Από το ίδιο label (Ροή) στο οποίο κυκλοφόρησαν το 2001 το EP "Τα Παιδιά της Πόλης", αλλά πλέον σε άλλη εταιρία διανομής (Universal, αντί για Νίτρο) μας έρχεται η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά της Δάφνης Γερογιάννη και του Ηρακλή Αναστασιάδη, ως Atria. Οι δρόμοι που ακολουθούν είμαι αμιγώς ηλεκτρονικοί, είτε χρησιμοποιώντας ένα chill-out πέπλο, είτε ασχολούμενοι με την ποπ, 80s πλευρά τους, είτε αυξάνοντας δραματικά τα bpm και αγγίζοντας ακόμα και progressive ρυθμούς. Αυτή η υφολογική γκάμα, αποτέλεσμα προφανώς μουσικών αναζητήσεων και καθρέφτης επιρροών είναι που χαρίζει το αλάτι στη συμπαθητική αυτή προσπάθεια, αλλά παράλληλα δεν φανερώνει το απολύτως δικό τους στίγμα. Είναι νωρίς ίσως, προς το παρόν, άλλωστε δεν έχουμε ακούσει και πολλά ελληνικά κομμάτια τα τελευταία χρόνια που να μας μεταφέρουν σωστά την 'Balearic' -όπως λένε και οι φίλοι μας οι Βρετανοί- αύρα του Cafe Del Mar, όπως το "Στα όνειρά μου". Να ένα πολύ όμορφο soundtrack για το καλοκαίρι... Ο ρομαντισμός είναι ένα ακόμη στοιχείο που μας αρέσει (να 'ναι αυτή η αγάπη για τα 80s;), τα γαλλικά τους πάνε περίφημα (δεν θα λέγαμε το ίδιο και για τα αγγλικά), ντυμένα μάλιστα και με (πλέον ξανά φρέσκους) electro ήχους, είναι μια χαρά, ενώ στα "Λευκά Γεράκια" μεταμορφώνουν επιτυχημένα μια μπαλλάντα σε ένα σουρεαλιστικό ambient ηχοτοπίο. Προσθέστε και την παρουσία ενός ανανεωμένου "Τα Παιδιά της πόλης" που όλο και κάπου θα έχετε ακούσει, και έχετε μία καλή συλλογή τραγουδιών που θα ακούσετε αρκετά αν είστε λάτρεις του Bladerunner, των Soft Cell, της πρωτόλειας house του Lil Louis στη δύση της δεκαετίας του 80 και δεν ενοχλείστε με τις trance παρεμβολές. Ελπίζοντας πάντα ότι την επόμενη φορά θα έρθουν σε μεγαλύτερη τριβή με τις αναφορές τους, ειδικά με εκείνη της Anne Clark, πρώτο δείγμα θετικότατον, για να μην πούμε ότι μεμονωμένες στιγμές του θα κάψουν καρδιές στους λάτρεις των προαναφερθέντων ειδών.
