Ghost Funk Orchestra - A New Kind of Love

Αν και η νεοϋορκέζικη Ghost Funk Orchestra αποτελεί συλλογικότητα, primus inter pares θα μπορούσε να θεωρηθεί ο εγκεφαλικός (τυπικά κιθαρίστας, ουσιαστικά πολυοργανίστας) Seth Applebaum, που υπογράφει τις περισσότερες συνθέσεις και τις παραγωγές τους.

Το ντεμπούτο τους album με τον τίτλο Song For Paul (Karma Chief Records, 2019) υποδείκνυε μια εναλλακτική, επικαιροποιημένη έκδοση του ψυχεδελικού funk των αρχών της δεκαετίας του 1970∙ μια μίξη των Funkadelic και των Can, με πρώτη φωνή την Grace Slick.

Oι jazz-funk ρυθμοί του συγκροτήματος, οι ψυχεδελικές κιθάρες, τα staccato πνεστά και οι soulful γυναικείες αρμονίες, βουτηγμένες σε αντήχηση, προσέδιδαν στον ήχο μια cinematic αίσθηση, θολή και επαναλαμβανόμενη, σαν να κάνει το μοντάζ ο Nicolas Roeg στο Blow Up του Antonioni.

Ακολούθησε, ύστερα από περίπου δύο χρόνια, το An Ode to Escapism, στην ίδια εταιρεία, που επιβεβαίωσε τις υποσχέσεις, σπρώχνοντας τον ήχο τους σε ακόμα πιο συναρπαστικά και απρόβλεπτα jazz-rock ηχοτόπια – τα οποία δεν θα έμοιαζαν παράταιρα στη φωτογραφία του East West των Butterfield Blues Band. Ήταν η ρελάνς της Ghost Funk Orchestra, η απαραίτητη γύρα, πριν να κερδίσουν οριστικά την παρτίδα με το τρίτο τους ολοκληρωμένο album: το A New Kind of Love, που κυκλοφόρησε από το label της Colemine Records.

Αν το An Ode to Escapism έδινε μεγαλύτερη έμφαση στη ψυχεδελικό rock, τότε το A New Kind of Love υπερθεματίζει περί free jazz και ευέλικτου funk, που (μέσω και πάλι των Can), εκτρέπονται σε afrodelic κατευθύνσεις. Η παραγωγή του Applebaum εστιάζει στην ανάδειξη των ρυθμικών σχημάτων, που κανοναρχούν βαριές μπασογραμμές και tribal τύμπανα, ανοίγοντας χώρους για να σκληρίσουν τα πνευστά.

Μετά το πρελούδιο, το "Your Man's No Good” εισάγεται με τρανταχτό όργανο και ντραμς, μέχρις ότου να κάνουν κουμάντο τα χάλκινα και ειδικά το τρομπόνι∙ προς τη μέση, το κομμάτι αυξάνει ταχύτητα και οι τραγουδίστριες Romi Hanoch και Megan Mancini ερμηνεύουν με «βουή και μανία» (που θα έγραφε και ο William Faulkner) για να δομήσουν (σε συνδυασμό με τους στίχους) έναν φεμινιστικό ύμνο, στον παλμό της Marlena Shaw σ’ εκείνο το ανεπανάληπτο “Woman Of The Ghetto”.

Δυνατές φωνητικές ερμηνείες από τις ίδιες και από την Laura Gwynn χαρακτηρίζουν επίσης κομμάτια όπως το "Scatter" και το "Blockhead"∙ στο δεύτερο ειδικά, το σόλο στο φλάουτο παραπέμπει τόσο στον Eric Dolphy όσο και στον Ian Anderson. Στο "Why?", από την άλλη, ο ήχος είναι πιο βαθύς και πιο υπόκωφος, τα φωνητικά αναλαμβάνει η νεοφερμένη Christine Chanel, που βάζει τα δυνατά της για να ακουστεί σαν τη Nico ή σαν την Dusty Springfield σε ψυχεδελικό trip.

To ομώνυμο κομμάτι του δίσκου είναι instrumental, και σπάει σε δύο μέρη, που το καθένα κλείνει τις δύο πλευρές του δίσκου: αμφότερα συναρθρώνουν μια περιπετειώδη free jazz και afrobeat αφήγηση, σαν να μην ήταν απίθανη μια συνάντηση ανάμεσα στους Art Ensemble of Chicago και τους Antibalas. Στο "A Song for Pearl” οι κιθάρες παίζουν πιο ρυθμικά, όμως τα πνευστά (κυρίως οι τρομπέτες) ξεφεύγουν αντιστιτικά από το μέτρο της rhythm section∙ η ρυθμολογία εδώ είναι latin-jazz/funk, στην πιο χυμώδη εκδοχή της, στα χνάρια του Eddie Palmieri και των Harlem River Drive (χωρίς τα φωνητικά).

Στα highlights συγκαταλέγονται άλλα δύο γερά τζαμαρίσματα: το "Prism" που δομείται μεθοδικά γύρω από τα keyboards, όμοια με μια νεωτερική version των "Headhunters" του Herbie Hancock∙ και το “Rooted", όπου σολάρουν ακατάπαυστα πρώτα η τρομπέτα και ύστερα το hammond, σαν να κονταροχτυπιούνται ο Lee Morgan με τον Horace Silver στην εμπροσθοφυλακή ενός kraut rock σχήματος. Το album συμπληρώνουν δύο jazz-funk ασκήσεις ύφους, το “Quiet Places” και το “Bluebel”.

H σημερινή σύνθεση της Ghost Funk Orchestra στα live περιλαμβάνει τους: Julian Applebaum (bass), Seth Applebaum (guitar), Kyle Beach (drums), Stephen Chen (baritone sax), Laura Gwynn (vocals / keyboard), Megan Mancini (vocals), Romi Hanoch (vocals / percussion), James Kelly (trombone), Joshua Park (guitar), Rich Seibert (trumpet).

Συνολικά, στα 12 κομμάτια του A New Kind Of Love, η Ghost Funk Orchestra διατρανώνει το πώς η ατομική virtuosité και το προσωπικό στυλ μπορούν, όχι απλώς να αξιοποιηθούν καλύτερα, αλλά να εκτοξευθούν στη στρατόσφαιρα, αφομοιωμένα στη συλλογικότητα 10 πολυτάλαντων μουσικών.

Μερικούς μήνες μετά το A New Kind Of Love. η Ghost Funk Orchestra κυκλοφόρησε στην Karma Chief Records το σαρανταπεντάρι Brownout / Boneyard Baile: δεν θα ακουγόταν καθόλου σαν ξένο σώμα στο Tago Mago.