Τα έχουμε γράψει και στο παρελθόν, οι The Dead Daisies είναι μια μουσική κολεκτίβα στην οποία δεν υπάρχουν δεσμεύσεις και συμβόλαια. Από το 2013 μέχρι σήμερα, πάνω από 30 μουσικοί έχουν περάσει από τους The Dead Daisies με τον μοναδικό σταθερό να είναι ο εκατομμυριούχος David Lowy (ρυθμικές κιθάρες) που ίδρυσε και χρηματοδοτεί το συγκρότημα. Μετά τα τρία albums που κυκλοφόρησαν με τον τραγουδιστή John Corabi, το Revolución (2015), το Make Some Noise (2016) και το Burn It Down (2018), ήρθε η ώρα για μια ακόμα αλλαγή. O John Corabi αποχώρησε, επίσημα, για να επικεντρωθεί στην προσωπική του καριέρα, οπότε δίχως πολλά πολλά πήραν τον θρυλικό Glenn Hughes ή αλλιώς "The Voice of Rock", όπως συχνά τον αποκαλούν για να αναλάβει το μπάσο και τα φωνητικά.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει έστω και ελάχιστα τη μουσική πορεία του στους Trapeze, Deep Purple, Black Country Communion, αλλά και στη σόλο καριέρα του και στα δεκάδες projects του, ξέρουν ότι από τον Glenn Hughes θα ακούσουν blues/hard rock με μερικά funk στοιχεία και ότι παρά τα εβδομήντα του χρόνια, τις άπειρες καταχρήσεις, η φωνή του "βάζει κάτω" πολλούς συνομηλίκους του, αλλά και νεότερους τραγουδιστές. Το έγραφα και στο παρελθόν, ότι το πρόβλημα των The Dead Daisies ήταν πάντα οι συνθέσεις. Eχω γράψει κριτικές και για τα τρία πρηγούμενα albums τους, αν όμως με ρωτήσεις να σου πω ένα τραγούδι από το καθένα από αυτά, δεν θυμάμαι κανένα. Είναι καλά για την ώρα που τα ακούς, αλλά δεν έχει μείνει κάποιο αξιομνημόνευτο.
Στο Holy Ground, τα πράγματα είναι ένα κλικ καλύτερα. Εάν και είναι λίγο ειρωνικό να λες ότι ένας εβδομηνταχρόνος έφερε "νέο" αίμα στο συγκρότημα, όντως ισχύει και φαίνεται ότι τα τραγούδια είναι πιο δουλεμένα. Ο Glenn Hughes σαν να έχει "σπρώξει" τον κιθαρίστα Doug Aldrich να θυμηθεί και αυτός τις εποχές που έγραφε ωραία licks και σόλο, ενώ δεν λείπει και μια διασκευή, που αυτή τη φορά είναι το "30 Days In The Whole" των Humble Pie. Καθώς ο Glenn Hughes δεν ξεχνά ότι είναι και ικανός μπασίστας, στο "Like No Other (Bassline)", όπως προδίδει ο τίτλος, έχουμε το μπάσο σε πρωτεύοντα ρόλο, ενώ εάν θέλετε να ακούσετε μια παθιασμένη ερμηνεία από τον Glenn Hughes, θα τη βρείτε στο τελευταίο τραγούδι του album, στο "Far Away" που ξεκινάει ως μια μπαλάντα για να αλλάξει προς τη μέση και να ανεβάσει ταχύτητες με την κραυγή του Glenn Hughes -μάλλον πρόκειται και για το καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ.
Εάν όλα πάνε καλά τους The Dead Daisies, θα έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε το καλοκαίρι του 2022, στο πλαίσιο του Release Athens την ημέρα των Judas Priest. Από τα διάφορα videos στο Youtube, το live φαίνεται να είναι εγγύηση και είναι ένα συγκρότημα που αξίζει να το δεις. Έτσι όπως το πάνε, δεν θα μου κάνει εντύπωση, εάν μέχρι το καλοκαίρι του 2022 έχουν και νέα κυκλοφορία αφήνοντας πίσω το Holy Ground. Γιατί αυτό είναι και πάλι το Holy Ground. Ένα album που θα το ακούσεις 2-3 φορές και θα το αφήσεις, όπως άφησες και τα προηγούμενα τους. Δεν είναι κακό, τραγούδια όπως το "Unspoken" ή το "Holy Ground (Shake the Memory)" θα τα ακούσεις ευχάριστα σε ένα μπαρ, αλλά δεν νομίζω ότι θα πας να ρωτήσεις τον DJ ποιο συγκρότημα είναι αυτό. Και εάν τελικά πας και τους ψάξεις μετά στο Spotify, το πιθανότερο θα είναι να τσεκάρεις το album διασκευών που έχουν κάνει με τίτλο Locked And Loaded (The Covers Album). Περισσότερο ενδιαφέρον έχει από όλα τα υπόλοιπα.
