Μια γλυκιά, τεμπέλικη ακινησία και τη θάλασσα να αγκαλιάζει τρυφερά το ηλιοκαμμένο κορμί. Απαλή κι ανέμελη, κι έπειτα τo καλοκαιρινό φεγγάρι να εγείρει μοναδικές σκέψεις και συναισθήματα. Μακριά από τον "πολιτισμό", τα δελτία ειδήσεων, οτιδήποτε συμβαίνει. Στην άκρη του γυαλού, στην κορφή κάποιου νησιού, σ'ενα μοναστήρι ξεχασμένο, εκεί γεννήθηκαν οι μελωδίες, οι ήχοι και οι στίχοι που μας παρουσιάζονται εδώ από την Κρίστη Στασινοπούλου και τον άντρα της, Στάθη Καλυβιώτη. Τα "Μυστικά των Βράχων" είναι ο πρώτος της δίσκος για την Hitch Hyke, βαδίζοντας στα ίδια εκφραστικά μονοπάτια με τα δύο προηγούμενα album της, "Υφαντόκοσμος" και "Ηχοτρόπια", τα οποία έχουν κυκλοφορήσει σε πολλές χώρες του εξωτερικού (ενώ παράλληλα κομμάτια της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές δίπλα σε ονόματα όπως Deep Forest, Loreena Mckennit, Sinead O'Connor, Madredeus κ.α.). Είναι ένας δίσκος γεμάτος με δώρα που αποκαλύπτονται σιγά σιγά, χωρίς να αποκλείουμε τον ενθουσιασμό ακόμα και από το πρώτο άκουσμα, αφού ο κόσμος της είναι ένας κόσμος ιδιαίτερος, μοναδικός ηχητικά, απίστευτα προσεγμένος στιχουργικά, σύγχρονος και πολυεθνικός στην παραγωγή του και τέλος με τις μελωδίες ακριβώς που χρειάζονται για να το στηρίξουν. Τα "Μυστικά των Βράχων" είναι ίσως το πρώτο γεννημένο εν Ελλάδι ethnic δείγμα που δεν ακούγεται φτηνό και επιτηδευμένο. Μία πανδαισία από samples κυμάτων, κουδουνιών, ανακοινώσεων, πλοίων, παραδοσιακού, νησιώτικου χρώματος, ψυχεδέλειας, folk και electronica που δεν φοβάται να ανακατέψει στοιχεία από διαφορετικές μουσικές κουλτούρες. Κιθάρες, σάζι, πλήκτρα, κρουστά, γκάιντα, φλογέρα, λύρα, ακορντεόν, νέυ και effects που έφερε μαζί ο Στάθης Καλυβιώτης, με τη βοήθεια του Βαγγέλη Ζήση στη μίξη και του Πάνου Λουρουτζιάτη (οι ηχογραφήσεις έγιναν στο studio Warehouse), έφτιαξαν ένα ταξιδιάρικο σύνολο που συγκαταλέγεται δίχως αμφιβολία στα καλύτερα της χρονιάς. Ένα είδος νησιώτικης, ψυχεδελικής electronica, όσο και αν φαίνεται υπερβολικό! Ακούστε την λειτουργικότατη διασκευή στο παραδοσιακό "Αμοργιανό μου Πέραμα" και θα καταλάβετε τι εννοούμε!Όσο για τους στίχους; Δεν θα μπορούσαμε να επιλέξουμε καλύτερο κλείσιμο: "Είμαστε πλάσματα ενός άλλου θεού. Πάνω στα χαλίκια, έλα, αγάπησέ με..." ("Τα μυστικά των βράχων"), "Το μόνο που χρειάζεσαι τη μέρα είναι ένας βράχος ψηλός να σου χαρίζει τη σκιά του... Κύματα και γλάροι απ'τον ορίζοντα ως εδώ. Κύκλους σχηματίζουν σ'ένα ατέλειωτο χορό" ("Κύματα"), "Φως είναι η αλήθεια των ονείρων εδώ... στην αυτοκρατορία του γαλάζιου" ("Κλείνω τα μάτια"), "Ιχνη πουλιών στην απάτητη άμμο διηγούνται τα νέα της ημέρας, σιντριβάνια από φουσκάλες αερίων στον πυθμένα της θάλασσας..." ("Κόκκινες οχιές"), "Οι μέρες περνάνε πλάι στο κύμα σαν μια απλή πανάρχαια τελετουργία, γράφοντας ποιήματα και παίζοντας με τις αράχνες και τις σαύρες, φτιάχνοντας καφέ στους επισκέπτες της παραλίας" (¨Οι μέρες περνάνε")...Δυστυχώς το καλοκαίρι μας τελείωσε πριν καν αρχίσει... "Φεγγάρι καλοκαιρινό κι αστέρι του Σεπτέμβρη... Βγήκα τον πόνο μου να πω... Το καλοκαίρι φεύγει" ("Φεγγάρι καλοκαιρινό"). Έφυγε. Ας θυμηθούμε τα μικρά μυστικά του...
