Εντυπωσιακή από κάθε άποψη κυκλοφορία, που πείθει και τον πιο καχύποπτο ότι η ελληνική electronica αποτελεί ισότιμο μέλος της παγκόσμιας κοινότητας του μουσικού αυτού είδους. Από το πάντα φροντισμένο εξώφυλλο – που μου θυμίζει, όπως και οι περισσότερες εκδόσεις της Poeta Negra, τις αυστηρές και λιτές μα πάνω απ' όλα όμορφες συσκευασίες της Βρετανικής ετικέτας Touch – μέχρι την ολοκληρωμένη από όλες τις πλευρές άποψη του Σπύρου Πολυχρονόπουλου (που κρύβεται πίσω από το όνομα Spyweirdos) γύρω από το τι εστί electronica σήμερα, το διπλό αυτό cd αποτελεί κόσμημα για την ελληνική δισκογραφική παραγωγή. Ακολουθείται εδώ η λογική του ότι όλα ακούγονται κατακερματισμένα μα και τόσο συμπαγή, ότι οι τυχαίες μουσικές φόρμες φαντάζουν τελικά τόσο αλληλένδετα συνδεδεμένες μεταξύ τους, ώστε να μην υπάρχει περιθώριο αμφισβήτησης των προθέσεων του δημιουργού τους. Οι ήχοι δουλεύουν ανεξάρτητα θα' λεγε κανείς ο ένας από τον άλλο, υπάρχουν όμως ένα σωρό συνδετικοί κρίκοι – κάποια έγχορδα εδώ, κάποιοι «περιβαλλοντικοί» βόμβοι εκεί – που κρατούν το όλο οικοδόμημα στη θέση του και συνθέτουν ταυτόχρονα και την ομορφιά του. Είναι μια δουλειά που οπωσδήποτε θέλει να έχεις μια ακουστική εμπειρία στο χώρο – ειδάλλως μπορεί να θεωρήσεις ότι μόνο αυτιστικοί είναι σε θέση να την απολαύσουν! – οι φίλοι όμως των clicks 'n ' cuts και των ανήσυχων ηλεκτρονικών αναζητήσεων θα ενθουσιαστούν με τη φαντασία που έχει σκορπιστεί επάνω από αυτά τα κομμάτια. Πιθανώς στον ίδιο βαθμό που ενθουσιάστηκαν κι όλοι όσοι έσπευσαν να κάνουν ρεμίξ στα κομμάτια του δίσκου και ακούμε στο δεύτερο cd, ονόματα γνωστά και άγνωστα, από τον εγχώριο και διεθνή στίβο, όπως ο Alva Noto, o B . Fleischman, οι Gyro- Gyro, o Peekay Tayloh ή και ο Murcof που επιμελήθηκε το mastering του δίσκου.
