Ο τίτλος είναι μάλλον παραπλανητικός, γιατί εντέλει αποτελεί νύξη για την καταγωγή του τραγουδιστή Brian Mc Fadden παρά για τη μουσική του δίσκου.
Δεν θα ακούσετε κέλτικους ήχους, παραδοσιακές μελωδίες ή μυστηριώδη τραγούδια. Αντιθέτως, τα 11 τραγούδια του δίσκου είναι κλασικό δείγμα της pop των τελευταίων δεκαετιών, αναμεμειγμένης με ροκ στοιχεία. Οι συνθέσεις είναι συμπαθητικές και χαρούμενες (μπαλάντες κατά κύριο λόγο) θυμίζοντας, ωστόσο πολλά ονόματα του pop χώρου (από Bon Jovi μέχρι Robbie Williams, Backstreet Boys ή άλλα αντίστοιχα).
Ο Mc Fadden έχει νεύρο και καλή φωνή, χωρίς, όμως, να παρουσιάζει μεγάλες υφολογικές αλλαγές ή κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον σε σχέση με ό,τι ακούμε τα τελευταία χρόνια…
