλληλουχία και μια φυσική διαδοχή των τραγουδιών, έτσι ώστε η ένταση να κορυφώνεται σε κάποιο σημείο και να αρχίσει να πέφτει σταδιακά, επιστρέφοντας στη βάση της.

Οι Rev έχουν σίγουρα αντισυμβατική άποψη περί σύνθεσης κι αυτό είναι έκδηλο σε όλα τα κομμάτια του "Deserter's Songs", κομμάτια που χρησιμοποιούν την παράδοση, περισσότερο για να της δώσουν μια μελλοντική προοπτική, παρά για να "αναπολήσουν" ή να "νοσταλγήσουν" κατακλέβοντας ότι δεν τους ανήκει.

Το album αυτό είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα διαμαντάκια του 98, ένα album με μεγαλόπνοη παραγωγή, επική στο αποτέλεσμα χωρίς να ηχεί πομπώδης στις προθέσεις ή κλισαρισμένα μυστήρια και ατμοσφαιρική. Είτε χάσατε, είτε όχι τους Mercury Rev στο Ρόδον, το album αυτό ΠΡΕΠΕΙ να βρίσκεται στη δισκοθήκη σας.