Αν οι Strokes ρωτούν με το “Is This It”, κάτι το οποίο δεν είναι ξεκάθαρο, τότε εμείς απαντούμε: “This is definitely It” , και με το παραπάνω μάλιστα. Aυτό το “It”, μέσα στην τετράγωνη ασάφεια του, φέρει όλο το βάρος του rock’n’roll όπως το έχουμε γνωρίσει και λατρέψει τόσα χρόνια. Φέρει την κληρονομιά μεγάλων συγκροτημάτων που είναι πλέον ογκόλιθοι και αποτελούν σημεία αναφοράς για τις καινούργιες μπάντες όσο άχαρο και αν είναι αυτό το σκεπτικό. Πολλοί είπαν, λένε και θα λένε ότι το φαινόμενο “Strokes” είναι παροδικό και υπερεκτιμημένο. Δικαιολογημένοι είναι και αυτοί. Είναι άλλωστε γνωστό το αίσθημα της αποστασιοποίησης από τα κοινώς αποδεχτά και ορισμένες φορές μάλιστα αντιμετωπίζεται ως ωριμότητα και διορατικότητα. Μήπως όμως από την εκτεταμένη υπεροψία καταφέρουν πολλοί και χάσουν το βασικό νόημα της όλης υπόθεσης? Ποιός ενδιαφέρεται?
Ναι, οι Strokes είναι το hype της χρονιάς. Είναι το next best thing. Είναι σαν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας και όλοι λένε ότι είναι φαβορί για να του προκαλέσουν άγχος, όμως στο τέλος ρίχνει την πεντάρα και φεύγει σαν κύριος. Διότι οι Strokes δεν είναι βλάκες, και προέρχονται από μία κουλτούρα η οποία απέχει από τα ηλίθια βρετανικά φουσκωμένα κεφάλια για να παρασυρθούν σε επικίνδυνα παιχνίδια. Στο κάτω κάτω, δεν ισχυρίζονται ότι έφτιαξαν το αριστούργημα του επόμενου αιώνα. Έναν απλό rock’n’roll δίσκο έφτιαξαν οι 5 Νεοϋρκέζοι και στην συγκεκριμένη αυτή απλότητα κρύβεται όλο το μεγαλείο τους.
Μέ τέσσερα μόνο τραγούδια, οι Strokes, πριν κυκλοφορήσουν το Is This It είχαν κατακτήσει τον κόσμο. Είχαν δει εξώφυλλα μεγάλων περιοδικών, είχαν γεμίσει δεκάδες συναυλιακούς χώρους και είχαν βγάλει αρκετά λεφτά. Τώρα που ήρθε και ο δίσκος και περιέχει άλλα 7 τραγούδια, θα έχουν τη δυνατότητα να βιώσουν και την παγκόσμια κριτική. Και αν αυτά τα υπόλοιπα 7 τραγούδια ήταν μέτρια, ακόμη και τότε, ενθουσιασμένοι θα ήμαστε, διότι η αναλογία είναι και πάλι ικανοποιητική στη σύγχρονη εποχή. Αλλά ευτυχώς η συνέχεια και τα καινούργια τραγούδια που ακούμε στο δίσκο είναι εξαιρετικά.
Σύμφωνα με την εδώ και 40 χρόνια τακτική των απόλυτων rock’n’roll δίσκων, το Is This It, μόλις που ακουμπά τα 37 λεπτά και τα έντεκα τραγούδια του χωρούν στη μία πλευρά μιας ενενηντάρας κασέτας. Οι στίχοι είναι απλοϊκοί αλλά ουσιώδεις, οι ενορχηστρώσεις πρωτογενείς και λιτές και οι συγχορδίες που ακούγονται ελάχιστες. Η δύναμη όμως του συγκροτήματος πηγάζει κυρίως από τα φωνητικά του Julian Casablancas. Eπηρεασμένα από την κορυφαία Νεοϋρκέζικη μπάντα όλων των εποχών (Velvet Underground), ακούγονται απίστευτα ώριμα και δουλεμένα. Γνώμες διαφόρων που είδαν τους Strokes live, λένε πως και εκεί η φωνή βγαίνει τέλεια. Δυστυχώς θα πρέπει να περιμένουμε για να συμφωνήσουμε, αλλά δεν έχουμε κάποιο λόγο να διαφωνήσουμε. Πέραν τούτων όλων που αναφέραμε, τίποτα άλλο. Χρειάζεται άλλωστε?
Και με αυτό εννοούμε, ότι ναι μεν ο δίσκος είναι μονοδιάστατος, αλλά αυτή η μοναχική διάσταση kicks ass, όπως θα έλεγαν και αυτοί. Οι Ramones έβγαλαν ένα σωρό δίσκους πάνω σε τρεις συγχορδίες, και άλλα εκατοντάδες μεγάλα συγκροτήματα λειτούργησαν και μεγαλούργησαν στο συγκεκριμένο πρότυπο. Το έχουμε ξαναπεί, αλλά θα το επαναλάβω: Η ιδιοφυϊα κρύβεται στην απλότητα. Ιδού το πιο πρόσφατο παράδειγμα.
