O Iανουάριος είναι ο μήνας που αν μη τι άλλο παράγει ένα πρόσφορο έδαφος για τα προσωπικά new year resolutions, τις κλασικές συζητήσεις που πέφτουν στο τραπέζι των μουσικόφιλων γύρω από το ποιες σπουδαίες δισκογραφικές δουλειές έπονται τον χρόνο που μπαίνει -αφού τρώγοντας έρχεται η όρεξη, τα μουσικά δρώμενα που δειλά-δειλά ξεκινούν να ανακοινώνονται για το νέο έτος, εγείροντας το απαραίτητο suspense της αναμονής, και καπού εκεί γαντζώνονται και οι πρώτες καλλιτεχνικές δημιουργίες του μήνα -o χώρος όπου οι καλλιτέχνες αναμοχλεύουν ή δημιουργούν τα δικά τους resolutions, μέσα απ΄τις κυκλοφορίες τους. Ανάμεσα στα καλλιτεχνικά ονόματα αυτού του Γενάρη, πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν και οι Vaccines με την κυκλοφορία του έκτου τους άλμπουμ Pick-Up Full of Pink Carnations το οποίο στοιχειοθετείται από μια γνώριμη συνταγή στο αυτί του indie-ακροατή: ρομαντισμός-κιθάρες-νοσταλγία.
Το -μάλλον ευχάριστα- τυχαίο ξεκίνημα τους, προέκυψε πριν από 13 χρόνια όταν η βρετανική pop βρισκόταν σε ένα σημείο καμπής σύμφωνα με τα τοπικά μέσα, τότε σε ένα μικρό venue στην αγγλική πρωτεύουσα μια παρέα 20άρηδων οργάνωσε το δικό της πάρτυ, επιχειρώντας να προσδώσει στην τοπική σκηνή, την κιθαριστική ζωντάνια και τον αυθορμητισμό που τα μέλη της έκριναν πως έλειπαν από εκείνη την εποχή. Η στιγμή έμοιαζε σωστή ή οι ίδιοι την έκαναν σωστή αρχικά με την εμφάνισή τους αλλά και με ένα killer meta-punk πρώτο single. Άρχισαν να γράφονται διθυραμβικά σχόλια στον τοπικό και διεθνή τύπο, για το πως αυτό το πρωτοεμφανιζόμενο όνομα εγκαινίασε μια νέα εποχή της βρετανικής κιθαριστικής indie, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια από τους μουσικούς του συγκροτήματος, πέραν του να επιδεικνύουν ότι τους αρέσει η φασαρία και ο θόρυβος τόσο στις live εμφανίσεις τους, όσο και στις ηχογραφήσεις τους. Εκείνη την περίοδο είχαν βρεθεί στο επίκεντρο με το πιασάρικο “Post-Break Up Sex”, μέρος του ντεμπούτου τους What Did You Expect From The Vaccines? -εδώ η αυτοδιαφήμιση φαίνεται ότι πέτυχε το σκοπό της- που αν και ομολογουμένως δεν ήταν κάτι το groundbreaking σαν σύλληψη, όταν το άκουγες μπορούσε να σε κάνει όντως να ξεχάσεις για λίγα λεπτά όλους/-ες σου τους πρώην και να αναλογιστείς πόσο post-break up sex μπορείς τελικά να αντέξεις.
Γυρνώντας στο σήμερα, το νέο εγχείρημα της -μετά Freddie Cowan πλέον- τετράδας με την προσθήκη του Timothy Lanham που διαδέχθηκε την περσινή αποχώρησή του πρώτου, ακροβατεί ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν του συγκροτήματος διατηρώντας πολλά γνωστά, χιλιοπαιγμένα αλλά και αρεστά μοτίβα, μελωδίες και στίχους σε μια πιο απλουστευμένη μορφή. Δεν υπάρχει τίποτε το περίπλοκο σε αυτό το πόνημα, αλλά θα έμοιαζε και κάπως αχρείαστο να υπάρξει. Εδώ οι Vaccines κάνουν αυτό ακριβώς που ξέρουν: παίζουν διασκεδαστική μουσική, επιδιώκωντας να προκαλέσουν θετικότητα και καλοπέραση κι αυτό είναι όλο.
Το εναρκτήριο “Sometimes I Swear” σε καλωσορίζει στο ταξιδιάρικο σύμπαν με γλυκόπνοα φωνητικά, θορυβώδεις κιθαριστικές πινελιές κι ένα όσο δυνατό του πρέπει ξέσπασμα των φωνητικών στο ρεφραίν του. Σε συνδυασμό με το “Heartbreak Kid” αλλά και τη ρομαντική διάθεση με τα dazzling, ερωτικά φωνητικά του άκρως κολλητικού “Discount De Kooning (Last One Standing)”, αποτελούν τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του δίσκου. Η ενέργεια του “Lunar Eclipse” μέσα από ένα μεγάλο, απολαυστικό chorus βρίσκει τις ρίζες της στις πρώτες δισκογραφικές δημιουργίες της μπάντας και στη λάμψη των Strokes. Οι μελαγχολικοί, καψούρικοι στίχοι του “Love To Walk Away” αντισταθμίζονται με το ξεσηκωτικό ρυθμό της κιθάρας και τα φασαριόζικα φωνητικά του Justin Young στο κυρίως μέρος του, δημιουργώντας την αίσθηση πως θα μπορούσε να κουμπώσει πολύ ταιριαστά σαν soundtrack σε κάποιο crossover film του Sixteen Candles ή του The Breakfast Club. Από την άλλη το “Primitive Man” προσθέτει τη δική του αφήγηση στην τοξική αρρενωπότητα (Even when you get hurt / You don't ever feel pain / You're committed to a good time / As I vomit your primitive man), ενώ το "Another Nightmare" εξερευνά τις επιπτώσεις ενός επίπονου χωρισμού και μια κρυφή μουσική σύρραξη με τους The Cure στο background.
Ένας δίσκος που μπορεί να ντύσει αναμφίβολα πολλές μεγάλες κι ατέλειωτες Spotify λίστες για roadtrips, κομμάτια που θα βρεθούν σίγουρα στις προτιμήσεις σου όταν θα θες μια δόση ξεγνοιασιάς κι ευχαρίστησης, αλλά συνολικά καθόλου πολύπλοκες αναφορές, βαθύπνοοι προβληματισμοί κι υπόγεια νόηματα. Οι Vaccines εδώ δεν προσπαθούν να κερδίσουν κανένα στοίχημα με τον εαυτό τους, αφού εξαρχής φαίνεται πως δεν έβαλαν και κανένα. Δεν τους ενδιαφέρει να παραμείνουν φρέσκοι, δε διατείνονται οτι ανακάλυψαν τον τροχό, ούτε κι επιθυμούν να φανούν ρηξικέλευθοι και πρωτότυποι. Είναι απλώς αυτοί που ξέρουμε κι έχουμε ενίοτε αγαπήσει. Απλοί, άμεσοι κι ευχάριστα συνηθισμένοι.
