«Sex and drugs and rock ‘n roll, sex and drugs ‘n’ alcohol are the best things in the world»: το ντεμπούτο τωνTravel Mind Syndrome, East Acton To St. Friday, είναι μια πολύ καλή δουλειά βασισμένη σε σταθερές αξίες της ροκ παράδοσης. Δεν υπάρχουν εκτελεστικά ψεγάδια, οι στίχοι είναι καλογραμμένοι, η παραγωγή όπως ταιριάζει σε ένα σύγχρονο pop-rock συγκρότημα, ενώ τα έξι τραγούδια δείχνουν πως το γκρουπ είναι αρκετά δημιουργικό, αγαπά τη μουσική και ενδιαφέρεται για ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Ακριβώς λοιπόν επειδή το σύνολο είναι πολύ καλό, θα ήθελα να σταθώ στις λεπτομέρειες εκείνες στις οποίες υστερεί και που, αν είχαν προσεχτεί, θα έβγαζαν σ’ ένα ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα.
Αρχικά, στο σχεδιαστικό μέρος, θα περίμενα να υπάρχει μια φωτογραφία από το Λονδίνο στο εξώφυλλο, αφού το East Acton είναι περιοχή της βρετανικής πρωτεύουσας. Όπως και να περιλαμβάνεται και μία αντίστοιχη από την Αγία Παρασκευή (ή την Αθήνα γενικότερα), καθώς και αυτή έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην πορεία και εξέλιξη του συγκροτήματος. Πληροφοριακά, οι Travel Mind Syndrome έχουν σημειώσει ραδιοφωνικές μα και τηλεοπτικές επιτυχίες τόσο στη Γηραιά Αλβιώνα, όσο και στην Ελλάδα.
Όσον αφορά στα τραγούδια, διακρίνω την πολύ καλή και ισορροπημένη ενορχήστρωση, αλλά υπάρχουν και μελανά σημεία. Για παράδειγμα, στο εναρκτήριο “Breeze Of Light” το ρεφρέν βαρύνεται αναίτια από τα πλήκτρα. Αντίστοιχη κυριαρχία τους παρατηρείται και στο “Back In The Hole” και σου περνάει από το μυαλό ότι σκοπός του συγκροτήματος είναι να προωθήσει τον ηλεκτρονικό ήχο, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν γίνεται τελικά ξεκάθαρο στο σύνολο του ActonToSt. Friday. Επιπλέον, θα περίμενα από τον τραγουδιστή να έχει διαμορφώσει τον προσωπικό του χαρακτήρα και να τον προβάλλει στα τραγούδια. Αντίθετα, σε πολλά σημεία ακούγεται ένα παζλ των επιρροών του από τη βρετανική μουσική σκηνή, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το ρεφρέν στο “It Feels So Right”, ή το κουπλέ στο “Sex, Drugs And Alcohol”. Σε ορισμένα ακόμη σημεία, λείπουν οι δυναμικές –όπως στο καθ’ όλα στατικό “It Feels So Right”, το οποίο μετά το 2:18 της διάρκειας αρχίζει και χάνει σε ενδιαφέρον.
Αν και οι περισσότεροι ξεχωρίζουν το “Breeze Of Light”, προσωπικά πιστεύω πως το “Back In The Hole” είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των Travel Mind Syndrome εδώ –βέβαια, τα προαναφερθέντα πλήκτρα στο ρεφρέν μετριάζουν τελικά τη «σκληρότητα» του τραγουδιού περισσότερο από όσο θα έπρεπε (κάτι σαν τις μελωδικές κιθαρούλες στα κουπλέ στο “I Think I’m Paranoid” των Garbage). Αμέσως μετά, σε σειρά προτεραιότητας, έρχεται το αρκετά blues “For Your Love”, με τις εξαιρετικές αρμονικές ακολουθίες.
Αρκετοί μουσικοκριτικοί έχουν σχολιάσει το East Acton To St. Friday ως ένα επαγγελματικό άλμπουμ, που δεν φαίνεται πως είναι ελληνικό –λες και το ελληνικό είναι ντε και καλά συνώνυμο του κακού ήχου και της απουσίας ποιότητας. Κρίμα που γίνονται τέτοιες γενικεύσεις, διότι η ελληνική σκηνή έχει να επιδείξει ένα εύρος καλών δίσκων –δυστυχώς ορισμένοι την παρακολουθούν επιλεκτικά και έτσι βλέπουν το δέντρο ενώ χάνουν το δάσος. Ολοκληρώνοντας, οι Travel Mind Syndrome έχουν ...ταξίδι μπροστά τους, βρίσκονται όμως σε καλό δρόμο: σε αυτόν που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν στη σύγχρονη ελληνική δισκογραφία.
