Patti Smith - Gang Ho

Θυμάμαι κάποιους μήνες πριν τους 17χρονους να κοιτούν με ανοιχτό το στόμα, την Patti να κοιτάζει στα μάτια 15.000 άτομα, να τους δαμάζει και να τους μιλά σαν ιέρεια, την αρχή με το Dead City και τον κόσμο να φωνάζει 3 φορές "Free" μαζί της στο τέλος. Η 53χρονη πλέον punk γιαγιά επιστρέφει φέτος, αυτή τη φορά στις δισκοθήκες μας, πάλι με τις κλασικές της ροκιές, τις επαναστάσεις και όλα αυτά που και θα λατρευτούν και θα χλευαστούν. Η αλήθεια είναι ίσως στη μέση.

Στο νέο της album βρίσκουμε αρκετά στοιχεία από το πλέγμα punk-folk και εκείνων των πολιτικών και κοινωνικών ιδεών που θα άλλαζαν τον κόσμο. Η κάμερα της Patti ασχολείται με τις ίδιες σκηνές, όσο ο καπιταλισμός και ο καταναλωτισμός μοιάζουν να έχουν στεριώσει στην καθημερινότητά μας και οι επαναστάσεις αποτελούν προσωπική υπόθεση, γιατί αλλιώς και ειρωνικό γέλιο πέφτει και καρπαζιά.

Οταν λοιπόν η γιαγιά Smith μιλά με διδακτικό τόνο ξέρει καλά ότι απευθύνεται στον καθένα. Κλείνοντας το album με το "Give me one more revolution... One more turn of the wheel", μπορεί να σε πιάνει ίσως μελαγχολία για το μάταιο του αιτήματός της, αλλά αν η λέξη επανάσταση παίρνει τη μορφή της ατομικής εκγρήγορσης, ε, ας τα λέει η γιαγιά. Τουλάχιστον αυτή το δικαιούται.

Η θεματολογία είναι λοιπόν η γνωστή, και μάλιστα ίσως η δυναμικότερη από τα τελευταία δύο album. Οι θάνατοι του άντρα της Fred "Sonic" Smith και του κολλητού Robert Mapplethorpe είναι σχετικά μακριά, η ίδια δείχνει με αυτοπεποίθηση και διάθεση ακμαία, αλλά και δυνάμεις.

Μουσικά βέβαια αντλεί ήχους, ιδέες και υπο-στυλ από όλη την διάρκεια της μεγάλης καριέρας της. Από το 60s garage rock των αρχών, στα "Glitter in Their Eyes", "Persuasion" ως νέα "Because the Night" (ε, είναι ολοφάνερο στο "Lo and Beholden").

Ενα υπνωτικό rock & roll, ίσως ξεζουμισμένο, αλλά ακόμα ευπρόσδεκτο, με την ίδια στα καλύτερά της - φωνητικά. Οι πιστοί fans θα ενθουσιαστούν. Οσοι έχουν φύγει προ πολλού γι'αλλα, νέα ακούσματα θα βαρεθούν στα πρώτα λεπτά.

n6.gif (547 bytes)