Με διάθεση αναγέννησης και εξωστρέφειας, η βρετανική μπάντα ψάχνει τα επόμενα βήματά της.

Λίγη ακόμη alt.rock κιθαριστική οικειότητα από τους Dinosaur Jr., όχι πάντα στις σωστές δόσεις.

Λίγη slow motion techno από κάποιον που την ξέρει καλά είναι πάντα ευπρόσδεκτη.

Γιατί, τι χρειάζεται το Πάσχα αν όχι το κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά;

Ένας συνθέτης με αδυναμία στην jazz πλευρά της rock κι ένας conceptual καλλιτέχνης που ζει μια δεύτερη καλλιτεχνική ζωή, σε μια βαθιά διαχρονική, ηχητική εξερεύνηση.

 Οι Νορβηγοί συνεχίζουν να τρέχουν με χίλια και δεν βλέπουν καν τον δεύτερο στην κούρσα της πιο σημαντικής ευρωπαϊκής rock μπάντας του σήμερα.

Ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ για τους GY!BE. Ειδικά τώρα που μια χαραμάδα ελπίδας διαφαίνεται στον ορίζοντα...

 Οι Γάλλοι περνάνε πολύ καλά στον πολύχρωμο αφρό τους κι αυτό βγαίνει προς τα έξω.

 Οι μέρες του metalcore μπορεί να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, όμως κάποιοι εξακολουθούν να κουνάνε τη σημαία του είδους με τιμιότητα.

 Ο Adrian Younge υψώνει τη δική του γροθιά στο Black Lives Matter, αλλά χάνεται στον ωκεανό της μαύρης οδύσσειας που ο ίδιος σκηνοθέτησε.

 Το ταλέντο και η σπουδαία εκφραστική δύναμη συναντιούνται στις οκτώ παραλλαγές του "Fantas".

Μία άβολη και εξαντλητική, ψυχεδελική εμπειρία. Στυλ vs Ουσία, σημειώσατε ένα. 

To εγχώριο, ηλεκτρονικό/jazz ντουέτο κυκλοφορεί τον δεύτερο δίσκο του που είναι τόσο lounge, όσο και hardcore. Πώς να μην είναι, άλλωστε, όταν περιέχει συνεργασία με τον Γιώργο Μαζωνάκη...

Ένα ep-που-όμως-είναι-lp και αναζωογονεί απολαυστικά το βρες-κι-εσύ-την-άκρη-ποιο-κύμα emo.

 Ήρθε η ώρα το σχήμα της Taylor Momsen να λάμψει για τους σωστούς λόγους.

Ένας από τους δίσκους της χρονιάς μας προτρέπει στο "Do everything, feel nothing". Οι Λονδρέζοι προσπαθούν για το πρώτο κι αφήνουν στη διακριτική σας ευχέρεια το δεύτερο.