Έξι χρόνια πέρασαν απο την κυκλοφορία του Telepherique, της μεγάλης στροφής της ομάδας των ΜΕΝΤΑ (δηλαδή των Νίκου Παπαδημητρίου, Δημήτρη Λαϊνά, Κώστα Βλάχα και Πάνου Γαλάνη) από την, μέχρι τότε, πιο rock βάση τους που έκανε αρκετή αίσθηση στους εγχώριους μουσικούς κύκλους.  Δεν θα ξεχάσω το 2003, στην συναυλία των The Cardigans, τα παιδιά να μοιράζουν, στην έξοδο, σε cd-r την πρώτη τους δουλειά - και κάπως έτσι, λειτουργούν με τις αυτοεκδόσεις μέχρι και σήμερα. Πριν λίγες ημέρες οι ΜΕΝΤΑ επέστρεψαν έχοντας ολοκληρώσει ένα μεγάλο έργο που το πάλευαν καιρό, το Τελεφερίκ, ελληνιστί, ντυμένο με φωνητικά απο μερικούς αρκετα σημαντικούς Έλληνες μουσικούς από πολλές μεριές της εγχώριας δισκογραφίας. Και όλα μοιάζουν πια διαφορετικά απο το αρχικό ορχηστρικό τους project. 

Ο δίσκος είναι σίγουρα εξαιρετικός, αγγίζοντας τα όρια του σπουδαίου, λόγω των μεγάλων αντιθέσεων του. Ένα σκοτεινό slo-mo disco track με τη φωνή του Νικόλα απο τους Razastarr, acid synths και μπασογραμμές με την βαριά και χαρακτηριστική φωνή του Γιάννη Αγγελάκα, η γνώριμη χροιά της Λένας Πλάτωνος, ο μεγάλος Coti K, η Nalyssa Green και ο Παύλος Παυλίδης, η Danai Nielsen και ο Σέργιος Βουδρής των Limpid Voyage Sound πνιγμένοι στο synth post των ΜΕΝΤΑ που άλλες στιγμές είναι επιθετικό και άλλες αρκετα αισθαντικό και dreamy. O Prins Obi με μπόλικο distortion και μερικά απο τα πιο ωραία arpeggios και ο Χρήστος Λαϊνάς με ένα ηλεκτρονικό - μαγικό ποπ track πρός το τέλος του δίσκου. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις την καλοφροντισμένη παραγωγή, έχεις το επιθυμητό, σπουδαίο αποτέλεσμα που λέγαμε. Σίγουρα ένα απο τα καλύτερα εγχώρια albums του 2021.
 
 
 Άκου και αυτό: DZINGOVIC - DZINGOVIC (2021)
 
 

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured