Αν και το συνοδευτικό booklet θα μπορούσε να είναι πιο πλούσιο και κατατοπιστικό (λείπουν ας πούμε οι χρονολογίες ηχογράφησης!), η παρούσα συλλογή διαθέτει προσεγμένο track list και επιλογές πολύ αντιπροσωπευτικές από την ως τώρα καριέρα της Αναστασίας Μουτσάτσου, ξεκινώντας από το album Κύματα Κρύσταλλα του 1992 και φτάνοντας ως το μέτριο νέο τραγούδι “Mάγισσα Μοίρα”. Η φωνή της Αναστασίας Μουτσάτσου διαθέτει μια φυσική δροσιά και χαριτωμενιά, η οποία δύσκολα περνάει απαρατήρητη. Αυτό βέβαια είχε ως συνέπεια να επαναπαυτεί ως ερμηνεύτρια και να μην προσπαθήσει να καλλιεργήσει περαιτέρω τις εκφραστικές της δυνατότητες - τουλάχιστον όχι μέχρι τα δυο-τρία τελευταία χρόνια από όταν και διαφαίνεται μια συνειδητή αλλαγή πλεύσης. Το μεγαλύτερό της πρόβλημα όμως στην ως τώρα καριέρα της δεν ήταν οι ερμηνείες, στις οποίες τα πήγαινε γενικά καλά, ακόμα και με τις παραπάνω ενστάσεις. Ήταν αντιθέτως τα τραγούδια, κάτι που φαίνεται περίτρανα και από εδώ, όπου υποτίθεται ότι συλλέγεται η crème de la creme της πορείας της. Τα περισσότερα από όσα ακούμε - μελωδικά και στιχουργικά - δεν είναι παρά ευπρεπείς ασκήσεις πάνω σε τρέχουσες συμβάσεις και δοκιμασμένες διαδρομές, τραγούδια που δύσκολα σε κάνουν να δυσανασχετήσεις μα και δύσκολα τα προσέχεις κιόλας (“Είναι Κάτι Αγάπες”, “Μόνη Στο Λιμάνι”, “Μυστικά Σημάδια”). Επιπλέον υπάρχουν και κάποιες πολύ ατυχείς επιλογές, όπως οι δυο αποβουτυρωμένες διασκευές στο παραδοσιακό “Τζιβαέρι” και στο “Πονεμένη Καρδιά” του Στέλιου Φουσταλιεράκη, η κακή ζωντανή εκτέλεση στο “Πόσο Σε Θέλω” όπου η Μαρίνα Σκιαδαρέση καταστρέφει με τους λαρυγγισμούς της το τραγούδι των Τερμίτες ή το εξαιρετικά ανιαρό ντουέτο με τον Βασίλη Σκουλά “Άχι Και Πως Το Σκέφτηκες”. Έτσι λοιπόν λίγα πράγματα συγκρατεί κανείς από αυτή τη δεκατριετή διαδρομή της Αναστασίας Μουτσάτσου. Μένει το “Πέρασε Η Μπόρα”, ένα από τα ωραιότερα και πιο άρτια pop τραγούδια που ακούσαμε τα τελευταία χρόνια, το τρισχαριτωμένο “Λιμάνι” σε στίχους και μουσική Γιώργου Ανδρέου, το “Shopping Therapy” (παρά τον αποτυχημένο στίχο «επιστρέφω ευτυχισμένη με τα ψώνια/Και στην πόρτα μου από πίσω βρίσκω χιόνια»), άντε και δυο-τρεις ακόμα συμπαθείς ραδιοφωνικές επιτυχίες (“Όλα Τα Δύσκολα”, “Πίνω Πίνω”, “Όταν Τραγουδάς Ψυχή Μου”). Αν τώρα η άνιση αυτή εικόνα οφείλεται σε σημάδια των δύσκολων για το ελληνικό τραγούδι καιρών ή σε λαθεμένες επιλογές της ίδιας της Μουτσάτσου είναι κάτι που θα φανεί από τη μελλοντική τροπή της καριέρας της.
